U IME NARODA

Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Marine Milanović, predsednika veća, Jelice Bojanić Kerkez i Vesne Stanković, članova veća, u parnici tužioca AA iz ..., čiji je punomoćnik Vesna Momčilović, advokat iz ..., protiv tuženih BB i VV, obe iz ..., čiji je punomoćnik Mikica Srećković, advokat iz ..., radi svojine na nepokretnosti, odlučujući o reviziji tuženih, izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Nišu Gž 2340/20 od 08.12.2020. godine, u sednici veća održanoj dana 15.09.2022. godine, doneo je

P R E S U D U

 ODBIJA SE kao neosnovana revizija tuženih izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Nišu Gž 2340/20 od 08.12.2020. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Osnovnog suda u Zaječaru P 375/2014 od 12.05.2015. godine, odbijen je tužbeni zahtev da se utvrdi da je tužilac vlasnik po osnovu održaja dela kp br. ... šuma IV klase u m. zv. „...“ KO ... u površini 0.22.73ha, i to dela bliže opisanog u merama i granicama navedenim u stavu jedan izreke, te da mu tužene priznaju ovo pravo i da se na osnovu presude tužilac može uknjižiti kao vlasnik kod Službe za katastar nepokretnosti u ... Obavezan je tužilac da tuženima naknadi troškove postupka u iznosu od 177.750,00 dinara.

Apelacioni sud u Nišu, nakon rasprave održane u drugostepenom postupku, prvostepenog suda i presudio tako što je usvojio tužbeni zahtev tužioca, pa se prema tuženima BB i VV utvrđuje da je tužilac vlasnik po osnovu održaja dela kp broj ... šuma IV klase u m.zv. „...“ KO ... u površini 0.22.73ha, i to dela koji polazi od tromeđe kp. br. ..., kp. br. ... i kp. br. 11401 (opštinski put) i ide međnom linijom između kp. br. ... i kp. br. ... u pravcu juga do tromeđe između kp. br. ..., kp. br. ... i kp. br. ... (do stare detaljne tačke br. 52) odakle skreće u pravcu zapada i ide međnom linijom između kp. br. ... i kp. br. ... u dužini od 12,20m i dolazi do nove detaljne tačke br. 1. odakle skreće u pravcu severozapada u dužini od 71,00m i dolazi do nove detaljne tačke br. 2. koja je udaljena 44m od stare detaljne tačke br. 954, odakle skreće u pravcu istoka i ide međnom linijom između ... i kp. br. ... i dolazi do tromeđe između kp. br. ..., kp. br. ... i kp. br. ..., što su tužene dužne da priznaju i trpe da se tužilac kao vlasnik uknjiži kod nadležne službe za katastar nepokretnosti. Obavezane su tužene da tužiocu na ime naknade parničnih troškova isplate iznos od 192.755,00 dinara.

Protiv navedene pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tužene su blagovremeno izjavile reviziju zbog bitne povrede postupka i pogrešne primene materijalnog prava.

Vrhovni kasacioni sud je utvrdio da je revizija dozvoljena na osnovu člana 403. stav 2. tačka 3. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“ broj 72/11...18/20), pa je ispitao pravilnost pobijane presude u smislu člana 408. ovog zakona i našao da je revizija neosnovana.

U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti, a nema ni drugih bitnih povreda odredaba učinjenih u postupku pred drugostepenim sudom, koje bi mogle predstavljati razlog sa kojeg se revizija može izjaviti, u okviru predviđenog u odredbi člana 407. stav 2. ZPP.

Drugostepeni sud je na osnovu održane rasprave i izvedenih dokaza, utvrdio činjenično stanje bitno za pravilnu primenu materijalnog prava i odlučio o osnovanosti tužbenog zahteva, uz date jasne i neprotivrečne razloge o odlučnim činjenicama, zasnovane na oceni i analizi izvedenih dokaza u skladu sa članom 8. ZPP i odgovarajućim pravnim razlozima.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, pravni prethodnik stranaka GG pre 1950. godine je kupio predmetnu nepokretnost kp. br. ... površine 0.39.08ha u KO ..., a kao vlasnik je upisan 1977. godine na osnovu pravnosnažne presude P 459/75, posle GG smrti nastupile 1969. godine. Delom ove nepokretnosti GG je za života raspolagao u korist prethodnika tužioca. Tužiočev otac DD, sin GG ćerke ĐĐ, kojoj je dat deo imanja prilikom udaje, nesmetano je koristio deo predmetne parcele do svoje smrti 1999. godine, a u daljem je nastavio da koristi tužilac. U 2008. godini tužilac je uočio da su u šumi koju on koristi posečena stabla bukve, slučaj prijavio policiji, posečena stabla su nađena u dvorištu tuženih kao nežigosana od strane šumara, dakle neprijavljeno sečena bez odobrenja, a panjevi u šumi su bili prekriveni granjem i lišćem. Povodom toga, proverom u katastru tužilac je saznao da je parcela upisana na ime tuženih. Do upisa je došlo na način da je iza GG umrlog u 1969. godine, ostavinski postupak sproveden u 2005. godini, tako što je kao jedini naslednik bio prijavljen unuk EE i naslednikom je oglašen (rešenjem O 58/2005 od 23.03.2005. godine), a EE supruga BB i ćerka VV, ovde tužene, su iza EE rešenjem Osnovnog suda u Boljevcu O 151/06 od 20.04.2006. godine oglašene naslednicama u po ½ dela sporne nepokretnosti i tako su kao suvlasnice upisane u javnim knjigama. Deo koji koristi tužilac je putem veštačenja utvrđen i opisan u merama i granicama, kao i površini 22a 73m2, do šumskog puta kroz parcelu do kojeg se pruža.

Na osnovu utvrđenog činjeničnog stanja primenom odredaba članova 21, 28. stav 4, 70. stav 1, 72. stav 2. i 3. i 74. stav 1, pravnosnažnom presudom je odlučeno usvajanjem tužbenog zahteva i utvrđenjem da je tužilac vlasnik tačno određenog dela kp. ... KO ..., po osnovu održaja i da su tužene dužne da trpe upis tog prava u korist tužioca, a zato što njegova državina po kvalitetu i trajanju dužem od 20 godina, računajući i vreme prethodnika, zadovoljava uslove sticanja putem vanrednog održaja.

Zaključak o savesnoj državini na šumskom zemljištu, manifestovanoj na uobičajeni način periodičnom sečom stabala tokom dugog niza godina, zasnovan je na činjenicama utvrđenim na osnovu dokaza i rezultata raspravljanja, koji revizijom u pitanje nije doveden. Revizija nije izjavljena zbog pogrešno ili nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja, već sa razloga bitne povrede postupka i pogrešne primene materijalnog prava.

Odredbom člana 408. ZPP propisano je da Vrhovni kasacioni sud ispituje pobijanu presudu samo u onom delu u kome se pobija revizijom i u granicama razloga navedenih u reviziji, pazeći po službenoj dužnosti na bitnu povredu iz člana 374. stav 2. tačka 2. ovog zakona i na pravilnu primenu materijalnog prava.

Ispitujući pobijanu presudu u granicama propisanim u članu 408. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je utvrdio da revizija tuženih nije osnovana.

Pobijana presuda je zasnovana na pravilnoj primeni materijalnog prava i nije zahvaćena bitnom povredom postupka iz člana 374. stav 2. tačka 12. ZPP, na koju revizija ukazuje navodima da drugostepeni sud nije dao pravne argumente za zaključak da držalac ima faktičku vlast ako prema stvari preduzima radnje na osnovu kojih se osnovano može zaključiti da se ponaša kao vlasnik stvari, kao i da paušalno ocenjuje da je državina na strani prethodnika i tužilaca bila kontinuirana u poslednjih 40 godina. Nasuprot takvom isticanju u pobijanoj presudi su dati jasni i potpuni razlozi o odlučnim činjenicama, njihovom pravnom značaju i ispunjenim uslovima za primenu pravnog instituta održaja. Odredbom člana 28. stav 4. Zakona o osnovama svojinsko pravnih odnosa propisani su uslovi za sticanje svojine na napokretnosti održajem, protekom 20 godina za savesnog držaoca. Savesnost državine se pretpostavlja (član 72. stav 3. Zakona), a na strani tužioca i njegovog prethodnika je postojala za sve vreme roka potrebnog za održaj. Stoga, revizija nije osnovana u razlozima sa kojih osporava pravilnost pobijane presude.

Iz iznetih razloga, primenom člana 414. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je odlučio kao u izreci.

Predsednik veća – sudija

Marina Milanović, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić