U sprovedenom postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 361. stav 2. tačka 9. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti. Nisu osnovani navodi revidenta o postojanju bitne povrede odredaba parničnog postupka iz tačke 12. stava 2. tog člana (u reviziji pogrešno označena kao bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 12. Zakona o parničnom postupku) jer pobijana presuda nema nedostataka navedenih u tom članu zbog kojih se njena pravilnost ne može ispitati. Nije osnovan ni navod revidenta da je, odbijanjem predloga da se zbog promene sudije pojedinca ponovo saslušaju stranke, učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 361. stav 1. ZPP. Prema članu 398. stav 1. tačka 2. ZPP, bitne povrede odredaba parničnog postupka iz člana 361. stav 1. tog zakona su razlog za reviziju samo ako su učinjene u postupku pred drugostepenim sudom. U ovom sporu drugostepeni sud nije održao raspravu u smislu članova 369. i 370. ZPP, da bi mogao učiniti označenu bitnu povredu odredaba parničnog postupka, a istovetni žalbeni navod je pravilno ocenjen kao neosnovan, s obzirom i na odredbu člana 317. navedenog zakona.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilac je katastru nepokretnosti upisan kao korisnik parcele .. KO Zemun ukupne površine od 2hektara 37 ari 56m2, sa udelom od 1500/23756 idealnih delova. Ugovorom od 31.10.1997. godine, zaključenim sa JP „Poslovni prostor Zemun“ (overenim kod suda 28.06.1999. godine, pod Ov.3812/99), tužiocu je ustupljen deo navedene parcele i površni od 750m2 radi izgradnje poslovnog objekta na uglu ulica ... i ... u Zemunu. Istog dana je označeno javno preduzeće i sa preduzećem „Bižsport“ iz Zemuna, zaključilo ugovor o ustupanju dela iste parcele u površini od 750m2, za istu namenu. Na delu označene parcele ustupljene tom preduzeću (čiji je osnivač bio sada pokojni otac tužene, BB), bez građevinske dozvole sagrađen je objekt čije je rušenje naloženo rešenjem opštinskog organa uprave. U stečajnom postupku preduzeća „Bižsport“ iz Zemuna zaključen je 27.06.2003. godine ugovor kojim je stečajni dužanik uz naknadu ustupio tužiocu pravo izgradnje poslovnog objekta na delu parcele .. KO Zemun u površini od 750m2. Ugovor sadrži i odredbu kojom tužilac potvrđuje da je upoznat sa postojanjem bespravno sagrađenog objekta BB na tom delu parcele, tako da ustupnjeno pravo gradnje preuzima sa takvom pravnom i faktičkom situacijom bez prava na naknadne prigovore, a stečajni tužnik na tužioca prenosi i sva prava prema trećem licu zbog nezakonite gradnje. Pravosnažnom presudom Prvog osnovnog suda u Beogradu P 60540/10 od 07.04.2011. godine odbijen je tužbeni zahtev za utvrđenje nitšavosti ugovora od 27.06.2003. godine. Svi upravni postupci za legalizaciju bespravno sagrađenog objekta su pravosnažno okončani odbijanjem zahteva, sa obrazloženjem da sada pokojni BB i njegovi naslednici nisu dostavili dokaz o pravu korišćenja, odnosno pravu svojine na zemljištu na kojem je objekat sagrađen. Tužbeni zahtev za iseljenje tužene iz bespravno sagrađenog objekta i njegovu predaju tužiocu odbijen je presudom P 21805/11 od 10.10.2012. godine, a pravosnažnom presudom P 1512/15 od 21.12.2016. godine odbijen je i zahtev tužene za utvrđenje prava svojine na tom objektu.

Na tako utvrđeno činjenično stanje, nižestepeni sudovi su pravilno primenili materijalno pravo.

Tužilac nije aktivno legitimisan da od tužene zahteva naknadu koristi od izdavanja u zakup dela bespravno sagrađenog objekta, u smislu člana 219. Zakona o obligacionim odnosima, jer to pravo pripada samo vlasniku objekta. Tužilac nije vlasnik objekta, pa je zato presudom P 21805/11 od 10.10.2012. godine odbijen tužbeni zahtev za iseljenje tužene za predaju objekta, sa obrazloženjem da tužilac u tom sporu nije dokazao svoje pravo svojine da bi njegov tužbeni zahtev bio osnovan u smislu člana 37. Zakona o osnovama svojinskopravnih odnosa.

Svojstveno izloženom, po oceni Vrhovnog suda, nisu osnovani navodi revidenta o pogrešnoj primeni materijalnog prava.

Ugovorom od 27.06.2003. godine tužiocu je ustupljeno pravo gradnje na delu parcele .. KO Zemun, koje je drugoj ugovornoj strani – stečajnom dužniku, preduzeću „Bižsport“ iz Zemuna ustupljeno ugovorom od 03.11.1997. godine. Predmet tog ugovora nije bio i prenos prava na objketu koji je na tom delu označene parcele bespravno sagradilo treće lice – sada pokojni otac tužene BB, sa čim je tužilac bio upoznat i prihvatio da zaključi ugovor pod takvim uslovima. Suprotno revizijskim navodima investitor bespravno sagrađenog objekta nije bio stečajni dužnik već sada pokojni BB, što proizilazi i iz rešenja opštinskog organa uprave kojim je tom licu naloženo uklanjanje radova izvedenih bez građevinske dozovole. Bespravno sagrađeni objekat ograničava tužioca u korišćenju dela zemljišta, ali on predloženim dokazima nije dokazao vrstu štete koju zbog toga trpi i njenu visinu. Tužilac je visinu tužbenog zahteva odredio prema iznosu zakupnine koju tužena naplaćuje izdavanjem dela objekta u zakup, kao koristi koju ona na taj način ostvaruje, zbog čega je i predloženim veštačenjem traženo utvrđenje visine zakupnine a ne visine štete koju tužilac trpi zbog nemogućnosti korišćenja zemljišta usled postojanja bespravno sagrađenog objekta koji koristi tužena.

Iz navedenih razloga, na osnovu člana 405. stav 1. ZPP, odlučeno je kao u izreci.

Predsednik veća - sudija

Branislav Bosiljković,s.r.

Za tačnost otpravka

Zamenik upravitelja pisarnice

Milanka Ranković