Protiv pravnosnažne presude donesene u drugom stepenu, tužilja je blagovremeno izjavila reviziju u odnosu na stav treći i peti izreke, zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka i pogrešne primene materijalnog prava.

Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu presudu u smislu člana 408. u vezi člana 403. stav 2. tačka 2. Zakona o parničnom postupku (''Službeni glasnik RS'' br. 72/11... 55/14) i utvrdio da je revizija tužilje osnovana.

U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilja je sa Samoupravnom interesnom zajednicom za stanovanje Opština Novi Pazar zaključila predugovor o udruživanju sredstava u cilju izgradnje stana u lučnoj stambeno-poslovnoj zgradi II i to stan broj ..., na ... spratu površine 74m², ali do realizacije tog ugovora koji je overen pred Opštinskim sudom u Novom Pazaru pod Ov 1301/84 od 13.06.1984. godine nije došlo. Tužilja je sa sada pokojnim ĐĐ tada živela u vanbračnoj zajednici. Ranije je bila u braku, ali se razvela 1984. godine. Tužilja i sada pok. ĐĐ su zaključili ugovor sa Građevinskom radnom organizacijom ... iz ... kao prodavcem o kupovini stana. Ugovor je overen pred Opštinskim sudom u Novom Pazaru pod Ov 165/89 od 22.12.1989. godine. Predmet kupovine je stan na lokaciji ... u ..., lamela ... T/IV površine 77,80m². Prodavac se obavezao da stan preda do 30.08.1999. godine, a kupci, koji su se pojavili kao kupci stana na po ½ su se obavezali da isplate cenu u šest rata. Stan je otplaćen 30.08.1990. godine. Tužilja i sada pok. ĐĐ bili su zaposleni u ... ''...'' ... . ... doneo je odluku broj 32 od 26.02.1991. godine i 284 od 05.12.1990. godine kojima je ĐĐ odobren zajam za kupovinu stana, pa je ĐĐ sa ... zaključio ugovor o zajmu radi kupovine stana u ličnoj svojini od 14.01.1991. godine na osnovu koga je izvršena intabulacija kod Opštinskog suda u Novom Pazaru R 23/91 od 01.02.1991. godine. Radnički savet ... ''...'' je dana 29.09.1984. godine doneo odluku kojim je i tužilji odobren zajam za kupovinu stana, pa je tužilja sa ... zaključila ugovor o zajmu za kupovinu stana 05.10.1984. godine. Stan se u Službi za katastar nepokretnosti vodi na sada pok. ĐĐ. ĐĐ je umro. Ostavinskim rešenjem Osnovnog suda u Novom Pazaru O 1070/11 od 29.12.2011. godine raspravljena je njegova zaostavština i za naslednike su proglašeni ovde tuženi kao braća i sestre. Predmet zaostavštine je činila ½ spornog stana i novčana sredstva kod ... banke u iznosu od ... evra. Prilikom razvoda tužilja je od svog ranijeg muža na ime sticanja u zajednici dobila iznos od ... nemačkih maraka. Novčana sredstva koja se nalaze kod ... banke u iznosu od ... evra predstavljaju zajedničku imovinu tužioca i pok. ĐĐ, s tim što je od tog iznosa pok. ĐĐ bio u obavezi da vrati 2.500 evra. Pok. ĐĐ je imao nameru da pravi kuću sa svojim bratom ali je od toga odustao. Nakon toga od brata je pozajmio 1.600 maraka za otplatu rate za stan što mu je kasnije brat i poklonio kao poklon za useljenje. Tužilja i pok. ĐĐ su hteli kasnije stan da prodaju, pa su ga više puta renovirali i ulagali novčana sredstva. Pok. ĐĐ je po profesiji bio ..., dok je tužilja bila ... . U toku postupka obavljeno je veštačenje od strane veštaka ekonomske struke na okolnost sticanja u zajednici po osnovu zarada i po osnovu podignutih kredita. Dalje je utvrđeno da su krediti uglavnom upotrebljeni za otplatu kupljenog stana kao i da je u otplati kupljenog stana tužilja učestvovala sa svojim novcem koji je dobila od svog ranijeg muža nakon razvoda braka.

Pri ovako utvrđenom činjeničnom stanju, polazeći od odredbe člana 191. Porodičnog zakona, kao i člana 176. drugostepeni sud je našao da su tužilja i sada pok. ĐĐ u toku trajanja bračne zajednice postigli sporazum o deobi svoje zajedničke imovine, a što se dodaje uz činjenicu da su se pojavili kao kupci spornog stana zajedno i dogovorili se da budu kupci na po ½ čime su i praktično izvršili deobu svoje zajedničke imovine, usvojio zahtev i utvrdio da je tužilja vlasnik ½ spornog stana, dok je tužbeni zahtev u preostalom delu u odnosu na sporni stan odbio kao neosnovan. Usvojio je i tužbeni zahtev tužilje vezano za sticanje u zajednici novčanog iznosa, te da je tužilja vlasnik iznosa od 3.168 evra i obavezao tužene na plaćanje troškova postupka tužilji.

Po oceni Vrhovnog kasacionog suda, ovakvo pravno stanovište drugostepenog suda ne može se prihvatiti kao pravilno. Ovo iz razloga što je drugostepeni sud na utvrđeno činjenično stanje pogrešno primenio materijalno pravo, što je rezultiralo neophodnošću preinačenja odluke drugostepenog suda u delu na koji je uložena revizija.

Naime, ne može se prihvatiti kao pravilan stav drugostepenog suda da je zaključenjem ugovora o kupovini stana sa GP ... iz ... između tužilje i sada pok. ĐĐ izvršena deoba njihove imovine koju su stekli u toku vanbračne zajednice, te da su se oni na taj način saglasili da budu suvlasnici na predmetnom stanu sa idealnom ½. Ovo iz razloga što kupovina stana gde se tužilja i sada pok. ĐĐ javljaju kao kupci i u kojem ugovoru je označeno da će se isti uknjižiti kao suvlasnici stana, ne znači da su time izvršili deobu vezano za sticanje zajedničke imovine u vanbračnoj zajednici. Zaključenje ugovora je podrazumevalo i kasniju otplatu kupljenog stana na rate, a u samom ugovoru nije ni konstatovano da se time vrši deoba zajedničke imovine, stečene u vanbračnoj zajednici. Kupovina stana gde se tužilja i pok. ĐĐ pojavljuju kao kupci predstavlja formalnu stranu u sticanju spornog stana i ne može se smatrati da je ujedno i ugovor o deobi zajedničke imovine. Ovo posebno imajući u vidu da je tek nakon zaključenja ugovora nastupila realizacija njegove otplate. U tom smislu bilo je neophodno ceniti izvedene dokaze ko je koliko učestvovao u otplati – kupovini predmetnog stana i sa kolikim sredstvima. U toku postupka obavljeno je veštačenje od strane veštaka ekonomske struke, a na okolnost utvrđivanja visine prihoda od zarade i drugih prihoda putem kredita, šta je uneto u tu zajednicu i koliko je tih novčanih sredstava uloženo u otplatu stana. Evidentno je da je tužilja dobila ... nemačkih maraka prilikom razvoda braka sa ranijim mužem, da je podizala kredite (podizao je i pok. ĐĐ) ali u tom poređenju jasno proizilazi da je iznos koji je tužilja unela u tu vanbračnu zajednicu i od kojeg iznosa je otplaćivan stan daleko veća od onog iznosa koji je u tu zajednicu uneo sada pok. ĐĐ. Iz izvedenih dokaza proizilazi da pok. ĐĐ nije imao neku drugu posebnu imovinu sa kojom je učestvovao u sticanju predmetnog stana i novčanog iznosa u banci, niti su u tom smislu od strane tuženog predlagani posebni dokazi. Imajući u vidu nalaz i mišljenje veštaka ekonomske struke, moglo se matematičkim proračunom opredeliti koliko je tužilja unela sredstava u vanbračnu zajednicu i shodno tome opredeliti u kojem procentu je ista i učestvovala u sticanju spornog stana i novčanog iznosa. Pregled u tom pogledu dao je i veštak ekonomske struke, a Vrhovni kasacioni sud nalazi da se sa razlogom može zaključiti da je tužilja učestvovala u sticanju spornog stana, pored ½ još u kvoti od 39,80% iz čega bi proizilazilo da se tužilji može priznati vlasništvo na spornom stanu od 89,80%.

Shodno napred iznetom, na osnovu člana 416. stav 1. ZPP odlučeno kao u stavu prvom izreke.

Odluka o troškovima revizijskog postupka doneta je na osnovu čl. 153. i 165. ZPP, a isti se odnose i na ime sastava tužbe 6.000,00 dinara, na ime zastupanja od strane advokata na sedam održanih ročišta po 7.500,00 dinara, na ime zastupanja na četiri neodržana ročišta po 4.500,00 dinara, na ime troškova veštačenja 34.000,00 dinara, na ime takse za tužbu i odluku po 35.300,00 dinara, na ime sastava revizije 18.000,00 dinara, na ime takse za reviziju 35.300,00 dinara, što ukupno čini iznos od 240.400,00 dinara, a sve prema važećoj advokatskoj tarifi i taksenoj tarifi Zakona o sudskim taksama.

Predsednik veća-sudija

dr Dragiša B. Slijepčević,s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić