Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Branislava Bosiljkovića, predsednika veća, Branke Dražić, Katarine Manojlović Andrić, Dragane Boljević i Marine Milanović, članova veća, u parnici tužioca AA iz sela ..., čiji su punomoćnici Blaža Menković i Nenad Menković advokati iz ..., protiv tuženih Republike Srbije, koju zastupa Državno pravobranilaštvo – Odeljenje u Leskovcu i JP „PUTEVI SRBIJE“ Beograd, čiji je punomoćnik Popovac Branislav advokat iz ..., radi naknade štete, odlučujući o reviziji drugotuženog koja je izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Nišu Gž 4656/19 od 05.12.2019. godine, u sednici veća koja je održana dana 17.03.2022. godine, doneo je

R E Š E NJ E

NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o posebnoj reviziji tuženog JP „PUTEVI SRBIJE“ iz Beograda izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Nišu Gž 4656/19 od 05.12.2019. godine.

ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tuženog JP „PUTEVI SRBIJE“ iz Beograda izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Nišu Gž 4656/19 od 05.12.2019. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Osnovnog suda u Leskovcu P broj 1394/18 od 02.07.2019. godine, stavom prvim izreke, usvojen je tužbeni zahtev pa je utvrđeno da su prvotuženi i drugotuženi presecanjem parcele .., upisane u LN .. KO ..., izvršili zauzeće tužiočeve nepokretnosti u merama i granicama bliže opisanim u tom stavu izreke, a koji deo ima površinu od 139m2 isti je asvaltiran i služi kao put Leskovac – Orašac. Stavom drugim izreke, utvrđeno je pravo svojine u korist tužene Republike Srbije na delu nepokretnosti kp .. upisane u LN .. za KO ... u ukupnoj površini od 139m2, u merama i granicama bliže označenim u tom stavu izreke. Stavom trećim izreke, obavezani su tuženi da tužiocu na ime naknade za zauzeti deo kp .. KO ... u površini od 139m2 solidarno isplate iznos od 97.300,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od dana presuđenja 02.07.2019. godine pa do konačne isplate, u roku od 15 dana od dana prijema prepisa presude pod pretnjom prinudnog izvršenja. Stavom četvrtim izreke, obavezani su tuženi da tužiocu solidarno isplate na ime naknade troškova parničnog postupka iznos od 100.492,00 dinara u roku od 15 dana od dana prijema prepisa presude, pod pretnjom prinudnog izvršenja, a ukoliko iste ne plate obavezuju se da na dosuđeni iznos plate zakonsku zateznu kamatu počev od izvršnosti presude pa do konačne isplate pod pretnjom prinudnog izvršenja.

Presudom Apelacionog suda u Nišu Gž 4656/19 od 05.12.2019. godine odbijene su kao neosnovane žalbe tužene Republike Srbije i tuženog JP „PUTEVI SRBIJE“ Beograd i potvrđena presuda Osnovnog suda u Leskovcu P broj 1394/18 od 02.07.2019. godine u stavu prvom, trećem i četvrtom izreke.

Protiv pravnosnažne presude u drugom stepenu drugotuženi JP „PUTEVI SRBIJE“ Beograd je blagovremeno izjavio reviziju, pozivajući se na odredbu člana 404. stav 1. ZPP.

Odredbom člana 404. stav 1. ZPP, propisano je da je revizija izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja ne bi mogla da se pobija revizijom, ako je po oceni Vrhovnog kasacionog suda, potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse, ili ako je potrebno novo tumačenje prava (posebna revizija). Stavom 2. je propisano da o dozvoljenosti i osnovanosti revizije iz stava 1. ovog člana, odlučuje Vrhovni kasacioni sud u veću od pet sudija.

Predmet tražene pravne zaštite o kome je odlučeno pobijanom odlukom je naknada za faktički izuzeto zemljište tužioca, u merama i granicama navedenim u izreci prvostepene presude, koje je bez sprovedenog upravnog postupka eksproprijacije u površini od 139m2 asvaltirano i pripojeno katastarskoj parceli .., koja u naravi predstavlja put Leskovac-Orašac u javnoj svojini tužene Republike Srbije, čiji je korisnik i upravljač tuženi JP „PUTEVI SRBIJE“ Beograd. Prigovor nedostatka pasivne legitimacije tuženog JP „PUTEVI SRBIJE“, ocenjen je kao neosnovan jer ovaj tuženi, u smislu odredbe članova 7. i 8. Zakona o javnim putevima, obavlja delatnost upravljanja putem koja između ostalog obuhvata: korišćenje puta, vršenje investitorske funkcije na izgradnji i rekonstrukciji puta, organizovanje i obavljanje stručnih poslova na izgradnji, rekonstrukciji, održavanju i zaštiti puta i dr.

U takvom slučaju drugostepeni sud je, prema činjenicama utvrđenim u postupku, doneo odluku u skladu sa pravnim stavovima izraženim kroz odluke Vrhovnog kasacionog suda, zbog čega nema uslova za odlučivanje o posebnoj reviziji drugotuženog, radi razmatranja pravnih pitanja od opšteg interesa ili u interesu ravnopravnosti građana, ujednačavanja sudske prakse, ili novog tumačenja prava. Tuženi JP „PUTEVI SRBIJE“ se u reviziji pozvao na odluke drugostepenih sudova i odluku Vrhovnog kasacionog suda kojima je drugačije odlučeno o istom pravnom pitanju, ali kako odluka u sporovima sa ovakvim tužbenim zahtevom zavisi od utvrđenog činjeničnog stanja, to se ne može govoriti o različitom postupanju sudova o istoj pravnoj stvari. Odluke na koje se tuženi poziva u reviziji ne odnose se na ocenu nedostatka pasivne legitimacije na strani ovog tuženog u situaciji u kojoj je tuženi korisnik i nosilac prava upravljanja parcelom na kojoj je izgrađen put, koja je u katastru nepokretnosti upisana kao javna svojina Republike Srbije, a kojoj je pripojen deo parcele tužioca, kao u konkretnom slučaju.

Iz navedenih razloga, Vrhovni kasacioni sud je na osnovu odredbe člana 404. ZPP, odlučio kao u stavu prvom izreke.

Ispitujući dozvoljenost revizije u smislu člana 410. stav 2. tačka 5. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je našao da revizija nije dozvoljena.

Odredbom člana 403. stav 3. ZPP, revizija nije dozvoljena u imovinskopravnim sporovima ako vrednost predmeta spora pobijanog dela ne prelazi dinarsku protivvrednost od 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe.

Kako u konkretnom slučaju vrednost predmeta spora očigledno ne prelazi imovinski cenzus iz člana 403. stav 3. ZPP, to revizija tuženog nije dozvoljena.

Na osnovu člana 413. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je odlučio kao u stavu drugom izreke.

Predsednik veća – sudija

Branislav Bosiljković, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić