Presudom Apelacionog suda u Kragujevcu Gž 1711/19 od 08.10.2019. godine, preinačena je prvostepena presuda u stavovima prvom i trećem izreke, tako što je delimično usvojen tužbeni zahtev tužilje i utvrđeno da su pravne radnje dužnika VV i to izjava o priznanju tužbenog zahteva od 26.05.2011. godine i propuštanje da izjavi žalbu protiv presude na osnovu priznanja od 26.05.2011. godine bez pravnog dejstva prema tužilji u delu koji je potreban za namirenje njenog preostalog novčanog potraživanja pnrema dužniku po pravnosnažnoj i izvršnoj presudi Osnovnog suda u Paraćinu od 21.02.2011. godine, i to za iznos glavnog duga od 6.600 evra u dinarskoj protivvrednosti sa pripadajućom domicilnom kamatom počev od 21.02.2011. godine do isplate, i domicilne kamate na iznos od 400 evra od 21.02.20211. godine do 23.12.20211. godine, kao i troškova parničnog i izvršnog postupka u iznosu od 81.485,00 dinara, i tuženi je obavezan da prizna i trpi da tužilja prinudno naplati navedeno novčano potraživanje prema dužniku javnom prodajom u postupku izvršenja iz vrednosti imovine pribavljene pravnim radnjama dužnika koje se pobijaju, odnosno koje je dužnik otuđio i preneo u svojinu i državinu u korist trećeg lica, odnosno tuženog, i to nepokretnosti navedenih izrekom u Listu nepokretnosti .. K.O. ... i u Listu nepokretnosti .. K.O. ... . Odbijen je tužbeni zahtev tužilje da se utvrdi da su pravne radnje iz prethodnog stava izreke bez dejstva za iznos od 400 evra na ime glavnog duga sa domicilnom kamatom od 23.12.2011. godine do isplate, i za iznos od 86.000,00 dinara na ime troškova parničnog i izvršnog postupka. Tuženi je obaezan da tužilji naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 426.850,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude do isplate.

Protiv drugostepene presude, tuženi je blagovremeno je izjavio reviziju zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka, pogrešno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja i pogrešne primene materijalnog prava.

Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu presudu u smislu člana 408. i člana 403. stav 2. tačka 2. važećeg Zakona o parničnom postupku – ZPP i utvrdio da revizija tuženog nije osnovana.

U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti, a revizijom se određeno ne ukazuje na bitne povrede postupka koje mogu biti revizijski razlog, u smislu člana 407. stav 1. ZPP.

Prema činjeničnom stanju koje je pravilno utvrđeno, na nepokretnostima upisanim u Listu nepokretnosti .. K.O. ... i .. K.O. ... upisan je tuženi kao nosilac prava svojine. Pravnosnažnom presudom na osnovu priznanja Osnovnog suda u Paraćinu od 21.02.2011. godine sin tuženog VV obavezan je da ovde tužilji na ime neosnovanog obogaćenja isplati 7.000 evra u dinarskoj protivvrednosti sa domicilnom kamatom od 21.02.2011. godine do isplate i troškove parničnog postupka u iznosu od 59.150,00 dinara. Parnične stranke su se odrekle prava na žalbu pa je presuda postala pravnosnažna danom donošenja. Dužnik VV nije tužilji isplatio novčani iznos iz navedene presude, pa je tužilja podnela predlog za izvršenje radi naplate iznosa od 7.000 evra sa pripadajućom kamatom i troškova parničnog postuka, u kom je doneto rešenje o izvršenju I 701/11 od 14.04.2011. godine, kojim je usvojen predlog za izvršenje i određeni su troškovi izvršenja u iznosu od 46.335,00 dinara. Ovo rešenje potvrđeno je rešenjem Višeg suda u Jagodini Gž 844/11 od 08.06.2011. godine. Nakon toga, na javnoj licitaciji su prodate pokretne stvari izvršnog dužnika za ukupno 75.000,00 dinara. Zaključkom I 701/11 od 19.11.2012. godine po predlogu poverioca izmenjeno je sredstvo izvršenja, tako što će se izvršenje umesto popisa, procene i prodaje pokretnih stvari izvršnog dužnika sprovesti prodajom nepokretnosti izvršnog dužnika VV i izvršnom dužniku zabranjeno je otuđenje i opterećenje imovine opisane u Zaključku u Listu nepokretnosti .. K.O. ... . Zaključkom od 27.07.2012. godine delimično je usvojen predlog za parcelu u Listu nepokretnosti .. K.O. ..., a Zaključkom pod istim brojem od 25.03.2013. godine izvršnom poveriocu je naloženo da u sudski depozit uplati novčana sredstva radi pribavljanja mišljenja veštaka poljoprivredne struke, kao i novčani iznos potreban za uplatu na račun Službe za katastar nepokretnosti Paraćin. Budući da ovde tužilja kao izvršni poverilac nije postupila po nalogu suda, doneto je rešenje I 701/11 od 09.01.2014. godine kojim je obustavljeno sprovođenje izvršenja određeno rešenjem od 27.07.2012. godine i ukinute su sve sprovedene radnje. Tokom trajanja izvršnog postupka nastali su troškovi u iznosu od 46.335,00 dinara. Ovde tuženi BB je 05.10.2010. godine podneo Osnovnom sudu u Paraćinu tužbu protiv svog sina VV radi opoziva ugovora o poklonu zaključenog 24.05.2006. godine. U toj parnici, VV je na glavnoj raspravi 26.05.2011. godine priznao tužbeni zahtev i doneta je presuda na osnovu priznanja P 2632/0 od 26.05.2011. godine, koja je postala pravnosnažna 13.08.2011. godine. Na osnovu nalaza i mišljenja veštaka šumarske struke izvršena je identifikacija parcela koje su u Listu nepokretnosti .. K.O. ... upisane kao vlasništvo dužnika VV. Utvrđeno je da je prema vrednosti drvne mase šume uz odbitak troškova prevoza i izvlačenja vrednost nepokretnosti 472.438,51 dinar, ali nije moguće izvršiti seču svih stabala koja su bila predmet procene vrednosti, već samo onih koje označi šumar, odnosno oko 30% od drvne mase. Utvrđeno je da je dužnik VV nezaposlen i ne ostvaruje zaradu.

Kod ovako utvrđenog činjeničnog stanja, pravilan je zaključak drugostepenog suda, da je izvršni dužnik VV pravne radnje i propuštanja koji se pobijaju u ovoj parnici, svesno preduzeo i svoju nepokretnu imovinu preneo u svojinu svome ocu, tuženom u ovoj parnici, sa namerom da spreči i osujeti naplatu tužiljinog potraživanja po osnovu pravnosnažne sudske odluke, iz čega proizilazi da su se stekli uslovi za pobijanje navedenih pravnih radnji dužnika, i to izjave o priznanju tužbenog zahteva od 26.05.2011. godine i propuštanja da se izjavi žalba protiv presude na osnovu priznanja od 26.05.2011. godine, u skladu sa čl. 280. i 281. stav 3. Zakona o obligacionim odnosima.

Budući da je potraživanje tužilje od 7.000 evra kao glavnog duga sa dosuđenom kamatom i troškovima parničnog i izvršnog postupka u ukupnom iznosu od 177.485,00 dinara delimično namireno isplatom iznosa od 400 evra na ime glavnog duga i 11.000,00 dinara na ime troškova parničnog postupka 23.12.2011. godine, a zatim i prodajom pokretnih stvari izvršnog dužnika na javnoj licitaciji u iznosu od 75.000,00 dinara, ostao je dug prema tužilji u iznosu od 6.600 evra sa pripadajućom kamatom i 81.485,00 dinara na ime troškova parničnog i izvršnog postupka, pa je pobijanim delom drugostepene presude prvostepena presuda pravilno preinačena i tuženi obavezan da prizna i dozvoli da tužilja prinudno naplati novčano potraživanje u dosuđenom iznosu drugostepenom presudom, javnom prodajom u postupku izvršenja iz vrednosti imovine pribavljene pravnim radnjama dužnika koje se pobijaju, odnosno koje je dužnik otuđio i preneo u svojinu i državinu u korist tuženog.

Nije od uticaja žalbeni navod tuženog da je tužilja bila nesavesna u izvršnom postupku koji se vodio pred Osnovnim sudom u Paraćinu I 701/11, koji je obustavljen zbog toga što ona nije uplatila novčani iznos za veštačenje koji joj je zaključkom bio naložen. Međutim, propuštanjem ove radnje tužilji nije prestalo pravo da u izvršnom postupku traži namirenje preostalog dela potraživanja koje je osujećeno radnjama tuženog i izvršnog dužnika koje se pobijaju u ovoj parnici, kako to pravilno zaključuje drugostepeni sud. S obzirom da je tužilja dokazala da usled preduzetih spornih pravnih radnji izvršni dužnik nema dovoljno sredstava za namirenje tužiljinog potraživanja, kao i da je izvršni dužnik prezadužen, na tuženom je bio teret dokazivanja da je vrednost nepokretne imovine dužnika bila veća nego što je to utvrđeno veštačenjem u ovoj parnici. Zato je neosnovan i revizijski navod da izvršni dužnik, odnosno sin tuženog, poseduje dovoljno imovine, i da tužilja zloupotrebom prava želi da se naplati od tuženog, a ne od njegovog sina kao izvršnog dužnika.

Iz navedenih razloga, Vrhovni kasacioni sud je odlučio kao u izreci, na osnovu člana 414. stav 1. ZPP.

Predsednik veća – sudija

Jasminka Stanojević, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić