Vrhovni kasacioni sud je ustanovio da nema mesta revizijskom pozivanju na član 404. stav 1. ZPP, u situaciji kada je revizija dozvoljena prema članu 403. stav 2. tačka 2. istog zakona.

Revizijski sud je ispitao pobijanu drugostepenu presudu u smislu člana 408. Zakona o parničnom postupku (ZPP) („Službeni glasnik RS“, broj 72/11 ... 87/18) i našao da revizija nije osnovana.

U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. Zakona o parničnom postupku, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilja je sa svojim sada pokojnim bratom VV u 1997. godini izgradila prizemni objekat - poslovni prostor bruto površine 196 m2 na kat. parc. sadašnje oznake .../..., u kom je smešteno sedište preduzeća „...“ čiji su bili osnivači sa jednakim osnivačkim udelima od po ½, a nepokretnost bila upisana kao svojina tog preduzeća. Tužiljin brat VV je preminuo 12.06.2004. godine. Za života je teško ranio tuženog BB, koji je vodio parnicu radi naknade štete, okončanu dosudom iznosa od 3.250.000,00 dinara sa zakonskom kamatom od 10.07.2005. godine i naknade troškova postupka u iznosu od 340.025,00 dinara na teret naslednika, supruge i dvojice sinova pokojnog VV, presudom Opštinskog suda u Šapcu P 2729/06 od 10.05.2007. godine, koja je postala pravnosnažna 30.03.2008. godine i izvršna 18.07.2008. godine. Preduzeće „...“ d.o.o. ... je likvidirano rešenjem Trgovinskog suda u Valjevu od 24.01.2005. godine. Imovina preduzeća je preneta tužilji u ½ dela i zakonskim naslednicima pokojnog VV, sinovima GG i DD i supruzi ĐĐ, koja je naknadno tužilji prenela svoj suvlasnički udeo, tako da je tužilja u javnim knjigama upisana kao suvlasnik u 4/6 dela, a GG i DD u po 1/6 dela nepokretnosti. U 2008. godini tužilja je sopstvenim sredstvima nad polovinom leve strane prizemnog dela poslovnog objekta, gledano sa ulice, ozidala sprat dimenzija 10h10 m i potkrovlje istih dimenzija, bruto površine 209 m2. Prethodno nije bila izvršena fizička deoba nepokretnosti.

U izvršnom postupku koji je pokrenuo ovde tuženi BB 06.03.2009. godine radi namirenja dosuđenog novčanog potraživanja, nakon što je određena javna prodaja suvlasničkih udela naslednika pokojnog VV na nepokretnosti, tužilja je u svojstvu trećeg lica izjavila prigovor da predmet prodaje ne mogu biti sprat i potkrovlje, odnosno stambeni prostor koji je ona izgradila nakon smrti brata. Njen prigovor je odbijen rešenjem Osnovnog suda u Šapcu od 31.10.2013. godine. Zaključkom tog suda I 3965/10 od 27.11.2013. godine izvršnom poveriocu BB, ovde tuženom, dosuđeni su suvlasnički udeli izvršnih dužnika GG i DD od po 1/6 na dvojnom stambeno- poslovnom objektu (prizemlje, sprat i potkrovlje), sa prenosom prava sukorišćenja na zemljištu navedene parcele u istoj srazmeri, a zaključkom od 27.12.2013. godine istom su predati navedeni suvlasnički udeli izvršnih dužnika i pravo sukorišćenja zemljišta sa navedenim udelom i naloženo je katastru da upiše prava u korist izvršnog poverioca.

Ova parnica je pokrenuta nakon okončanja prethodno vođene parnice u kojoj je odbijen tužbeni zahtev tužilje kojim je tražila da se utvrdi da je ona po osnovu gradnje vlasnik stambenog dela površine 209 m2 koji čine sprat i potkrovlje poslovno-stambene zgrade i da tuženi trpi da se ona upiše kao vlasnik u preostalih 1/3 dela, uz već upisani suvlasnički udeo u 2/3 dela navedene nepokretnosti, a usvojen protivtužbeni zahtev tuženog i obavezana je tužilja da mu preda sudržavinu stambeno-poslovne zgrade sa pravom sukorišćenja parcele, presudom Apelacionog suda u Novom Sadu Gž 2718/16 od 14.12.2016. godine.

Pri iznetom stanju stvari, prvostepeni sud je ocenu o osnovanosti tužbenog zahteva za utvrđenje većeg suvlasničkog udela tužilje od upisanog, bazirao na shvatanju da je tužilja po osnovu građenja stekla pravo susvojine u većem obimu od upisanog udela u 2/3, obzirom na izgradnju stambenog dela bruto površine 209 m2 zbog koje se prema ukupnoj površini objekta njen udeo priznaje u 340/405 dela, pa je usvojio postavljeni tužbeni zahtev.

Drugostepeni sud nije prihvatio stanovište prvostepenog suda o osnovanosti tužbenog zahteva. Razlozi za drugačiju ocenu izneti su u obrazloženju pobijane presude. Drugostepeni sud je odgovarajući značaj dao činjenicama o sticanju suvlasničkog udela tuženog na celoj nepokretnosti, originarnim putem, na osnovu odluke suda donete u izvršnom postupku 27.12.2013. godine, pravnosnažnog zaključka o predaji tuženom kao izvršnom poveriocu suvlasničkog udela od ukupno 2/6 dela na celom stambeno-poslovnom objektu bruto površine 405 m2 i prava sukorišćenja parcele, u skladu sa zaključkom o dodeli od 27.12.2013. godine, kao odlukama donetim primenom člana 102. stav 1, člana 131. i 143. Zakona o izvršenju i obezbeđenju („Službeni glasnik RS“, broj 31/2011, 55/2014 i 139/2014).

Imajući u vidu način sticanja i obim stečenog na strani tuženog na osnovu odluke državnog organa, drugostepeni sud je kao neosnovan odbio tužbeni zahtev za utvrđenje o uvećanju suvlasničkog udela tužilje.

Revizija nije osnovana u pobijanju presude drugostepenog suda.

U prethodno vođenoj parnici tužilja je odbijena sa zahtevom za utvrđenje da je isključivi vlasnik jednog dela nepokretnosti. Nepokretnost nije etažirana, nije izvršena deoba suvlasničke zajednice, uspostavljene nakon likvidacije preduzeća, prenosom dvojno stambeno-poslovnog objekta kao imovine preduzeća osnivačima, tužilji u ½ dela i naslednicima njenog pokojnog brata u po 1/6 dela, po rešenju Trgovinskog suda u Valjevu L 83/04 od 24.01.2005. godine. Tako stečeni suvlasnički udeli sinova pokojnog VV obuhvaćeni su rešenjem o izvršenju radi naplate novčanog potraživanja tuženog po pravnosnažnoj presudi od 10.07.2005. godine donetoj u parnici okončanoj 30.03.2008. godine, te zaključkom o dosudi i predaji tuženom kao izvršnom poveriocu. Tuženi je stekao pravo svojine, odlukom suda o predaji suvlasničkog udela u 2/6 dela nepokretnosti u postojećem stanju, na osnovu člana 20. stav 2. Zakona o osnovama svojinskopravnih odnosa, odredbe kojom je propisano da pravo svojine stiče se odlukom državnog organa na način i pod uslovima propisanim zakonom.

Revizija nije osnovana u navodima o pogrešnoj primeni materijalnog prava. Po osnovu dogradnje na delu nepodeljene nepokretnosti u suvlasništvu, ne može se ostvariti uvećani suvlasnički udeo u odnosu na sticaoca koji je suvlasnički udeo na celoj nepokretnosti stekao odlukom suda kao državnog organa na način i pod uslovima određenim zakonom. Objekat nije bio predmet deobe ni pre uspostavljanja suvlasničkih udela na strani sledbenika suosnivača preduzeća kao ranijeg titulara prava svojine, a ni u daljem. Deoba suvlasničke zajednice nije izvršena. To nije ni pre, a ni nakon dogradnje, odnosno pre pokretanja izvršnog postupka prema dvojici suvlasnika kao izvršnih dužnika (06.03.2009. godine), s ishodom zakonito stečenog svojinskog udela tuženog u 2/6 dela na objektu u stanju postojeće izgrađenosti.

Iz iznetih razloga, revizija tužilje nije osnovana. Vrhovni kasacioni sud, na osnovu člana 414. Zakona o parničnom postupku, odlučio je kao u izreci.

Predsednik veća - sudija

Božidar Vujičić, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić