Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tuženi je blagovremeno izjavio reviziju, zbog bitne povrede parničnog postupka, pogrešno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja i pogrešne primene materijalnog prava.

Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu presudu u smislu člana 408. Zakona o parničnom postupku – ZPP (''Službeni glasnik RS'' broj 72/11, 55/14, 87/18) i utvrdio da revizija nije osnovana.

U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka propisana odredbom člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti. Revizijom se posebno ukazuje na postojanje bitne povrede odredaba parničnog postupka iz člana 374.stav 2.tačka 12. ZPP, koja nije revizijski razlog u smislu člana 407.istog zakona, dok se revizijom posebno ne ukazuje na druge bitne povrede odredaba parničnog postupka koje mogu biti revizijski razlog u smislu navedene zakonske odredbe.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, pravnosnažnom presudom Prvog osnovnog suda u Beogradu P2 1950/16 od 23.12.2016. godine, ispravljenom rešenjem istog suda od 21.04.2017. godine, sporazumno je razveden brak zakonske zastupnice mal.tužilaca i tuženog, deca su poverena majci na samostalno vršenje roditeljskog prava, a tuženi je obavezan da na ime svog doprinosa za izdržavanje mal.dece plaća mesečno po 5.000,00 dinara, počev od 23.12.2016. godine. Tužioci – mal. AA (rođen ... godine, u vreme pravnosnažnosti ove presude ima ... godina) i mal. BB (rođena ... godine, u vreme pravnosnažnosti ove presude ima ... godina), zajednička su mal.deca zakonske zastupnice – majke VV i tuženog – oca GG. Tužbom u ovoj parnici mal. tužioci traže izmenu odluke o izdržavanju utvrđene pravnosnažnom presudom Prvog osnovnog suda u Beogradu P2 1950/16 od 23.12.2016. godine, ispravljene rešenjem istog suda od 21.04.2017. godine. Zakonska zastupnica živi sa mal. tužiocima u stanu čiji je vlasnik, snosi troškove ove nepokretnosti i usluge mobilnog telefona, koje su u julu 2020.godine iznosili 10.518,00 dinara. Tuženi je zaposlen sa mesečnom zaradom u iznosu od 60.000,00 dinara, a od marta 2020.godine je upućen na odsustvo zbog smanjenog obima rada sa zaradom u visini od 60% prosečne zarade zaposlenog, živi u iznajmljenom stanu i plaća mesečnu zakupninu od 200 evra u dinarskoj protivvrednosti, isplaćuje kredit koji ukupno iznosi 40.122,72 dinara. Maloletna deca su učenici osnovne škole i bave se sportom, a mal. BB pohađa i časove engleskog jezika, muzičke škole i folklora, tako da su ukupne mesečne potrebe za mal. AA 30.000,00 dinara, a za mal. BB 25.000,00 dinara do 27.000,00 dinara. Roditelji mal. tužilaca nemaju obavezu izdržavanja drugih lica.

Imajući u vidu utvrđeno činjenično stanje, nižestepeni sudovi su zaključili da je osnovan tužbeni zahtev, te je prvostepeni sud obavezao tuženog, kao dužnika izdržavanja, da doprinosi izdržavanju mal. AA u iznosu od 15.000,00 dinara mesečno, a izdržavanju mal. BB u iznosu od 13.000,00 dinara mesečno. Pobijanom pravnosnažnom presudom drugostepeni sud je preinačio prvostepenu presudu i obavezao tuženog da doprinosi izdržavanju mal. AA u iznosu od 18.000,00 dinara mesečno, a na ime izdržavanja mal. BB u iznosu od 15.000,00 dinara mesečno.

Na osnovu ovako utvrđenog činjeničnog stanja, po oceni Vrhovnog kasacionog suda, pravilno je pobijanom presudom utvrđena visina izdržavanja mal. tužilaca. Prilikom odmeravanja visine doprinosa tuženog izdržavanju mal.tužilaca nižestepeni sud je imao u vidu kriterijume za određivanje izdržavanja koji su sadržani u članovima 160.-162. Porodičnog zakona. Mal. tužioci su učenici osnovne škole, mal. AA pohađa ... razred, a mal. BB pohađa ... razred. Protekom vremena se povećavaju njihove potrebe u pogledu hrane, odeće, obuće, zadovoljenje kulturnih i socijalnih potreba primerenih njihovom uzrastu, tako da sada za mal. AA iznose 30.000,00 dinara, a za mal. BB iznose 25.-27.000,00 dinara. Mogućnosti tuženog, kao dužnika izdržavanja, procenjeni su s obzirom na činjenice da je zaposlen, mlad i radno sposoban i nema obavezu izdržavanja drugih lica. Dosuđenim iznosima izdržavanja obezbeđuje se zadovoljenje osnovnih životnih potreba mal.dece, saglasno članu 160. stav 2. Porodičnog zakona.

Iz navedenog, proizlazi da, suprotno navodima revizije, obaveza tuženog je utvrđena pravilnom primenom materijalnog prava navedenog zakona, prema kome se visina izdržavanja određuje prema potrebama deteta, kao poverioca izdržavanja i u okviru mogućnosti dužnika izdržavanja, te dosuđeni iznos neće dovesti tuženog u nezavidnu materijalnu situaciju tako da mu bude ugrožena egzistencija, posebno što nema zakonsku obavezu izdržavanja drugih lica. Takođe, suprotno navodima revizije, pobijanom presudom je sud pravilno imao u vidu i da je zakonska zastupnica tužilaca u obavezi da obezbedi preostali iznos sredstava koja su neophodna za izdržavanje mal.dece, te da se majci kao doprinos izdržavanju uračunava i svakodnevna briga i rad u podizanju i vaspitanju mal.dece, koja su joj poverena na samostalno vršenje roditeljskog prava.

Pravilno je pobijanom presudom odmerena visina troškova spora pravilnom primenom Tarife o nagradama i naknadi troškova za rad advokata i obavezan tuženi na naknadu troškova spora, saglasno članu 154. i 163. ZPP.

Kako se navodima revizije ne dovodi u sumnju pravilnost i zakonitost pobijane odluke, Vrhovni kasacioni sud je odlučio kao u izreci, na osnovu člana 414. stav 1. ZPP.

Predsednik veća - sudija

Jasminka Stanojević,s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić