Odlučujući o izjavljenoj reviziji, na osnovu člana 408. Zakona o parničnom postupku (ZPP), Vrhovni kasacioni sud je našao da revizija tuženog nije osnovana.

U sprovedenom postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti. Tvrdnja revidenta o bitnoj povredi odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 1. ZPP je paušalna, jer se u reviziji ne navode odredbe procesnog zakona koje drugostepeni sud nije primenio ili je pogrešno primenio, a što je uticalo ili moglo uticati na pravilnost odluke o žalbi.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilja je u katastru nepokretnosti upisana kao vlasnica parcele ... KO ... u površini od 15 ari 18m2. Planom Generalne regulacije naseljenog mesta ... („Službeni list Grada Novog Sada“, broj 21/15) označena parcela predviđena je za deo planirane regulacije ulice ... u tom naselju. Parcela je u potpunosti privedena nameni koja je predviđena navedenim planskim aktom, tako što je izgrađena ulica sa završnim slojem betonskog zastora, uličnom rasvetom i infrastrukturnim priključcima za električnu energiju i vodu. Tržišna vrednost jednog metra kvadratnog predmetne parcele iznosi 3.880,00 dinara, odnosno ukupno 5.889.840,00 dinara.

Polazeći od ovako utvrđenog činjeničnog stanja, nižestepeni sudovi su u ovom sporu pravilno primenili materijalno pravo.

Privođenjem zemljišta nameni predviđenoj planskim aktom bez prethodno sprovedenog postupka predviđenog Zakonom o eksproprijaciji - utvrđivanja javnog interesa, donošenja rešenja o eksproprijaciji i određivanja naknade za eksproprisanu nepokretnost u zakonom propisanom postupku, tužilja je faktički lišena prava svojine na predmetnoj parceli. Tužilji je tako povređeno pravo na imovinu i mirno uživanje imovine zagarantovano članom 1. Protokola 1. uz Evropsku konvenciju za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda koja je, u smislu člana 194. stav 3. Ustava Republike Srbije deo pravnog poretka Republike Srbije, i propisuje da svako fizičko i pravno lice ima pravo na neometano uživanje svoje imovine i da niko ne može biti lišen svoje imovine osim u javnom interesu i pod uslovima predviđenim zakonom i opštim načelima međunarodnog prava. Pravo na imovinu štiti i član 58. Ustava Republike Srbije kojim je, pored ostalog, propisano da se jemči mirno uživanje svojine i drugih imovinskih prava stečenih na osnovu zakona (stav 1.) i da pravo svojine može biti oduzeto ili ograničeno samo u javnom interesu utvrđenom na osnovu zakona, uz naknadu koja ne može biti niža od tržišne (stav 2.).

Sledstveno tome, tužilja osnovano potražuje novčanu naknadu za faktički oduzeto pravo svojine na predmetnoj parceli. U odnosu na tužiljino pravo na naknadu stoji obaveza tužene da istu isplati jer je na predmetnoj parceli izgrađena ulica - dobro u opštoj uporebi u javnoj svojini, u smislu člana 3. stav 5. Zakona o putevima („Službeni glasnik Republike Srbije“, broj 41/18) i člana 10. stav 2. Zakona o javnoj svojini („Službeni glasnik Republike Srbije“, broj 72/11 ... 95/18), na kojem, u skladu sa članom 10. tačka 10. Zakona o javnoj svojini, pravo svojine ima tužena jedinica lokalne samouprave na čijoj se teritoriji nalazi.

Imajući izloženo u vidu, nisu osnovani navodi revizije o nedostatku pasivne legitimacije, obrazloženi time da tuženi nijednom svojom radnjom nije deposedirao tužilju. Privođenjem zemljišta u svojini tužilje nameni koja je predviđena planskim aktom, to zemljište je po sili zakona postalo dobro u opštoj upotrebi - ulica, u režimu javne svojine na kojem je titular tuženi.

Nisu osnovani ni navodi revizije o pogrešnoj primeni materijalnog prava pri određivanju visine naknade. Tužilji je, u skladu sa članom 58. stav 2. Ustava Republike Srbije, naknada za tzv. „faktičku eksproprijaciju“ dosuđena u visini tržišne vrednosti utvrđene veštačenjem.

Iz navedenih razloga, na osnovu člana 414. stav 1. ZPP, odlučeno kao u izreci.

Predsednik veća - sudija

Branislav Bosiljković, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić