Ispitujući pobijanu presudu u smislu odredbe člana 408 Zakona o parničnom postupku – ZPP („Službeni glasnik RS“, br. 72/11...10/23), Vrhovni sud je našao da revizija tuženog nije osnovana.

U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službnoj dužnosti. Ukazivanje na bitnu povredu odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 12. i 374. stav 1. u vezi člana 8. ZPP ne predstavljaju revizijski razlog u smislu člana 407. ZPP.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, presudom Drugog osnovnog suda u Beogradu P2 1533/19 od 30.03.2021. godine, razveden je brak BB i VV, maloletni AA poveren je na samostalno vršenje roditeljskog prava majci, a VV kao otac je obavezan da na ime svog doprinosa za izdržavanje maloletnog deteta plaća 17% redovnih mesečnih primanja umanjenih za poreze i doprinose za obavezno socijalno osiguranje. U vreme donošenja ove odluke tužilac je bio star dve i po godine, a u vreme podnošenja tužbe u ovoj pravnoj stvari je imao četiri godine i njegove ukupne potrebe sada iznose 37.200,00 dinara imajući u vidu troškove ishrane, odeće, obuće i logopeda, s obzirom da prema izveštaju Logopedskog centra „...“ od 17.01.2023. godine tužioca je potrebno uključiti u individualni logopedski tretman radi korekcije izgovora. Tužilac živi sa majkom BB u jednoj od stambenih jedinica u kući koja je vlasništvo njenih roditelja sa kojima dele troškove stanovanja, tako da majka maloletnog tužioca za struju plaća u prelaznom periodu oko 18.000,00 dinara, leti oko 10.000,00 dinara, za Infostan između 2.000,00 dinara i 6.000,00 dinara, troškove grejanja oko 80.000,00 dinara. Vlasnik je automobila marke „...“ godište 2012. Zaposlena je u ... „...“ i prosečno mesečno zarađuje iznos od 42.000,00 dinara i bakšiš koji prosečno mesečno iznosi 3.000,00 dinara. Nema drugih prihoda. Tuženi živi u kući koja je vlasništvo njegovih roditelja i troškove stanovanja koji za struju iznose između 15.000,00 i 16.000,00 dinara, za vodu između 4.000,00 i 6.000,00 dinara, ostali komunalni troškovi između 2.000,00 do 4.000,00 dinara, kao i kablovska i internet 2.100,00 dinara deli sa roditeljima koji žive u posebnoj kući u istom dvorištu. Za ogrev godišnje potroše 135.000,00 dinara ali plaća polovinu ovog iznosa. Poseduje automobil marke „....“ godište 2000. Pored troškova za ishranu, obuću i odeću ima i troškove goriva koji mesečno iznose 15.000,00 dinara, jer na posao odlazi kolima budući da uvek radi prvu smenu koja počinje od 03,30 časova kada nema prevoza. Zaposlen je u ... na radnom mestu ... i mesečno zarađuje 83.000,00 dinara. Ove godine je refinansirao prethodni kredit.

Kod ovako utvrđenog činjeničnog stanja, nižestepeni sudovi su ocenili da su se stekli uslovi za izmenu visine obaveze izdržavanja jer su se promenile okolnosti na osnovu kojih je doneta prethodna odluka, imajući u vidu protek vremena i kalendarski uzrast tužioca i izmenjene materijalne prilike roditelja mal. deteta, pa je delimično usvojen tužbeni zahtev i obavezan tuženi da na ime izdržavanja tužioca plaća iznos od 20.000,00 dinara dok je preko ovog iznosa zahtev odbijen.

Po oceni Vrhovnog suda, pravilno su nižestepeni sudovi utvrdili da su se u smislu člana 164. Porodičnog zakona na strani maloletnog tužioca promenile okolnosti na osnovu kojih je doneta prethodna odluka o visini izdržavanja. Naime, u vreme donošenja prethodne odluke maloletni tužilac je bio uzrasta da su njegove potrebe za izdržavanjem mogle da budu zadovoljene plaćanjem novčanog iznosa koji je predstavljao protivvrednost 17% redovnih mesečnih primanja tuženog kao dužnika izdržavanja. Sada je maloletni tužilac stariji, uočen je problem koji zahteva stručnu pomoć logopeda i po redovnom toku stvari njegove potrebe za izdržavanjem su povećane.

Odluka o određivanju visine dosuđenog izdržavanja podložno je promenama u pogledu smanjenja odnosno povećanja dosuđenog iznosa u smislu odredbe člana 164. Porodičnog zakona, ako se promene okolnosti na osnovu kojih je doneta prethodna odluka. U konkretnom slučaju imajući u vidu bitne činjenice za ocenu mogućnosti tuženog kao dužnika izdržavanja u smislu odredbe člana 160. stav 3. Porodičnog zakona i to visinu primanja, rashode, pritom ceneći ukupne mesečne potrebe maloletnog tužioca, zdravstveno stanje, zaradu majke, Vrhovni sud je ocenio da su pravilno nižestepeni sudovi zaključili da su se stekli uslovi za izmenu visine izdržavanja i da tuženi može da doprinosi izdržavanju deteta iznosom od 20.000,00 dinara od mesečnih primanja koje tuženi ostvaruje bez ugrožavanja sopstvene egzistencije.

Ponavljanje u reviziji žalbenih navoda da je tuženi otac još jednog maloletnog deteta rođenog 2019. godine bio je predmet ocene od strane drugostepenog suda i da te razloge prihvata i ovaj sud.

Iz izloženog, na osnovu člana 414. ZPP odlučeno je kao u izreci.

Predsednik veća – sudija

Dobrila Strajina s.r.

Za tačnost otpravka

Zamenik upravitelja pisarnice

Milanka Ranković