Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tužene GG i DD, su izjavile blagovremenu reviziju, zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka i pogrešne primene materijalnog prava.

Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu odluku, primenom odredbe člana 408. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, br. 72/11... 18/20), i utvrdio da revizija nije osnovana.

U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. Zakona o parničnom postupku, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti, a ni povrede iz stava 1.tog člana Zakona, pred drugostepenim sudom, koje bi mogle da utiču na donošenje zakonite i pravilne odluke.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilac je poverilac dospelog potraživanja prema tuženom BB, koje je utvrđeno pravnosnažnom presudom na osnovu priznanja Osnovnog suda u Sremskoj Mitrovici P 993/16 od 25.05.2017. godine, u iznosu od 50.000 evra, sa pripadajućom kamatom i troškovima parničnog postupka u iznosu od 187.176,00 dinara. U ostavinskom postupku koji je vođen pred Osnovnim sudom u Sremskoj Mitrovici O 324/15 iza pok. ĐĐ, biv. iz ..., oca tuženog BB, tuženi BB je, dana 21.04.2017. godine, dao nasledničku izjavu kojom se odrekao nasledstva koje mu po zakonu pripada na imovini ostavioca, pa su se njegove kćerke, tužene GG i DD, prihvatile naslednih delova koje im po zakonu pripada na imovini ostavioca i to nekretninama upisanim u LN br. ... KO ..., ... KO ..., ... KO ... i LN ... KO ... Rešenjem Službe za katastar nepokretnosti Sremska Mitrovica od 17.07.2017. godine, upisano je pravo svojine na nepokretnostima upisanim u LN br. ... KO ..., na osnovu tog ostavinskog rešenja, u korist tuženih GG i DD, sa udelima od po 1/2. Tuženi BB poseduje imovinu upisanu u LN br. ... KO ..., koja je opterećena hipotekom u korist Fonda za razvoj Republike Srbije, radi obezbeđenja potraživanja tog Fonda u iznosu od 56.074,77 evra, sa pripadajućom kamatom i hipotekom u korist Razvojnog fonda Republike Srbije Niš, radi obezbeđenja potraživanja tog Fonda, na osnovu ugovora o dugoročnom kreditu u iznosu od 96.721,15 evra, sa pripadajućom kamatom. Tuženi BB prima invalidsku penziju u iznosu od 49.979,87 dinara.

Vrhovni kasacioni sud nalazi da su nižestepeni sudovi, kod utvrđenog činjeničnog stanja, pravilno usvojili tužbeni zahtev tužioca i utvrdili da naslednička izjava tuženog BB iz ... data u ostavinskom predmetu iza njegovog pok.oca, ĐĐ, ne proizvodi pravno dejstvo u odnosu na tužioca u obimu potrebnom za namirenje njegovog novčanog potraživanja prema BB u iznosu od 50.000 evra, sa pripadajućom kamatom, u dinarskoj protivvrednosti i troškova postupka u iznosu od 187.176,00 dinara.

Odredbom člana 280. stav 1. Zakona o obligacionim odnosima, propisano je da svaki poverilac čije je potraživanje dospelo za isplatu i bez obzira kad je nastalo, može pobijati pravnu radnju svog dužnika koja je preduzeta na štetu poverilaca. Stavom 2. te odredbe Zakona, propisano je da se smatra da je pravna radnja preduzeta na štetu poverilaca ako usled njenog izvršenja dužnik nema dovoljno sredstava za ispunjenje poveriočevog potraživanja. Pod pravnom radnjom podrazumeva se i propuštanje zbog kog je dužnik izgubio takvo materijalno pravo ili kojim je za njega nastala kakva materijalna obaveza, shodno stavu 3. te odredbe Zakona.

Dejstvo pobijanja propisano je u odredbi člana 284. Zakona o obligacionim odnosima, tako što ako sud usvoji tužbeni zahtev, pravna radnja gubi dejstvo samo prema tužiocu i samo koliko je potrebno za ispunjenje njegovih potraživanja.

U konkretnom slučaju, tužilac je poverilac potraživanja koje je dospelo za isplatu, prema dužniku BB, pa on može da pobija njegovu pravnu radnju, odricanje od nasleđa, jer je ona preduzeta na štetu tužioca kao poverioca, pošto usled njenog izvršenja dužnik nema dovoljno sredstava za ispunjenje poveriočevog potraživanja.

Neosnovani su navodi revizije revidenata da tužilac nije pružio dokaz da dužnik nema dovoljno sredstava za ispunjenje njegovog potraživanja imajući u vidu da dužnik ima i drugu nepokretnu imovinu u odnosu na koju tužilac, kao poverilac, nije pokušao naplatu svog potraživanja. Suprotno tim navodima revizije revidenata, pravilan je zaključak nižestepenih sudova da to što tuženi ima imovinu upisanu u LN br. ... KO ..., ne znači da nisu ispunjeni uslovi za pobijanje njegove nasledničke izjave o odricanju nasleđa iza pok.oca, kod utvrđene činjenice da je ta imovina opterećena hipotekama u iznosima od 56.074,77 evra i 96.721,15 evra, pa je jasno da tužilac, kao poverilac, nije u mogućnosti da svoja potraživanja koja ima prema BB, u iznosu od 50.000 evra, sa pripadajućim kamatama i iznos od 187.176,00 dinara, naplati iz te imovine svog dužnika.

Revidenti u reviziji takođe ukazuju da je pravnosnažnom presudom Osnovnog suda u Sremskoj Mitrovici P 466/20 od 22.12.2020. godine, koju uz reviziju nisu priložili, utvrđeno pravo suvlasništva u delu od 1/2 na nepokretnosti upisanoj u LN br. ... KO ..., po osnovu sticanja u braku, u korist EE iz ..., supruge BB. Međutim, to nije od uticaja na pravilnost odluke nižestepenih sudova, imajući u vidu da se tužbeni zahtev tužioca u ovoj parnici odnosi na pobijanje pravnih radnji BB, koji je njegov dužnik, pa to što eventualno postoje i zahtevi trećih lica u odnosu na imovinu na koju se odnosi dužnikova izjava koja je predmet pobijanja, nije od značaja za ovu parnicu.

Iz izloženih razloga, Vrhovni kasacioni sud je odluku kao u izreci doneo primenom odredbe člana 414. stav 1. Zakona o parničnom postupku.

Predsednik veća - sudija

Vesna Popović, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić