Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tuženi je blagovremeno izjavio reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava.

Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu presudu shodno članu 408. Zakona o parničnom postupku („Sl. glasnik RS“, broj 72/11...55/14) i utvrdio da revizija nije osnovana.

U postupku donošenja pobijane presude nema bitne povrede iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju ovaj sud pazi po službenoj dužnosti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilac je u listu nepokretnosti broj ... KO ... upisan kao suvlasnik, sa obimom udela od 502/592 (125,5 m2), kat. parcele broj .../... površine 1 ar 48 m2, koja je po načinu korišćenja u katastarskoj klasi označena kao njiva 1. Klase, po vrsti zemljišta predstavlja zemljište u građevinskom području, a pripada potezu ulica ... u ... . U listu nepokretnosti broj ... KO ... tužilac je upisan kao isključivi vlasnik 1/1 dela kat. parcele broj .../... površine od 8 ari i 36 m2 i kat. parcele .../... površine 1 ar 07 m2. Te parcele su po načinu korišćenja u katastarskoj klasi označene kao njiva 1. klase po vrsti zemljišta predstavljaju zemljište u građevinskom području i pripadaju potezima ulica ... i ... u ... . Predmetne parcele su nastale daljom parcelacijom osnovne parcele broj ... na parcele .../... i .../..., a u dopisu RGZ Službe za katastar nepokretnosti Novi Sad 1 navedeno je da je parcelaciju predmetnih katastarskih parcela tužioca uredio JP Zavod za izgradnju grada Novi Sad, bez saglasnosti tužioca. Izmenama i dopunama Regulacionog plana iz 2003. godine, zadržana je namena kao planirano porodično stanovanje i planirana ulica, a kat. parcele tužioca broj .../..., .../... i .../... KO ... nastale su kao rezultat sprovođenja važećeg Plana regulacije naseljenog mesta ... kroz izgradnju i sprovođenje projekta parcelacije i preparcelacije i namenje su za javnu površinu – ulice. Prema informaciji o lokaciji, predmetni lokalitet nije opremljen uličnim istalacijama vodovoda i kanalizacije, a lokalitet je opremljen uličnim elektroenergetskim i gasnim instalacijama kao i mrežom elektronskih komunikacija. Prema uverenju RGZ Službe za katastar nepokretnosti Novi Sad 1 od 10.03.2015. godine na osnovu uvida u evidenciju - registar kućnih brojeva ulica i trgova koji se vode u ovom organu, kat. parcele .../... i .../... KO ... naseljeno mesto Novi Sad, Opština Novi Sad pripadaju ul. ..., a kat. pacela .../... KO .... pripada ul. .... Do 11.02.2015. godine u spornom potezu JKP „Put“ Novi Sad održavao je saobraćajnice, postavljao tucanik i asfalt, vršio krpljenje asfalta. Tržišna cena za 1 m2 za ovu lokaciju iznosi 55 evra, a ukupna površina parcela iznosi 1.066,50 m2, te tužiocu pripada iznos od 6.966.612,63 dinara. Tužilac je imao materijalne izdatke u vidu plaćanja taksi na prikupljenu pismenu dokumentaciju neophodnu za pokretanje predmetnog postupka izdatu od strane nadležnih organa u ukupnom iznosu od 6.540,00 dinara.

Na ovako utvrđeno činjenično stanje nižestepeni sudovi su pravilno primenili materijalno pravo kada su usvojili tužbeni zahtev u celosti, a navodima revizije pravilnost materijalnog prava se ne dovodi u sumnju.

Pravo na imovinu je jedno od osnovnih ljudskih prava zaštićenih ustavno- pravnim normama i normama međunarodnih konvencija, čiji je Republika Srbija potpisnik. Ustavom Republike Srbije u članu 58. zajemčeno je mirno uživanje svojine i drugih imovinskih prava stečenih na osnovu zakona i predviđeno da pravo svojine može biti oduzeto ili ograničeno samo u javnom interesu utvrđenom na osnovu zakona, uz naknadu koja ne može biti niža od tržišne. Zakonom se može ograničiti način korišćenja imovine, a oduzimanje ili ograničenje imovine radi naplate poreza i drugih dažbina ili kazni, dozvoljeno je samo u skladu sa zakonom.

Protokolom broj 1, uz Evropsku konvenciju za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda, u članu 1. garantuje se zaštita imovine i propisano je da svako fizičko i pravno lice ima pravo na neometano uživanje svoje imovine, da niko ne može biti lišen svoje imovine osim u javnom interesu i pod uslovima predviđenim zakonom i opštim načelima međunarodnog prava. Ove odredbe, međutim, ni na koji način ne utiču na pravo države da primenjuje zakone koje smatra potrebnim da bi regulisala korišćenje imovine u skladu sa opštim interesima.

Ustavne odredbe i Konvencijsko pravo ukazuju na obavezu isplate razumne naknade za oduzetu imovinu, po tržišnim cenama u vreme presuđenja, koja je pobijanom presudom i utvrđena.

Rešenje o eksproprijaciji i određivanju naknade za eksproprisanu imovinu nikada nije doneto, a sama činjenica da su planom detaljne regulacije sporne parcele određene za ulicu ukazuju na to da su iste postale javno dobro u opštoj upotrebi u javnoj svojini jedinice lokalne samouprave zbog čega se radi o takozvanoj faktičkoj eksproprijaciji jer je tuženi zemljište svojim planskim aktima i faktičkim radnjama na terenu priveo odgovarajućoj nameni - ulici u naseljenom mestu, zbog čega tužiocu pripada potraživana naknada koja je suprotno revizijskim navodima pravilno utvrđena. S obzirom na navedeno nisu osnovani navodi revizije o pogrešnoj primeni materijalnog prava.

Ostalim navodima revizije tuženog osporava se pravilnost utvrđenog činjeničnog stanja iz kojih razloga se revizija ne može izjaviti, pa oni ne mogu biti predmet razmatranja revizijskog suda.

Na osnovu izloženog, Vrhovni kasacioni sud je primenom člana 414. stav 1. ZPP, odlučio kao u izreci presude.

Predsednik veća - sudija

Jasminka Stanojević, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić