U IME NARODA

Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Dobrile Strajina, predsednika veća, Gordane Komnenić i Dragane Mirosavljević, članova veća, u parnici tužioca AA iz ..., čiji je punomoćnik Branko Munižaba, advokat iz ..., protiv tužene Republike Srbije, koju zastupa Državno pravobranilaštvo, sa sedištem u Beogradu, radi naknade štete, odlučujući o reviziji tužioca izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž 7624/20 od 13.01.2021. godine, u sednici održanoj 22.09.2022. godine, doneo je

P R E S U D U

ODBIJA SE, kao neosnovana, revizija tužioca izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž 7624/20 od 13.01.2021. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Višeg suda u Beogradu P 2130/17 od 07.10.2020. godine, stavom prvim izreke, odbijen je, zahtev tužioca kojim je tražio da se obaveže tužena da mu na ime naknade štete isplati: na ime naknade za srušenu zgradu – objekat broj 2 iznos od 7.000.000,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 19.09.2011. godine do isplate; na ime naknade za korišćenje stana za svaki mesec posebno od 19.09.2011. godine do 07.03.2013. godine iznos od po 20.000,00 dinara za svaki mesec posebno, ukupno 360.000,00 dinara, a od 07.03.2013. godine pa nadalje za svaki mesec iznos od po 20.000,00 dinara, sve sa zakonskom zateznom kamatom za svaki mesečni iznos počev od 20-og u mesecu do isplate i na ime naknade nematerijalne štete na ime pretrpljenih duševnih bolova zbog povrede prava ličnosti i prava na imovinu iznos od 5.000.000,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od presuđenja do isplate. Stavom drugim izreke, obavezan je tužilac da tuženoj na ime troškova postupka plati 45.000,00 dinara. Stavom trećim izreke odlučeno je da se tužilac oslobađa od plaćanja troškova sudskih taksi.

Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž 7624/20 od 13.01.2021. godine, odbijena je, kao neosnovana žalba tužioca i potvrđena prvostepena presuda u stavu prvom i drugom izreke.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tužilac je blagovremeno izjavio reviziju, zbog pogrešne primene materijalnog prava.

Ispitujući pravilnost pobijane presude na osnovu člana 408. Zakona o parničnom postupku – ZPP („Službeni glasnik RS“, br. 72/11...18/20), Vrhovni kasacioni sud je utvrdio da revizija nije osnovana.

U sprovedenom postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju Vrhovni kasacioni sud pazi po službenoj dužnosti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, pravnosnažnim rešenjem o izvršenju Osnovnog suda u Novom Sadu I 706/11 od 04.03.2011. godine (postalo pravnosnažno 17.05.2011. godine) na predlog BB, kao izvršnog poverica protiv tužioca i njegovih sada pokojnih roditelja VV i GG, kao izvršnih dužnika, na osnovu presude Osnovnog suda u Novom Sadu P 5045/10 od 02.07.2010. godine i presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž 10517/10 od 26.01.2011. godine određeno je izvršenje predajom katastarskih parcela br. .. i .. KO Novi Sad 2 i porodične stambene zgrade br. 1, sagrađene na katastarskoj parceli .. . Na osnovu navedenog rešenja, a nakon više zakazivanja, 20.09.2011. godine sprovedeno je izvrešenje, tako što su izvršnom poveriocu BB predate navedene katastarske parcele i porodična stambena zgrada broj 1. Po sprovedenom izvršenju izvršni poverilac je predložio obustavu izvršenja u delu iseljenja, s tim što je ostao kod naplate sudskih troškova. Punomoćnik ovde tužioca, kao izvršnog dužnika je 21.09.2011. godine podneskom obavestio izvršni sud da su izvršni dužnici iseljeni i iz objekta broj 2 i od strane policije odvezeni u Centar za socijalni rad, radi obezbeđenja nužnog smeštaja, a podneskom od 07.10.2011. godine, obavestio je izvršni sud da je 04.10.2011. godine izvršni poverilac, bez odgovarajuće dozvole poslao nepoznata lica da počnu da ruše sve objekte, pa i zgradu broj 2, ali da je rušenje prekinuto izlaskom građevinske inspekcije, što je konstatovano zapisnikom o inspekcijskom pregledu od 04.10.2011. godine. U zapisniku je konstatovano da su tog dana oko 12,00 časova na parcelu tužioca ušli nepoznati ljudi i izvršili rušenje bez njegove saglasnosti, kojom prilikom su mu isključili vodu i struju. Od strane sudskog izvršitelja Bojana Ćetojevića 31.10.2011. godine sačinjena je službena beleška, da je sprovedeno rešenje o izvršenju i da su 20.09.2011. godine tužilac i njegovi roditelji iseljeni samo iz objekta broj 1.

Po oceni Vrhovnog kasacionog suda, kod tako utvrđenog činjeničnog stanja pravilno su nižestepeni sudovi pravilnom primenom materijalnog prava odlučili, kada su odbili, kao neosnovan zahtev tužioca.

Članom 35. stavom 2. Ustava Republike Srbije i članom 172. stavom 1. Zakona o obligacionim odnosima, propisano je da svako ima pravo na naknadu štete koju mu nezakonitim ili nepravilnim radom prouzrokuje državni organ. Odgovornost države uslovljena je nezakonitim ili nepravilnim postupanjem u vezi sa vršenjem službe ili druge delatnosti državnog organa, što podrazumeva neprimenjivanje ili pogrešnu primenu propisa kojima se regulišu pravila postupka, koja taj organ sprovodi ili kojima se povređuju Ustavom zagarantovana prava iz te oblasti, koje nisu u koaliziji sa međunarodnim standardima i opšte usvojinim pravilima međunarodnog prava. Nepravilan rad organa podrazumeva preduzimanje službenih radnji koje nisu u skladu sa opštim normama koja regulišu postupanja u vršenju službe konkretnog organa, kao i postupanje koje je suprotno opštim pravnim načelima ili uz grubo kršenjem pravila struke. Postupanje organa koje je u skladu sa zakonskim propisima i u skladu i ukviru njegovih ovlašćenja ne predstavlja ni nepravilan ni nezakonit rad, pri čemu pogrešna primena odgovarajuće zakonske norme ili pogrešna procena o ispunjenosti uslova za donošenje određene odluke ne predstavlja povredu dužnosti u vršenju funkcije tog organa za koju odgovara država.

Po oceni Vrhovnog kasacionog suda, kada se ima u vidu napred navedeno i utvrđeno činjenično stanje, pravilan je zaključak nižestepenih sudova da ne postoji odgovornost tužene za štetu koju je tužilac pretrpeo, pravilnom primenom člana 172. Zakona o obligacionim odnosima, s obzirom da je utvrđeno da se šteta koja je tužiocu prouzrokovana ogleda u rušenju objekta broj 2, na katastarskim parcelama br. .. i .., koja šteta je prouzrokovana dve nedelje nakon zaključenja postupka izvršenja, kada su BB po pravnosnažnoj sudskoj odluci od strane izvršitelja predate navedene katastarske parcele i stambeni objekat broj 1, pa kako su tužiocu štetu prouzrokovala nepoznata lica, a ne organ tužene koji je sprovodio postupak izvršenja, to tužena nije u obavezi da tužiocu naknadi pretrpljenu štetu.

Imajući u vidu napred navedeno, neosnovani su navodi revizije o pogrešnoj primeni materijalnog prava, a ostale revizijske navode kojima se osporava utvrđeno činjenično stanje, Vrhovni kasacioni sud nije cenio, s obzirom da se prema članu 407. stav 1. ZPP revizija iz ovih razloga ne može izjaviti.

Sa napred navedenih razloga, na osnovu člana 414. stav 1. ZPP, odlučeno je kao u izreci.

Predsednik veća – sudija
Dobrila Strajina, s.r.

Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Marina Antonić