U sprovedenom postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, između Vojnog preduzeća za izradu oficirske odeće i obuće i Sreza beogradskog zaključen je 29.12.1955. godine ugovor o zajedničkoj izgradnji poslovnih prostorija kojim je ugovoreno da će označeno preduzeće uložiti određena novčana sredstva u izgradnju zgrade u ..., ulica ... broj .. i po tom osnovu steći pravo organa upravljanja na 2,31% ukupne građevinske površine zgrade, odnosno lokalu broj .., površine 69 m2 na kojem se može uknjižiti kao organ upravljanja i istim raspolagati, uz naknadu prodati ga drugoj privrednoj organizaciji. Isti ugovarači su 07.01.1957. godine zaključili aneks ugovora o zajedničkoj izgradnji po kojem je navedeno vojno preduzeće steklo pravo organa upravljanja na 3,45% od ukupne građevinske površine zgrade, odnosno na lokalu broj .., površine 102 m2. U stari sudski registar od 25.01.1955. godine upisano je Zanatsko preduzeće za izradu oficirske i civilne odeće i obuće „22. decembar“, koje je 12.07.1957. godine promenilo naziv u Preduzeće za izradu oficirske i civilne odeće i obuće „22. decembar“, a 03.03.1965. godine se organizovalo u Preduzeće za izradu i prodaju oficirske i civilne odeće „22. decembar“. Označeno preduzeće brisano je iz registra 18.07.1969. godine, usled pripajanja Preduzeću „Intereksport“ na koje su prešla sva prava i obaveze pripojenog preduzeća. Navedeno preduzeće se 18.12.1973. godine konstituisalo kao radna organizacija sa više osnovnih organizacija udruženog rada. Tokom njenog postojanja radna organizacija je pretrpela više statusnih promena - izdvajanja osnovnih organizacija i njihovog udruživanja u nove radne organizacije. Radna organizacija „Interksport“ prestala je da postoji 02.07.1976. godine, usled njene podele na nove radne organizacije (17 radnih organizacija) i njihovog udruživanja u složenu organizaciju udruženog rada. U sudski registar je 03.07.1980. godine upisana Radna organizacija „Ineks 22. decembar“ za unutrašnji promet robe na malo, koja se 31.08.1992. godine organizovala kao Mešovito deoničko društvo za unutrašnju i spoljnu trgovinu i usluge. Ovo društvo je 21.04.1993. godine promenilo naziv i organizovalo se kao Mešovito akcionarsko društvo „Goma 22“ za unutrašnju i spoljnu trgovinu i usluge. To preduzeće se 17.03.1994. godine organizovalo kao AD „Goma 22“ za unutrašnju i spoljnu trgovinu i usluge, a brisano je 23.03.1994. godine usled podele i organizovanja AD „Kona trade“ i AD „Goma 22“ koje preuzimaju sredstva, prava i obaveze brisanog akcionarskog društva. Akcionarsko društvo „Goma 22“ upisano je u registar 23.03.1994. godine i istog dana je brisano usled pripajanja Preduzeću za proizvodnju, promet i spoljnu trgovinu „Goma“ koje preuzima sredstva, prava i obaveze brisanog akcionarskog društva. Označeno preduzeće je osnivač tužioca. Aktom o osnivanju od 25.09.1995. godine predviđeno je da osnivački ulog čini kompletna pokretna i nepokretna imovina koju je prethodno Preduzeće „Ineks 22. decembar“ DD unelo u Preduzeće „Goma“, osim imovine koja se već nalazi u preduzeću „Kona trade“, kao i da je osnivač saglasan da udeo u osnivanju izmeni tako što će se precizno utvrditi šta je njegov a šta društveni kapital kada Republička agencija za procenu vrednosti kapitala na poseban zahtev preispita udeo privatnog kapitala u transformaciji ranijeg Preduzeća „Ineks 22. decembar“ i potom utvrdi novi odnos udela.

Polazeći od ovako utvrđenog činjeničnog stanja, prvostepeni sud je odbio tužbeni zahtev zbog nedostatka aktivne legitimacije, sa obrazloženjem da iz izvedenih dokaza - potvrde Agencije za privredne registre od 06.03.2007. godine, akta o osnivanju od 25.09.1995. godine i rešenja Agencije za privredne registre od 15.05.2009. godine, sa sigurnošću ne proizilazi da je tužilac pravni sledbenik Vojnog preduzeća za izradu oficirske obuće i odeće iz Beograda, ugovorne strane iz ugovora o zajedničkoj izgradnji od 22.12.1955. godine i njegovog aneksa od 07.01.1957. godine. Osim toga, po nalaženju tog suda, pravo upravljanja koje je na osnovu označenih ugovora steklo ranije vojno preduzeće je uže pravo i ne može se poistovetiti sa pravom svojine.

Drugostepeni sud je odbio žalbu tužioca i potvrdio prvostepenu presudu. Po nalaženju tog suda, tužilac je aktivno legitimisan u ovom sporu jer iz priloženih dokaza proizilazi pravni sled počev od Zanatskog preduzeća za izradu oficirske i civilne odeće i obuće „22. decembar“ iz Beograda do tužioca, ali se na osnovu ugovora o zajedničkoj izgradnji od 29.12.1955. godine sa aneksom od 07.01.1957. godine ne može utvrditi pravo svojine na predmetnim poslovnim prostorijama, jer pravni prethodnik tužioca na osnovu tih ugovora nije stekao pravo svojine već samo pravo organa upravljanja i ograničeno pravo raspolaganja.

I po stanovištu Vrhovnog kasacionog suda, tužbeni zahtev nije osnovan.

Prema članu 7. stav 1. i članu 228. ZPP, stranke su dužne da iznesu sve činjenice i predlože dokaze kojima se utvrđuju činjenice na kojima zasnivaju svoj zahtev ili kojim osporavaju navode i dokaze protivnika, u skladu sa tim zakonom. Odredbom člana 231. navedenog zakona uređeno je pravilo o teretu dokazivanja, tako što je propisano da će sud, ako na osnovu izvedenih dokaza (člana 8) ne može sa sigurnošću da utvrdi neku činjenicu, o postojanju činjenice primeniti pravilo o teretu dokazivanja (stav 1) po kojem stranka koja tvrdi da ima neko pravo snosi teret dokazivanja činjenice koja je bitna za nastanak ili ostvarivanje prava, ako zakonom nije drugačije propisano (stav 2).

Podnetom tužbom tužilac traži utvrđenje prava svojine na lokalu broj .., površine 42,20 m2 na trećem ulazu zgrade u ulici ... (ranije ...) broj .. u ... i pravo susvojine na 6/56 delova lokala broj .. na prvom ulazu iste zgrade koji su u katastru nepokretnosti upisani kao državna svojina - korisnik Gradski fond za stambenu izgradnju Grada Beograda. Ovakav tužbeni izahtev zasnovan je na tvrdnji tužioca da mu to pravo pripada kao pravnom sledbeniku Vojnog preduzeća za izradu oficirske odeće i obuće iz Beograda koje je 29.12.1955. godine zaključilo ugovor o zajedničkoj izgradnji poslovnih prostorija u novogradnji u ulici ... broj .. u ..., a 07.01.1957. godine i aneks tog ugovora.

Označeno vojno preduzeće prestalo je da postoji 18.07.1969. godine usled pripajanja Preduzeću „Intereksport“ iz Beograda. Navedeno preduzeće je, nakon konstituisanja u radnu organizaciju sa više osnovnih organizacija udruženog rada pretrpelo niz statusnih promena - izdvajanja pojedinih osnovnih organizacija iz njegovog sastava udruživanja u druge radne organizacije, brisano iz registra 02.07.1976. godine usled podele na 17 radnih organizacija i njihovog udruživanja u složenu organizaciju udruženog rada, koja je i sama naknadno pretrpela više statusnih promena.

Tužilac je osnovan 20.09.1995. godine. Osnivač tuženog je Preduzeće „Goma“ iz Beograda (upisano u registar 24.11.1989. godine) kojem se 23.03.1994. godine pripojilo Preduzeće „Goma 22“ iz Beograda (ranije MDD „Ineks 22. decembar“) pošto se prethodno i samo podelilo na dva privredna društva.

S`toga, suprotno stanovištu drugostepenog suda, tužilac nije pravni sledbenik preduzeća - ugovorne strane iz ugovora o zajedničkoj izgradnji i njegovog aneksa, već novo privredno društvo osnovano 26 godina nakon prestanka tog preduzeća. Akt o osnivanju tužioca ne sadrži označenje imovine koja čini osnivački ulog već uopšteno upućuje da je to pokretna i nepokretna imovina koju je prethodno Preduzeće „Ineks 22. decembar“ iz Beograda unelo u Preduzeće „Goma“ iz Beograda, uz ograničenja da to nije imovina koja se nalazi u Preduzeću „Kona trade“ i mogućnost izmene udela nakon preispitivanja udela privatnog kapitala u transformaciji ranijeg Preduzeća „Ineks 22. decembar“ iz Beograda.

Iz izloženog, po oceni Vrhovnog kasacionog suda, na osnovu izvedenih dokaza ne može se utvrditi da je sporni poslovni prostor bio imovina Preduzeća „Ineks 22. decembar“ iz Beograda pre njegove svojinske transformacije i nastavka poslovanja pod izmenjenim nazivom Mešovitog akcionarskog društva „Goma 22“ iz Beograda, niti šta je od te imovine postalo deo imovine tog akcionarskog društva nastalog deobom koje se zatim pripojilo tužiočevom osnivaču. Na osnovu izvedenih dokaza mogu se donekle utvrditi statusne promene preduzeća - ugovorne strane iz ugovora o zajedničkoj izgradnji, ali ne i činjenice u vezi sa njegovom imovinom unetom u Preduzeće „Intereksport“ iz Beograda i njenom daljom sudbinom kroz brojne statusne promene tog preduzeća i njegovih delova u dužem vremenskom periodu, uključujući i period svojinske transformacije.

Iz navedenih razloga, navodi revizije o pogrešnoj primeni materijalnog prava pri određivanju sadržine prava upravljanja, stečenog ugovorima od 29.12.1955. godine i 07.01.1957. godine, nisu od uticaja na pravilnost odluke u ovom sporu.

Shodno izloženom, na osnovu člana 414. stav 1. ZPP, odlučeno je kao u izreci.

Predsednik veća - sudija

Branislav Bosiljković, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić