Vrhovni kasacioni sud u veću sastavljenom od sudija: Vesne Popović, predsednika veća, Božidara Vujičića, dr Ilije Zindovića, Branislava Bosiljkovića i Biserke Živanović, članova veća, u parnici tužilja AA iz ... i BB iz ..., čiji je zajednički punomoćnik Aleksandar Stojković, advokat iz ..., protiv tužene Republike Srbije –Osnovni sud u Vranju, koju zastupa Državno pravobranilaštvo – Odeljenje u Leskovcu, radi naknade imovinske štete, odlučujući o reviziji tužene izjavljenoj protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 1207/18 od 18.02.2019. godine, u sednici održanoj 25.09.2019. godine, doneo je

R E Š E NJ E

NE PRIHVATA SE odlučivanje o reviziji tužene izjavljenoj protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 1207/18 od 18.02.2019. godine, kao izuzetno dozvoljenoj.

ODBACUJE SE, kao nedozvoljena, revizija tužene izjavljena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 1207/18 od 18.02.2019. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Osnovnog suda u Vranju Prr1 175/17 od 22.12.2017. godine, stavom prvim izreke, obavezana je tužena da tužilji AA plati na ime novčanog obeštećenja za imovinsku štetu koja joj je izazvana povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Opštinskog, sada Osnovnog suda u Vranju I 1349/17 iznos od 113.778,13 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 10.12.2003. godine do isplate, na ime troškova parničnog postupka 29.195,50 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 17.04.2004. godine do isplate i na ime troškova izvršnog postupka 22.108,50 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 21.06.2017. godine kao dana podnošenja tužbe pa do isplate. Stavom drugim izreke, obavezana je tužena da tužilji BB plati na ime novčanog obeštećenja za imovinsku štetu koja joj je izazvana povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Opštinskog sada Osnovnog suda u Vranju I 1349/17, 111.411,51 dinar sa zakonskom zateznom kamatom od 10.12.2003. godine do isplate, na ime troškova parničnog postupka 29.195,50 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 14.07.2004. godine do isplate i na ime troškova izvršnog postupka 22.108,50 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 21.06.2007. godine kao dana podnošenja tužbe pa do isplate. Stavom trećim izreke, odbijeni su tužbeni zahtevi tužilja u delu kojim su tražile da se obaveže tužena da joj na ime troškova izvršnog postupka plati veće iznose od dosuđenih, a do traženih iznosa od po 36.000,00 dinara, odnosno za iznos od po 13.891,50 dinara, kao i kamatu na ovaj iznos. Obavezana je tužena da tužiljama plati na ime troškova parničnog postupka ukupno 30.000,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 22.12.2017. godine kao dana presuđenja pa do isplate.

Presudom Višeg suda u Vranju Gž 1207/18 od 18.02.2019. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tužene u usvajajućem delu u stavu prvom i drugom, kao i u delu odluke o troškovima parničnog postupka u stavu četvrtom izreke. Stavom drugim izreke, preinačena je presuda Osnovnog suda u Vranju Prr1 175/17 od 16.11.2017. godine u stavu četvrtom izreke i u delu odluke o zakonskoj zateznoj kamati na dosuđeni iznos troškova parničnog postupka, tako što je obavezana tužena da tužiljama na priznati iznos troškova parničnog postupka od 30.000,00 dinara plati zakonsku zateznu kamatu počev od izvršnosti do isplate, dok je odbijen deo zahteva za isplatu zakonske zatezne kamate na navedeni iznos troškova postupka od 22.12.2017. godine kao dana presuđenja pa do izvršnosti. Stavom trećim izreke, odbijen je zahtev tužene za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tužena je izjavila reviziju, zbog pogrešne primene materijalnog prava, sa predlogom da se o reviziji odluči kao izuzetno dozvoljenoj u smislu člana 404. Zakona o parničnom postupku, radi ujednačavanja sudske prakse.

Tužilje su podnele odgovor na reviziju.

Članom 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, broj 72/11, 55/14), propisano je da posebna revizija može da se izjavi zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja ne bi mogla da se pobija revizijom, ako je po oceni Vrhovnog kasacionog suda, potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse, kao i ako je potrebno novo tumačenje prava. Prema stavu 2. istog člana, ispunjenost uslova za izuzetnu dozvoljenost revizije Vrhovni kasacioni sud ceni u veću od pet sudija.

Pravnosnažnom presudom odlučeno je o naknadi na ime novčanog obeštećenja za imovinsku štetu koja je tužiljama izazvana povredom prava na suđenje u razumnom roku u predmetu Osnovnog suda u Vranju I 1349/17 kojom je utvrđeno da je tužbeni zahtev osnovan, a tužena obavezana da navedenu naknadu plati tužiljama sa pripadajućom kamatom. O ovom pravu tužilja i o visini tražene naknade, sudovi su odlučili uz primenu materijalnog prava koje je u skladu sa pravnim shvatanjem izraženim kroz odluke Vrhovnog kasacionog suda, u kojima je odlučivano o istovetnim zahtevima tužilaca, sa istim ili sličnim činjeničnim stanjem i pravnim osnovom, zbog čega u konkretnom slučaju ne postoji potreba za odlučivanjem o reviziji tužene kao izuzetno dozvoljenoj radi ujednačavanja sudske prakse.

Iz navedenih raloga, Vrhovni kasacioni sud nalazi da u konkretnom slučaju nisu ispunjeni uslovi za odlučivanje o reviziji tužene, kao izuzetno dozvoljenoj na osnovu člana 404. stav 1. ZPP, zbog čega je odlučeno kao u stavu prvom izreke.

Odlučujući o dozvoljenosti revizije, primenom člana 410. stav 2. tačka 5. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, broj 72/11 … 55/14), Vrhovni kasacioni sud je našao da revizija nije dozvoljena.

Tužba u ovoj pravnoj stvari podneta je 21.06.2017. godine, radi naknade imovinske štete izazvane povredom prava na suđenje u razumnom roku. Vrednost predmeta spora za tužilju AA je 165.082,13 dinara, a za tužilju BB 165.715,51 dinar.

Odredbom člana 468. stav 1. ZPP, propisano je da se sporovima male vrednosti smatraju sporovi u kojima se tužbeni zahtev odnosi na potraživanje u novcu koji ne prelazi dinarsku protivvrednost 3.000 evra po srednjem kursu NBS na dan podnošenja tužbe. Odredbom člana 479. stav 6. ZPP, propisano je da protiv odluke drugostepenog suda kojom je odlučeno u sporu male vrednosti revizija nije dozvoljena.

Imajući u vidu da se u konkretnom slučaju radi o sporu u kome pobijana vrednost predmeta spora za svaku tužilju pojedinačno, ne prelazi dinarsku protivvrednost 3.000 evra, što znači da je reč o sporu male vrednosti, to znači da revizija tužene nije dozvoljena u skladu sa članom 479. stav 6. ZPP.

Na osnovu člana 413. Zakona o parničnom postupku, Vrhovni kasacioni sud je odlučio kao u stavu drugom izreke.

Predsednik veća – sudija

Vesna Popović,s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić