Republika Srbija
VRHOVNI KASACIONI SUD
Rev 3238/2019
11.06.2020. godina
Beograd

Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: dr Dragiše B. Slijepčevića, predsednika veća, Jasmine Stamenković, dr Ilije Zindovića, Tatjane Matković Stefanović i Tatjane Miljuš, članova veća, u parnici tužioca AA iz ..., čiji je punomoćnik Miroslav Rnjaković, advokat iz ..., protiv tuženog „Direktna banka“ a.d. Kragujevac, kao pravnog sledbenika „Piraeus bank“ a.d. Beograd, čiji je punomoćnik Nevena Veselinović, advokat iz ..., radi utvrđenja i isplate, odlučujući o reviziji tuženog, izjavljenoj protiv presude Višeg suda u Beogradu Gž 1179/17 od 05.12.2018. godine, u sednici veća održanoj dana 11.06.2020. godine, doneo je

R E Š E NJ E

NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o posebnoj reviziji tuženog, izjavljenoj protiv presude Višeg suda u Beogradu Gž 1179/17 od 05.12.2018. godine.

ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tuženog, izjavljena protiv presude Višeg suda u Beogradu Gž 1179/17 od 05.12.2018. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Trećeg osnovnog suda u Beogradu P 924/14 od 17.06.2016. godine, stavom prvim izreke, usvojen je tužbeni zahtev, pa je utvrđeno da su odredbe člana 3. stav 1, člana 3. stav 3. alineja 4, člana 3. stav 4. i člana 4. stav 2. Ugovora o stambenom kreditu br. .. od 17.08.2007. godine, zaključenog između tužioca i pravnog prethodnika tuženog „Piraeus bank“ a.d. Beograd, ništave. Stavom drugim izreke obavezan je tuženi da tužiocu po osnovu neosnovanog obogaćenja isplati pojedinačne iznose navedene u ovom stavu izreke sa opredeljenom zakonskom zateznom kamatom, kao i troškove parničnog postupka u iznosu od 93.576,00 dinara.

Presudom Višeg suda u Beogradu Gž 1179/17 od 05.12.2018. godine odbijena je žalba tuženog, kao neosnovana i potvrđena je presuda Trećeg osnovnog suda u Beogradu P 924/14 od 17.06.2016. godine.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tuženi je blagovremeno izjavio reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava, sa predlogom da se o izjavljenoj reviziji odlučuje primenom člana 404. Zakona o parničnom postupku, zbog postojanja potrebe za ujednačavanjem sudske prakse.

Prema odredbi člana 404. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“ br. 72/11, 49/13-US, 74/13-US, 55/14 I 87/18) revizija je izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja ne bi mogla da se pobija revizijom, ako Vrhovni kasacioni sud oceni da je to potrebno radi razmatranja pravnih pitanja od opšteg intersa ili pravnih pitanja u interesu ravnopravnosti građana, odnosno radi ujednačavanja sudske prakse ili novog tumačenja prava (posebna revizija). O dozvoljenosti i osnovanosti posebne revizije odlučuje Vrhovni kasacioni sud u veću od pet sudija.

Vrhovni kasacioni sud je utvrdio da u konkretnom slučaju nisu ispunjeni uslovi iz člana 404. Zakona o parničnom postupku za odlučivanje o posebnoj reviziji tuženog, jer potreba za ujednačavanjem sudske prakse u ovoj vrsti spora ne postoji. Stanovište nižestepenih sudova u pogledu punovažnosti odredaba ugovora o kreditu, kojima je puštanje kredita u tečaj vršeno po jednom a otplata kredita ugovorena po drugom (višem) kursu i kojima je predviđeno ovlašćenje banke da jednostrano menja visinu kamatne stope prema neodređenim ili neodredivim parametrima, u saglasnosti je sa sudskom praksom ovog suda u situacijama zasnovanim na istom ili bitno sličnom činjenično-pravnom osnovu (presude ovog suda Rev 2357/16, Rev 117/17, Rev 2134/17...). Takođe, nema potrebe za razmatranjem pravnog pitanja od opšteg interesa ili pravnog pitanja u interesu ravnopravnosti građana, kao ni potrebe za novim tumačenjem prava.

Iz izloženih razloga, odlučeno je kao u stavu prvom izreke.

Odlučujući o dozvoljenosti revizije, u smislu člana 410. stav 2. tačka 5. u vezi člana 479. stav 6. Zakona o parničnom postupku, Vrhovni kasacioni sud je utvrdio da revizija tuženog nije dozvoljena.

Odredbom člana 468. stav 1. Zakona o parničnom postupku propisano je da se sporovima male vrednosti smatraju sporovi u kojima se tužbeni zahtev odnosi na potraživanje u novcu koje ne prelazi dinarsku protivvrednost od 3.000,00 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe.

Predmetni parnični postupak ima karakter parnice o sporu male vrednosti u smislu citirane odredbe Zakona o parničnom postupku, budući da vrednost predmeta spora iznosi 186.882,14 dinara, što po srednjem kursu NBS na dan podnošenja tužbe iznosi 1.612,00 evra.