.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI SUD
Rev 24628/2023
09.11.2023. godina
Beograd
Vrhovni sud, u veću sastavljenom od sudija: Branislava Bosiljkovića, predsednika veća, Branke Dražić, Dragane Boljević, Radoslave Mađarov i Vesne Stanković, članova veća, u parnici tužioca Industrija mleka i mlečnih proizvoda „Imlek“ a.d. Beograd, čiji je punomoćnik Ana Nikšić advokat iz ..., protiv tuženog AA iz ..., čiji je punomoćnik Milan Sučević advokat iz ..., radi predaje u posed, odlučujući o reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž 6276/21 od 15.09.2022. godine, u sednici održanoj dana 09.11.2023. godine, doneo je
R E Š E NJ E
NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o posebnoj reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž 6276/21 od 15.09.2022. godine.
ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tuženog izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž 6276/21 od 15.09.2022. godine.
ODBIJA SE zahtev tužioca za naknadu troškova postupka po reviziji.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž 6276/21 od 15.09.2022. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tuženog i potvrđena presuda Trećeg osnovnog suda u Beogradu P 2212/19 od 29.09.2020. godine u prvom i drugom stavu izreke kojima je obavezan tuženi da preda u posed tužiocu gornji deo katastarske parcele .. KO ... u ukupnoj površini od 84 ara 25 m2, koji se nalazi uz auto-put Beograd-Novi Sad, ispražnjen od lica i stvari i da tužiocu na ime troškova parničnog postupka isplati iznos od 171.100,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude do isplate. Stavom drugim izreke, odbijen je zahtev tuženog za naknadu troškova drugostepenog postupka.
Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tuženi je, zbog pogrešne primene materijalnog prava, blagovremeno izjavio reviziju predviđenu članom 404. ZPP (posebna revizija).
Tužilac je u odgovoru na reviziju predložio da se ista odbaci kao nedozvoljena ili odbije kao neosnovana, a tuženi obaveže na naknadu troškova postupka povodom tog pravnog leka.
Predmet spora je zahtev za predaju dela katastarske parcele .. KO ..., gradskog građevinskog zemljišta u državnoj svojini sa pravom korišćenja tužioca. Tuženi je u posedu spornog dela navedene parcele na osnovu ugovora o kupoprodaji koje je u periodu od 2005. – 2007. godine zaključio sa prodavcima – fizičkim licima zaposlenim kod pravnog prethodnika tuženog, kojima je njihov poslodavac delove parcele uz odgovarajuću naknadu dao na privremeno korišćenje za poljoprivredne svrhe, za period od 99 godina.
Nižestepeni sudovi su o osnovanosti tužbenog zahteva odlučili primenom člana 37. Zakona o osnovama svojinskopravnih odnosa, sa obrazloženjem da su ugovori o kupoprodaji delova zemljišta koje je tuženi zaključivao sa prodavcima – privremenim korisnicima zemljišta ništavi, zato što su protivni članu 84. Zakona o planiranju i izgradnji („Službeni glasnik RS“, broj 47/03), a ugovore o privremenom korišćenju zemljišta, zaključene sa licima koja su te delove prodavali tuženom, tužilac je raskinuo jednostranom izjavom.
Po oceni Vrhovnog suda, posebna revizija tuženog u ovom sporu nije dozvoljena. Posebna revizija je izuzetno pravno sredstvo koje se može koristiti kada se drugostepena presuda ne bi mogla pobijati revizijom. To pravno sredstvo dozvoljeno je pod uslovima iz člana 404. stav 1. ZPP, odnosno ako postoji potreba da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili u interesu ravnopravnosti građana, ujednači sudska praksa ili da novo tumačenje prava. Ispunjenost ovih uslova, saglasno stavu 2. navedenog člana, ceni Vrhovni sud u veću od pet sudija.
U ovom sporu nema pravnih pitanja od opšteg interesa ili u interesu ravnopravnosti građana. Uz reviziju nisu priložene pravnosnažne presude donete u istim ili bitno istovetnim činjeničnopravnim sporovima koje bi, zbog drugačijeg presuđenja, opravdavale potrebu odlučivanja o posebnoj reviziji tuženog radi ujednačavanja sudske prakse.
Navodi revidenta ne opravdavaju ni potrebu za novim tumačenjem prava. Pravo korišćenja štiti se na isti način kao i pravo svojine. Dakle, kao što vlasnik stvari može tužbom zahtevati od držaoca povraćaj stvari (član 37. Zakona o osnovama svojinskopravnih odnosa), tako i nosilac prava korišćenja ima to isto pravo. Sporno zemljište je neizgrađeno ostalo građevinsko zemljište, u smislu člana 75. stav 3. Zakona o planiranju i izgradnji („Službeni glasnik RS“, broj 47/03 i 34/06), odnosno člana 88. stav 3. Zakona o planiranju i izgradnji („Službeni glasnik RS“, broj 72/09... 62/23). Prema članu 84. stav 4. Zakona o planiranju i izgradnji važećeg u vreme kada je tuženi zaključivao ugovore o kupoprodaji delova predmetne parcele (sa započetim objektima – temeljima), pravo korišćenja bilo je u prometu. Međutim, saglasno toj odredbi, pravo korišćenja neizgrađenog ostalog građevinskog zemljišta može stavljati u promet samo njegov raniji sopstvenik, pošto se rešenjem nadležne opštinske uprave utvrdi njegovo pravo korišćenja, a ne i lice kome je zemljište dato na privremeno korišćenje. Odredba člana 68. Zakona o obligacionim odnosima uređuje sporazumni raskid formalnih ugovora i ona se ne može primeniti na jednostranu izjavu tužioca o raskidu ugovora o privremenom korišćenju zemljišta, datu u pisanoj formi.
Revidentovi navodi da je pravnosnažna presuda neizvršiva jer deo sporne parcele koji je dužan predati tužiocu nije jasno određen (merama i granicama), nisu od značaja za ocenu dozvoljenosti njegove posebne revizije. Tim navodima se u suštini ukazuje na učinjenu bitnu povredu odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 12. ZPP, koja nije zakonski razlog za posebnu reviziju.
Iz navedenih razloga, na osnovu člana 404. ZPP odlučeno je kao u prvom stavu izreke.
Revizija tuženog nije dozvoljena ni na osnovu člana 403. stav 3. ZPP. Vrednost predmeta spora je u podnetoj tužbi određena u iznosu od 150.000,00 dinara (član 33. stav 2. ZPP), što je očigledno niže od vrednosti koja je po navedenoj zakonskoj odredbi merodavna za dozvoljenost revizije.
Zbog toga je, na osnovu člana 410. stav 2. tačka 5. i člana 413. ZPP, odlučeno kao u drugom stavu izreke.
Troškovi odgovora na reviziju, po oceni Vrhovnog suda, nisu bili nužni. Zato je zahtev tužioca za njihovu naknadu odbijen i primenom člana 165. stav 1. u vezi člana 154. ZPP odlučeno kao u trećem stavu izreke.
Predsednik veća - sudija
Branislav Bosiljković, s.r.
Za tačnost otpravka
Zamenik upravitelja pisarnice
Milanka Ranković
