Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tužene su blagovremeno izjavile reviziju, zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka i pogrešne primene materijalnog prava.

Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu odluku, primenom odredbe člana 408. Zakona o parničnom postupku (''Službeni glasnik RS'' br.72/11...87/18), i utvrdio da je revizija tuženih neosnovana.

U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. Zakona o parničnom postupku, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti, a ni povrede iz stava 1. tog člana Zakona, pred drugostepenim sudom, koja bi mogla da utiču na donošenje zakonite i pravilne odluke. Navodima revizije tuženih ukazuje se da je pobijana odluka neobrazložena i nejasna, a to je sadržaj bitne povrede odredaba parničnog postupka propisane odredbom člana 374. stav 2. tačka 12. Zakona o parničnom postupku, zbog koje revizija ne može da se izjavi, shodno odredbi člana 407. stav 1. tačka 2. istog Zakona.

Prema činjeničnom stanju, tužilja je bila u braku sa sada pokojnim GG, tako što su se venčali ...1985. godine, a razveli na osnovu pravnosnažne presude Drugog opštinskog suda u Beogradu P 2457/97 od 22.06.1998. godine. U braku je rođena zajednička ćerka DD koja je poginula istog dana kada je poginuo i njen otac GG, ...2010. godine. Pokojni GG imao je i sina iz prethodnog braka, ĐĐ, koji je umro ...2008. godine. Tužene su sestre i zakonske naslednice pokojnog GG. Nakon što su se venčali, tužilja i pokojni GG, živeli su u iznajmljenom stanu, a u predmetni stan doselili su se 1986. godine. Tužilja se bavila proizvodnjom i prodajom ... u radnji u ..., u ... ulici, dok je u letnjem periodu iznajmljivala prodajni prostor na ... . Pokojni GG bio je zaposlen u ... agenciji „...“, kao šef ... u ... „...“. Svekrva tužilje, sada pokojna EE, koja je priminula 1992. godine, bila je nosilac stanarskog prava na delu sustanarskog stana broj ..., na II spratu zgrade u ulici ..., u površini od 57 m2, prema ugovoru o korišćenju stana broj ... od ...1966. godine, u koji su bili uneti članovi njenog porodičnog domaćinstva, sin GG i ćerka BB, ovde tužena, koja se iz tog stana iselila 1972. godine. Na istom stanu, nosilac stanarskog prava bila je i ŽŽ, na sobi, površine 22 m2, na osnovu ugovora o korišćenju stana broj ... od 27.05.1966. godine. Sustanar je bio i ... ZZ, na sobi površine 16 m2, s tim što su sustanari koristili svako po jednu sobu, dok su kupatilo, kuhinju, predsoblje i ostale zajedničke delove stana koristili zajedno. Po dogovoru sa svekrvom, pokojnom EE, supružnici su izvršili obimnu adaptaciju celog stana na II spratu zgrade pre nego što su se u njega uselili, tako što su tužiljinoj svekrvi kupili, na njen zahtev, dva manja stana, jedan u ... i jedan u .... Takođe su supružnici ostalim sustanarima dali novčana sredstva radi iseljenja iz predmetnog stana i to ... sustanaru, radi bržeg penzionisanja, dok su sustanarski ŽŽ obezbedili četvoromesečni banjski smeštaj tokom adaptacije, nakon čega su je smestili u dom za stara lica. Potom je davalac stana na korišćenje (Opština ...), dala saglasnost EE za proširenje, dana 12.06.1986. godine na prostoriju površine 16 m2, koju je, do svog odlaska u penziju koristio ..., a počev od 16.03.1992. godine i za površinu sobe koju je koristio preostali sustanar. Tužiljin suprug, pokojni GG je kao član porodičnog domaćinstva nosioca stanarskog prava, na osnovu saglasnosti majke od 29.06.1990. godine i saglasnosti Gradskog centra za socijalni rad – Odeljenje Stari Grad od 25.09.1990. godine (za otkup dela stana na kome je nosilac stanarskog prava bila ŽŽ), zaključio dana 03.06.1992. godine, sa Opštinom Stari Grad, ugovor Ov.br. 1143/92 o otkupu predmetnog stana za otkupnu cenu od 8.451.687,50 tadašnjih dinara koju je, dana 16.06.1992. godine, isplatio u celosti. Na osnovu odluke Skupštine stambene zgrade u ..., u ulici ... i ... od od 11.01.1996. godine, GG je 1996. godine ustupljen deo tavanskog prostora radi adaptacije u stambeni, a potom mu je odobreno zaključenje ugovora sa stambenom zgradom o ustupanju tog tavanskog prostora i izvođenja radova na rekonstrukciji – vertikalnom proširenju navedenog stana na tavanski prostor površine 84,8 m2, tako što će se formirati luksuzni stan u dva nivoa, ukupne površine 179,81 m2, sa spiralnim stepeništem i jednim ulazom. Pravnosnažnim rešenjem nadležnog organa uprave Gradske opštine Stari Grad od 21.05.1996. godine, GG je izdata i upotrebna dozvola za izgrađeni stan. U list nepokretnosti broj ... KO ..., upisan je stan broj ... na II spratu stambeno poslovne zgrade u ulici ..., ukupne površine 180 m2, na ime GG, tužiljinog bivšeg supruga. U radove na adaptaciji stana na II spratu i vertikalnom proširenju stana u tavanski prostor, tužilja i njen tadašnji suprut uložili su zajednička sredstva, a u tome im je pomagao, radom i finansijskim sredstvima i tužiljin otac, koji je građevinski inženjer, dok je tužilja bila angažovana na pribavljanju kompletne dokumentacije za proširenje i izgradnju predmetnog stana. Tržišna vrednost stana broj ..., površine 95,01 m2, pre rekonstrukcije iznosila je 151.351 evro, a u adaptaciju je uloženo 20.237 evra, tako da tržišna vrednost tog stana, nakon adaptacije iznosi 171.588 evra. Tržišna vrednost stana u potkrovlju iznosi 110.636 evra, odnosno vrednost predmetnog stana ukupne površine 179,81 m2 iznosi 282.224 evra.

Vrhovni kasacioni sud nalazi da je, kod ovako utvrđenog činjeničnog stanja, drugostepeni sud pravilno usvojio tužbeni zahtev tužilje i utvrdio njeno pravo suvlasništva u delu ½ na predmetnom stanu shodno odredbi člana 168, 171. stav 1, 176. stav 2. i 180. stav 2. Porodičnog zakona, u vezi odredbe člana 6. stav 1. Zakona o stambenim odnosima („Službeni glasnik SRS“ broj 12 od 19.marta 1990. godine; 47/90), kao i odredbe člana 22. stav 1. Zakona o osnovama svojinskopravnih odnosa.

Odredbom člana 171. stav 1. Porodičnog zakona propisano je da imovina koju su supružnici stekli radom u toku trajanja zajednice života u braku predstavlja njihovu zajedničku imovinu.

Pretpostavlja se da su udeli supružnika u zajedničkoj imovini jednaki, jer je tako propisano odredbom člana 180. stav 2. Porodičnog zakona.

Odredbom člana 6. stav 1. Zakona o stambenim odnosima, koji je bio na snazi u vreme otkupa dela predmetnog stana, propisano je da nosilac stanarskog prava, zakupac stana i članovi njihovog porodičnog domaćinstva mogu u celini ili u idealnim delovima da kupe stan u društvenoj svojini, koji koriste.

U konkretnom slučaju, tužiljina svekrva, sada pokojna EE, koja je preminula 1992. godine, bila je nosilac stanarskog prava na delu sustanarskog stana broj ... na II spratu zgrade u ulici ..., u površini od 57 m2, a svoje pravo otkupa tog stana, ustupila je sinu, tužiljinom suprugu, pokojnom GG, tako što su joj, u zamenu, tužilja i njen suprug kupili dva stana, jedan u ..., a jedan u ... . Potom su, tužilja i njen pokojni supružnik, zajedničkim novcem otkupili i prava preostalih sustanara, nakon čega su, zajedničkim radom i novčanim sredstvima stečenim radom u toku trajanja bračne zajednice, izgradili novu stvar, stan u potkrovlju iste zgrade, koji zajedno sa prethodno postojećim stanom od 95,01 m2, čini jedinstvenu stambenu jedinicu, na dva nivoa, ukupne površine 179,81 m2, koji je u list nepokretnosti KO ... upisan na ime tužiljinog bivšeg supružnika GG. Smatra se da je upis izvršen na ime oba supružnika i kada je izvršen na ime samo jednog od njih, shodno odredbi člana 176. stav 2. Porodičnog zakona, osim ako nakon upisa nije zaključen pismeni sporazum supružnika o deobi zajedničke imovine, odnosno bračni ugovor ili je o pravima supružnika na nepokretnosti odlučivao sud, što ovde nije slučaj.

Neosnovani su navodi revizije tuženih da je otkupom stana, na osnovu saglasnosti njegove majke, isti postao imovina GG i to njegova posebna imovina, a ne imovina stečena u braku. U ovom konkretnom slučaju, pokojna EE je ovlašćenje za zaključenje ugovora o otkupu stana na kom je ona bila nosilac stanarskog prava (od 57 m2), dala svom sinu, GG, imajući u vidu da je on bio član njenog porodičnog domaćinstva na osnovu ugovora o korišćenju stana. Međutim, u zamenu za ustupanje tog prava, tužilja i njen tadašnji supružnik, GG, su EE kupili dva stana, imovinom koju su, kao supružnici stekli radom u toku trajanja zajednice života u braku, a takođe su, sredstvima zajedničke imovine, otkupili i preostali deo prethodno postojećeg stana broj 3, na II sprate zgrade u ..., u ulici ..., ukupne površine 95,01m2. Dakle, ovde se ne radi o sticanju svojine pod posebnim, beneficiranim uslovima, shodno odredbi člana 6. stav 1. Zakona o stambenim odnosima, nego se radi o zameni nepokretnosti po tržišnim uslovima. Izgradnjom stana u potkrovlju zgrade, prethodno postojeći stan od 95,01 m2, na II spratu stambene zgrade je proširen, tako što je dobijen sada postojeći stan, na dva nivoa, ukupne površine 179,81 m2, što znači da se radi o novoj stvari, koju su izgradili tužilja i njen pokojni bivši supružnik, GG. Pravo svojine na stvari pripada vlasniku od čijeg je materijala tu stvar, na osnovu pravnog posla, izgradilo drugo lice, shodno odredbi člana 22. stav 2. Zakona o osnovama svojinskopravnih odnosa, što znači da je tužilja suvlasnik predmetnog stana u idealnom delu od ½, kako je pravilno zaključio drugostepeni sud, a navodima žalbe revidenta se pravilnost pobijane odluke ne dovodi u sumnju.

Iz izloženih razloga, Vrhovni kasacioni sud je odluku kao u izreci doneo u smislu odredbe člana 414. Zakona o parničnom postupku.

Predsednik veća – sudija

Vesna Popović,s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić