U IME NARODA

Vrhovni kasacioni sud u veću sastavljenom od sudija: Vesne Popović, predsednika veća, Lidije Đukić i Božidara Vujičića, članova veća, u pravnoj stvari tužilje AA iz ..., čiji je punomoćnik Dušan Stojković, advokat iz ..., protiv tuženog BB iz ...., glavnog i odgovornog urednika javnog glasila „VV“, radi utvrđenja i zabrane ponovnog objavljivanja informacije, odlučujući o reviziji tužilje izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž3 127/17 od 09.06.2017. godine, u sednici održanoj 24.05.2018. godine, doneo je

P R E S U D U

ODBIJA SE, kao neosnovana, revizija tužilje izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž3 127/17 od 09.06.2017. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Višeg suda u Beogradu P3 41/17 od 22.03.2017. godine, stavom prvim izreke odbijen je kao neosnovan tužbeni zahtev tužilje kojim je tražila da se utvrdi da je informacijama objavljenim u tekstu magazina „VV“ od 23.10.2014. godine pod naslovom „...“ povređeno pravo na dostojanstvo tužilje, da se zabrani tuženom ponovno objavljivanje u celini teksta „...“ objavljenog 23.10.2014. godine, kao i delova tog teksta u štampanom i internet izdanju ovog magazina, te da se obaveže tuženi da ukloni sa internet izdanja magazina „VV“ http://www.... .com/... tekst pod naslovom „...“ kojim se vređa dostojanstvo tužilje, kao i da se obaveže tuženi da uvod i izreku ove presude objavi u magazinu „VV“. Stavom drugim izreke odlučeno je da svaka stranka snosi svoje troškove parničnog postupka.

Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž3 127/17 od 09.06.2017. godine, odbijena je kao neosnovana žalba tužilje i prvostepena presuda potvrđena.

Protiv pravnosnažne presude donesene u drugom stepenu tužilja je izjavila reviziju zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka, pogrešno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja i pogrešne primene materijalnog prava.

Ispitujući pravilnost pobijane presude u smislu člana 408. u vezi sa članom 403. stav 2. tačka 1. ZPP („Službeni glasnik RS“ broj 72/11... 55/14) i članom 126. stav 1. Zakona o javnom informisanju i medijima („Službeni glasnik RS“, br. 83/2014, 58/2015, 12/2016), Vrhovni kasacioni sud je našao da revizija tužilje nije osnovana.

U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju Vrhovni kasacioni sud pazi po službenoj dužnosti. Ukazivanje na povredu postupka iz člana 374. stav 2. tačka 12. ZPP nije relevantno, jer se zbog te bitne povrede pravila postupka revizija ne može izjaviti primenom člana 407. stav 1. ZPP, a u postupku pred drugostepenim sudom nije došlo do propusta u primeni ili do pogrešne primene koje od odredaba ovog zakona, pa nema ni povrede iz člana 374. stav 1. ZPP, na koju se revizijom takođe ukazuje.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju na kome je zasnovana pobijana odluka, u listu „GG“ broj ... od 23.10.2014. godine, na stranama ... i ..., objavljen je sporni tekst pod naslovom „...“ sa fotografijama. Glavni i odgovorni urednik navedenog lista je tuženi BB. U Registru medija u APR, pod registarskim brojem ... upisan je medij pod nazivom „DD“ čiji je izdavač Privredno društvo za izdavanje novina i magazina „ĐĐ“ ..., ..., a kao datum registracije naveden je 31.03.2014. godine, dok je pod registarskim brojem ... upisan medij pod nazivom „VV“ čiji je osnivač i izdavač Društvo za izdavanje novina i magazina „EE“ ..., ..., dok je odgovorni urednik bio tuženi. Javno glasilo „VV“ je prestao da izlazi u martu 2014. godine, nakon čega je izdavaču javnog glasila „DD“ ustupio na korišćenje internet adresu www. ... .com.

Polazeći od utvrđenog činjeničnog stanja, nižestepeni sudovi su zaključili da nisu ispunjeni uslovi iz člana 103. u vezi sa članom 101. Zakona o javnom informisanju i medijima, jer tužilja nije pravilno označila javno glasilo u kome je sporni tekst objavljen, zbog čega je tužbeni zahtev odbijen.

Po oceni Vrhovnog kasacionog suda neosnovani su navodi revizije tužilje kojima se pravnosnažna presuda pobija zbog pogrešne primene materijalnog prava.

Odredbom člana 101. Zakona o javnom informisanju i medijima propisano je da ako se objavljivanjem informacije, odnosno zapisa povređuje pretpostavka nevinosti, zabrana govora mržnje, prava i interesi maloletnika, zabrana javnog izlaganja pornografskog sadržaja, pravo na dostojanstvo ličnosti, pravo na autentičnost, odnosno pravo na privatnost, u skladu sa odredbama ovog zakona, tužbom se može zahtevati: utvrđivanje da je objavljivanjem informacije, odnosno zapisa povređeno pravo, odnosno interes (tačka 1.); propuštanje objavljivanja, kao i zabrana ponovnog objavljivanja informacije, odnosno zapisa (tačka 2); predaja zapisa, uklanjanje ili uništenje objavljenog zapisa (brisanje video zapisa, brisanje audio zapisa, uništenje negativa, odstranjenje iz publikacija i slično) (tačka 3.). Odredbom člana 102. stav 1. istog zakona propisano je da pravo na podnošenje tužbe iz člana 101. ima lice koje je lično povređeno objavljivanjem informacije, odnosno zapisa, dok je članom 103. propisano da se tužba iz člana 101. ovog zakona podnosi protiv odgovornog urednika medija u kome je informacija, odnosno zapis objavljen.

Citirane zakonske odredbe kojima je uređena sudska zaštita u slučaju objavljivanja informacije kojom je povređeno pravo na dostojanstvo ličnosti, pravo na privatnost i druga prava, upućuju na zaključak da se tužba može podneti samo protiv odgovornog urednika medija u kome je ta informacija objavljena. Po oceni Vrhovnog kasacionog suda, pravilan je zaključak nižestepenih sudova da tužilja u tužbi i ovom postupku nije pravilno označila javno glasilo u kome je sporni tekst objavljen, budući da je tužilja podnela tužbu protiv tuženog BB, kao glavnog i odgovornog urednika lista „VV“ koji je prestao da izlazi u martu 2014. godine (pre nego što je sporni tekst objavljen), a ne protiv tuženog kao glavnog i odgovornog urednika lista „DD“ koji je registrovan 31.03.2014. godine i u kojem je sporni tekst objavljen 23.10.2014. godine (što je utvrđeno iz lista „DD“ broj ... (...) od 23.10.2014. godine, iz impresuma tog lista na strani ..., kao i iz Registra medija). Stoga je pravilan zaključak nižestepenih sudova da tuženi ne može biti odgovoran kao glavni i odgovorni urednik javnog glasila „VV“ u kome sporni tekst nije objavljen, zbog čega je tužbeni zahtev pravilno odbijen, jer se nisu stekli uslovi za primenu člana 101. u vezi sa članom 103. Zakona o javnom informisanju i medijima.

Neosnovani su revizijski navodi tužilje da je tekst objavljen u mediju „VV“ čiji je urednik tuženi, a koji se i dalje objavljuje na internet adresi http://www.... .com/... i koji je pod tim nazivom registrovan u Registru medija. U konkretnom slučaju prema navodima tuženog javno glasilo „VV“ je prestalo da izlazi u martu 2014. godine, nakon čega je izdavaču javnog glasila „DD“ (koji je registrovan 31.03.2014. godine) ustupio na korišćenje internet adresu www.... .com, a koje navode tužilja nije osporila relevantnim dokazima.

Naime, u Centralnom registru nacionalnih internet domena Srbije, kojim upravlja Registar nacionalnih internet domena Srbije (RNIDS) nije registrovana internet adresa www.... .com, jer je u pitanju međunarodni domen (com) koji nije delegiran RNIDS. S obzirom da je navedenu internet adresu korisnik (registrant) registrovao pod tim nazivom u okviru međunarodnog domena (com), a RNIDS upravlja samo nacionalnim internet domenima (rs i srb), sudu podaci o vlasniku/korisniku/registrantu navedene internet adrese nisu mogli biti poznati kao javni podatak, što dalje znači da je tužilja to trebalo da dokaže. Ovo iz razloga što se promena registranta može izvršiti na osnovu njegovog zahteva, koji se dostavlja posredstvom ovlašćenog registrara – provajdera, koji obavlja poslove registracije za taj naziv domena, te nakon obavljenog prenosa registracije domena, prethodni registrant istupa (u konkretnom slučaju javno glasilo „VV“), a novi registrant stupa (u konkretnom slučaju javno glasilo „DD“) u ugovorni odnos i stiče sva prava i obaveze prethodnog registranta koje proizilaze iz ugovornog odnosa sa Registrom tog domena.

Saglasno navedenom, a imajući u vidu da tužilja nije dokazala da internet izdanje na internet adresi www..... .com pripada listu „VV“ i nije dokazala da nije bilo promene registranta navedene internet adrese, a uzimajući u obzir da je promena registranta moguća i da je upravo ova internet adresa u Registru medija navedena kao internet adresa javnog glasila „DD“, Vrhovni kasacioni sud je zaključio da tužilja nije pravilno označila štampano javno glasilo, kao ni njegovo elektronsko, internet izdanje u kome je sporni tekst objavljen. Kako se na osnovu člana 101. i 103. Zakona o javnom informisanju i medijima, u slučaju objavljivanja informacije kojom je povređeno pravo na dostojanstvo ličnosti, tužba podnosi protiv odgovornog urednika medija u kome je ta informacija objavljena, a u konkretnom slučaju to nije učinjeno, pravilno je tužbeni zahtev odbijen, a suprotni revizijski navodi nisu osnovani.

Sa iznetih razloga Vrhovni kasacioni sud je na osnovu člana 414. stav 1. ZPP, odlučio kao u izreci.

Predsednik veća - sudija

Vesna Popović, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić