.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI SUD
Rev 17300/2022
08.06.2023. godina
Beograd
U IME NARODA
Vrhovni sud, u veću sastavljenom od sudija: Vesne Subić, predsednika veća, Zorana Hadžića i Mirjane Andrijašević, članova veća, u parnici tužioca AA iz ..., koga zastupa punomoćnik Anita Nuhović, advokat iz ..., protiv tužene Opštine Sjenica, koju zastupa Opštinski pravobranilac Opštine Sjenica i tuženih BB, VV, GG, DD, ĐĐ, EE, ŽŽ, ZZ, II, JJ i KK, koje zastupa zajednički punomoćnik Aco Vasojević, advokat iz ..., radi naknade štete, činidbe i utvrđenja pravnog odnosa, odlučujući o reviziji tužioca izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž 2547/20 od 01.04.2021. godine, u sednici veća održanoj 08.06.2023. godine, doneo je
P R E S U D U
ODBIJA SE, kao neosnovana, revizija tužioca izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž 2547/20 od 01.04.2021. godine.
ODBIJA SE, kao neosnovan, zahtev tužioca za naknadu troškova revizijskog postupka.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Apelacionog suda u Kragujevcu Gž 2547/20 od 01.04.2021. godine ukinuta je presuda Osnovnog suda u Sjenici P 48/19 od 15.03.2019. godine i presuđeno tako što je, stavom prvim izreke usvojen tužbeni zahtev tužioca AA iz ... prema tuženoj Opštini Sjenica, pa je obavezana tužena da tužiocu nadoknadi materijalnu štetu zbog nezakonitog postupanja tužene prilikom razrešenja tužioca sa funkcije predsednika Opštine Sjenica za period od 15.12.2008. godine do 18.06.2012. godine u ukupnom iznosu od 944.849,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom, i to na pojedinačne mesečne iznose, počev od dana dospeća do konačne isplate. Stavom drugim izreke delimično usvojen tužbeni zahtev i obavezana tužena da u korist tužioca nadležnim fondovima i drugim organizacijama uplati doprinose za obavezno socijalno osiguranje na dosuđenu uvećanu razliku zarada u periodu od 15.12.2008. godine do 18.06.2012. godine, dok je tužbeni zahtev kojim je tražio da tužena o tome sačini M4 ili neki drugi M obrazac sa dokazom da je predat RF PIO i dostavi tužiocu, odbijen kao neosnovan. Stavom trećim izreke odbačena je tužba u delu tužbenog zahteva u kome je navedeno da su tuženi solidarno, odvojeno i samostalnim radnjama prouzrokovali nastanak celokupne nematerijalne štete u vidu duševnih bolova koje je tužilac trpeo u periodu od 15.12.2008. godine do 13.10.2011. godine, kada su organizovali, održali (tuženi BB, VV, DD, GG) kao pravno nepostojeći predsednici, zamenici i pomoćnici predsednika Opštine) i učestvovali u radu sednice SO Sjenica dana 13.10.2011. godine (tuženi odbornici SO Sjenica ĐĐ, II, JJ, ŽŽ, EE, ZZ podstreknuti od strane sekretara SO Sjenica LL) na kojoj je doneto nezakonito rešenje SO Sjenica od 13.10.2011. godine o potvrđivanju rešenja SO Sjenica od 15.12.2008. godine, kojim je tužilac bio nezakonito razrešen sa dužnosti predsednika Opštine Sjenica, iako su znali da je ovo rešenje SO Sjenica od 15.12.2008. godine poništeno presudom Upravnog suda (greškom naznačeno Opštinskog suda) U – 16168/10 od 08.09.2011. godine. Stavom četvrtim izreke odbijen je tužbeni zahtev tužioca kojim je tražio da mu tuženi solidarno naknade nematerijalnu štetu iz osnova povrede prava ličnosti, i to prava na miran život u iznosu od 70.000,00 dinara, prava na psihički integritet u iznosu od 90.000,00 dinara, prava na dostojanstvo, čast i ugled u iznosu od 120.000,00 dinara i iz osnova povrede prava na vršenje javne funkcije od 40.000,00 dinara, iz osnova povrede prava na rad u lokalnoj samoupravi u iznosu od 30.000,00 dinara, iz osnova za neizvršenje i nepostupanje u skladu sa presudom Upravnog suda U 16168/10 od 08.09.2011. godine u iznosu od 50.000,00 dinara, odnosno u iznosima koje sud odredi po slobodnoj oceni, sa zateznim kamatama na dosuđene iznose počev od 13.10.2011. godine do konačne isplate kao neosnovan. Stavom petim izreke odbačena je tužba u delu preudicijalnog tužbenog zahteva bliže navedenog u izreci presude, a koji se odnosi na postojanje pravnog odnosa između tuženih i tužioca iz osnova nezakonitog i diskriminitarskog organizovanja i održavanja sednice SO Sjenica od 13.10.2011. godine, kao nedozvoljena. Stavom šestim izreke obavezana je tužena Opština Sjenica da tužiocu nadoknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 127.526,50 dinara. Stavom sedmim izreke obavezan je tužilac da tuženima nadoknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 737.062,50 dinara.
Protiv pravosnažne presude donete u drugom stepenu tužilac je blagovremeno izjavio reviziju, pobijajući presudu u stavovima trećem, četvrtom, petom, šestom i sedmom izreke iz svih zakonskih razloga zbog kojih se revizija može izjaviti.
Zakonski zastupnik tužene Opštine Sjenica je podneo odgovor na reviziju.
Vrhovni sud je ispitao pobijanu presudu, u smislu člana 408. Zakona o parničnom postupku („Sl. glasnik RS“ broj 72/11...10/23) pa je utvrdio da izjavljena revizija nije osnovana.
U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti. U postupku nije došlo do propusta u primeni ili pogrešne primene ma koje odredbe Zakona o parničnom postupku, pa nema ni bitne povrede odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 1. ZPP, na koju se u reviziji posebno ukazuje.
Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilac je, kao kandidat političke partije SDA za predsednika Opštine Sjenica, izabran na tu funkciju 31.07.2008. godine, da bi na sednici SO Sjenica 15.12.2008. godine bila doneta odluka o razrešenju tužioca sa funkcije predsednika Opštine. Ta odluka je poništena presudom Upravnog suda P 16168/10 od 08.09.2011. godine. Tužilac je dana 13.10.2011. godine isključen iz članstva političke partije SDA Sandžak, a potom je, istog dana na sednici SO Sjenica doneto rešenje kojim se potvrđuje razrešenje tužioca sa funkcije predsednika Opštine Sjenica, ali je i to rešenje poništeno presudom Upravnog suda u 11639/11 od 17.11.2011. godine, jer Opština Sjenica nije postupila prema shvatanju Upravnog suda iskazanog u prethodnoj presudi. Na sednici SO Sjenica od 06.12.2011. godine doneta je ponovo odluka o razrešenju tužioca sa funkcije predsednika Opštine Sjenica, a po tužbi za poništaj te odluke, doneta je presuda Upravnog suda U 13690/11 od 02.02.2012. godine kojim je tužba odbijena, ali je Vrhovni kasacioni sud svojim rešenjem Uzp 109/12 od 07.12.2012. godine ukinuo tu presudu i vratio predmet Upravnom sudu na ponovno odlučivanje. Upravni sud je svojom presudom U 17833/13 od 15.05.2014. godine uvažio tužbu i poništio pobijanu odluku SO Sjenica od 16.12.2011. godine.
Veštačenjem od strane veštaka ekonomsko finansijske struke utvrđena je razlika u zaradi tužioca koju bi ostvarivao u periodu od 05.12.2008. godine do 18.06.2012. godine, da je u tom periodu obavljao funkciju predsednika Opštine Sjenica, u odnosu na zaradu koju je u tom periodu ostvarivao u „Elektrodistribucija“ Sjenica, gde je i zaposlen.
Pravosnažnom presudom Višeg suda u Novom Pazaru P 66/16 od 06.12.2015. godine odbijen je tužbeni zahtev tužioca kojim je tražio da se utvrdi da je tužena Opština Sjenica diskriminatorski postupala prema njemu prilikom održavanja sednice SO Sjenica dana 13.10.2011. godine.
Na ovako utvrđeno činjenično stanje, pravilno je drugostepeni sud primenio materijalno pravo donoseći presudu u pobijanim delovima izreke, a za svoju odluku je dao dovoljne i jasne razloge, koje u svemu prihvata i Vrhovni sud.
Suprotno navodima revizije, o tužbenom zahtevu za naknadu nematrijalne štete je već pravosnažno odlučeno u ovom postupku presudom P 1246/16 od 29.09.2017. godine, pa je otpao osnov za potraživanje te naknade, kako je to pravilno zaključio Apelacioni sud. Takođe, tužilac je preinačio tužbu, postavljajući tužbeni zahtev naslovljen kao prejudicijalni podneskom od 17.02.2021. godine, a sa tim preinačenjem tuženi se nisu saglasili niti je sud smatrao ovo preinačenje celishodnim za konačno rešenje, zbog čega je pravilno u ovom delu odbijeno preinačenje tužbe.
Neosnovano se u reviziji ukazuje da postoji solidarna odgovornost svih tuženih za naknadu štete koju je tužilac pretrpeo, s obzirom da su tuženi, postupajući kao funkcioneri i odbornici SO Sjenica donosili odluke na sednicama SO Sjenica, postupajući u radu SO Sjenica, pa ne mogu biti odgovorni solidarno sa Opštinom Sjenica za štetu koju je tužilac pretpeo nezakonitim i nepravilnim radom SO Sjenica, a za šta je tužilac već dobio naknadu i materijalne i nematerijalne štete. Pored toga, tužilac nije dokazao da su tuženi postupali diskriminatorski u odnosu na njega, s obzirom na neko njegovo lično svojstvo, kako je to propisano odredbama Zakona o diskriminaciji.
S obzirom na uspeh tužioca u postupku, pravilna je odluka o troškovima postupka, doneta pravilnom primenom članova 153. i 154. Zakona o parničnom postupku.
Vrhovni sud je cenio i ostale navode revizije kojima, se ne dovodi u sumnju pravilnost i zakonitost pobijane presude, zbog čega ti navodi nisu posebno obrazloženi.
Tužilac nije uspeo u postupku po reviziji, zbog čega nema pravo na troškove tog postupka koje je tražio i opredelio u reviziji, a na osnovu člana 153. i 154. Zakona o parničnom postupku.
Iz navedenih razloga odlučeno je kao u izreci presude, na osnovu člana 414. i člana 165. Zakona o parničnom postupku.
Predsednik veća - sudija
Vesna Subić,s.r.
Za tačnost otpravka
upravitelj pisarnice
Marina Antonić
