Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tuženi su izjavili reviziju, zbog bitnih povreda odredaba parničnog postupka i pogrešne primene materijalnog prava.

Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu odluku primenom člana 408. ZPP („Sl. glasnik RS“, br.72/11 i 55/14), pa je našao da revizija tuženih nije osnovana.

U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti, a u postupku pred drugostepenim sudom nije došlo do propusta u primeni ili do nepravilne primene nekih od odredaba ovog zakona zbog čega nema ni bitne povrede iz člana 374. stav 1. ZPP, na koju se revizijom ukazuje.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužena VV je majka mal. BB, rođenog .... godine u ..., dok je tužilac njegov otac, a što je utvrđeno presudom od 25.04.2017. godine, koja je postala pravnosnažna 30.06.2017. godine. Mal. BB je poveren na negu, čuvanje i vaspitanje majci VV, koja će samostalno vršiti roditeljsko pravo i uređeni su lični odnosi tužioca sa njegovim maloletnim detetom, a sve u skladu sa nalazom i stručnim mišljenjem Gradskog centra za socijalni rad, Odeljenje Savski Venac. Mal. BB je dete školskog uzrasta, ima ..., zbog čega mora redovno da menja okvire za naočare, ima i ... i neophodan mu je inhalator, jer zbog ove bolesti često kašlje, a zbog hipertenzije je neophodno da ima i aparat za merenje pritiska. Ima vannastavne aktivnosti, član je Škole fudbala „...“ i Škole ... „...“. Tužilac je zaposlen u Zavodu za ... „... – ...“ od 21.09.2016. godine na neodređeno vreme, sa mesečnom zaradom u bruto iznosu od 54.000,00 dinara. U svom vlasništvu ima šest poslovnih objekata, dva stana i dve garaže sa dva garažna mesta od kojih ostvaruje prihode izdavanjem. Majka deteta je zaposlena, ima mesečnu zaradu u iznosu od 52.861,00 dinara, neto, i vlasnik je dva stana u ..., ukupne površine 51,82 m2. Članove tužiočevog domaćinstva čine još i njegova majka, supruga i njihov sin sa porodicom i žive svi u zajedničkom domaćinstvu. Tužilac je na ime doprinosa za izdržavanje mal. BB, uplatio pojedinačne iznose po datumima sve bliže navedeno u nižestepenim odlukama.

Na osnovu ovako utvrđenog činjeničnog stanja, prvostepeni sud je zaključio da je tužilac u obavezi da doprinosi izdržavanju mal. BB mesečnim iznosom od 25.000,00 dinara, počev od dana donošenja prvostepene presude 18.06.2018. godine pa ubuduće, dok je odbio tužbeni zahtev za više traženi iznos na ime izdržavanja mal. deteta, kao i zahtev da dospele i neplaćene iznose izdržavanja tužilac plaća počev od dana podnošenja protivtužbe do isplate, s tim da se te obaveze može osloboditi ukoliko neku od nepokretnosti preda u svojinu mal. detetu kao i zahtev da se obaveže da plaća 200 evra u dinarskoj protivvrednosti dva puta godišnje.

Drugostepeni sud je našao da je prvostepeni sud na pravilno utvrđeno činjenično stanje pogrešno primenio materijalno pravo u pogledu odluke o visini izdržavanja, kao i u pogledu momenta od kada teče obaveza tužioca, zaključujući da tužilac ima mogućnost da na ime svog doprinosa za izdržavanje mal. BB izdvaja iznos od još 5.000,00 dinara pored dosuđenog iznosa prvostepenom odlukom, odnosno ukupno iznos od 30.000,00 dinara pa ubuduće, koja obaveza tužioca počinje da teče počev od dana 30.06.2017. godine kao dana pravnosnažnosti presude kojom je utvrđeno očinstvo tužioca.

Po oceni Vrhovnog kasacionog suda, drugostepeni sud je, suprotno revizijskim navodima, pravilnom primenom materijalnog prava doneo odluku o visini obaveze tužioca da doprinosi izdržavanju maloletnog deteta u iznosu dosuđenom ovom odlukom, kao i datumu od kada počinje da teče ova obaveza tužioca.

Naime, prema odredbi člana 67. Porodičnog zakona, pravo je ali i dužnost roditelja da se staraju o deci, dok prema članu 75. i 160. stav 1. istog zakona, dete ima pravo na izdržavanje od oba roditelja. Visina izdržavanja određuje se prema potrebama deteta, kao poverioca izdržavanja (član 160. stav 2.) dok mogućnost roditelja, kao dužnika izdržavanja, zavisi od njihovih prihoda, mogućnosti za zaposlenje i sticanje zarade, njihovih ličnih potreba, ali i obaveze izdržavanja drugih lica i drugih okolnosti od značaja za izdržavanje (član 160. stav 3. Porodičnog zakona).

Vrhovni kasacioni sud nalazi da je drugostepeni sud u kontekstu navedenih zakonskih odredaba, pravilno ocenio utvrđene činjenice – okolnosti koje su od uticaja na odluku o visini doprinosa tužioca u izdržavanju zajedničkog maloletnog deteta stranaka. Navodi revizije tužene kojima se ukazuje da je određeni novčani iznos prenisko odmeren, odnosno da ne odgovara ukupnim potrebama, kao ni ostalim okolnostima koje se pre svega tiču mogućnosti tužioca, kao dužnika izdržavanja, su neosnovani. Iz napred navedenih zakonskih odredaba, proizilazi da se potrebe deteta utvrđuju, između ostalog u skladu sa mogućnostima roditelja, jer deca prate standard svojih roditelja. Drugostepeni sud je pravilno sagledavajući mogućnosti tužioca koji pored zarade ostvaruje i prihode od izdavanja u zakup nepokretnosti, te ceneći i mogućnosti majke mal. deteta koja ima obavezu da doprinosi izdržavanju mal. deteta, imajući u vidu i njen doprinos u vidu svakodnevne brige o mal. detetu i potrebe mal. deteta starog ... godina sa zdravstvenim problemima, i imajući u vidu visinu minimalne sume izdržavanja koja je u momentu donošenja prvostepene odluke iznosila 25.964,00 dinara, pravilno našao da je utvrđena visina izdržavanja u iznosu od 30.000,00 dinara dovoljna da namiri potrebe mal. deteta. I po oceni Vrhovnog kasacionog suda, obaveza tužioca da doprinosi izdržavanju mal. deteta, koja predstavlja zakonsku obligaciju zasnovanu na čl.73. i 154. PZ, nastala je momentom utvrđivanja očinstva tužioca, odnosno pravnosnažnošću presude kojom je utvrđeno njegovo očinstvo i to 30.06.2017. godine, od kog datuma počinje da teče ta obaveza tužioca. Iz svega napred izvedenog, neosnovani su navodi revizije o pogrešnoj primeni materijalnog prava.

Suprotno revizijskim navodima, pravilna je i odluka o troškovima postupka koju je drugostepeni sud doneo pravilnom primenom materijalnog prava, ceneći sve okolnosti konkretnog slučaja koje je pravilno obrazložio, a koje razloge, kao osnovane, u potpunosti prihvata i Vrhovni kasacioni sud.

Iz navedenih razloga, primenom člana 414. ZPP odlučeno je kao u izreci.

Predsednik veća – sudija

Biserka Živanović,s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić