U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. Zakona o parničnom postupku na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužioci su u vreme ratnog stanja 1999. godine moblilisani za učešće u ratu u vremenskom periodu od 24.03.1999. godine do 25.06.1999. godine pri VP „...“ ... gde su bili zaposleni i za to vreme primali uobičajenu zaradu.

Zaključkom Vlade Republike Srbije od 17.01.2008. godine prihvaćena je informacija o potrebi obezbeđenja sredstava ostvarenih u postupku privatizacije za isplatu pomoći nerazvijenim opštinama navedenim u tom aktu, i njihovoj raspodeli po kriterijumima koje sačine zajedničke komisije sastavljene od predstavnika lokalne samouprave i štrajkačkih odbora ratnih vojnih rezervista sa prebivalištem na teritoriji tih opština. Pravo na dobijanje novčane pomoći, po tom Zaključku, stiče svaki ratni vojni rezervista iz označenih opština koji dostavi pravnosnažnu presudu donetu na osnovu odricanja od tužbenog zahteva pred nadležnim sudovima protiv Republike Srbije, radi isplate naknade, kao i pismenu izjavu da nema daljih potraživanja po tom osnovu prema državi. Navedeni Zaključak Vlada Republike Srbije je donela u skladu sa Sporazumom od 11.01.2008. godine koji je zaključila sa štrajkačkim odborima ratnih vojnih rezervista Kuršumlije, Blaca, Bojnika, Lebana, Žitorađe, Doljevca i Prokuplja.

Tužioci svoj zahtev zasnivaju na činjenici da su učestvovali u ratu, kao i rezervisti u nerazvijenim opštinama.

Polazeći od ovako utvrđenog činjeničnog stanja, nižestepeni sudovi su pravilno primenili materijalno pravo, kada su odbili, kao neosnovane, tužbene zahteve tužilaca za utvrđenje diskriminacije, jer tužioci nisu pripadali rezervnom sastavu Vojske Jugoslavije, već su u vreme ratnih sukoba bili angažovani kao zaposleni u VP „...“ ...

Zabrana diskriminacije po bilo kom osnovu propisana je odredbom člana 21. Ustava Republike Srbije, uz ograničenje da se diskriminacijom ne smatraju posebne mere koje Republika Srbija može uvesti radi postizanja pune ravnopravnosti lica ili grupe lica koje su suštinski u nejednakom položaju sa ostalim građanima. Opšta zabrana diskriminacije predviđena je i članom 1. Protokola 12. uz Konvenciju za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda. Prebivalište je, uz državljanstvo i lično ime, atribut svakog fizičkog lica. Zbog toga neopravdano pravljenje razlike po tom osnovu predstavlja diskriminaciju u postupanju suprotno navdenim odredbama Evropske konvencije i Ustava Republike Srbije.

Članom 7. stav Zakona o Vojsci Jugoslavije („Službeni list SRJ“ 43/94, 74/99) koji se primenjivao u vreme rata u SRJ, propisano je da se Vojska Jugoslavije sastoji od stalnog i rezervnog sastava, da stalni sastav Vojske čine profesionalni pripadnici Vojske i vojnici na služenju vojnog roka, a da rezervni sastav Vojske Srbije čine rezervni oficiri, rezervni podoficiri i vojnici u rezervi, te da se rezervni sastav Vojske deli na aktivnu i pasivnu rezervu. Tačkom 1. Zaključka Komisije koja je sačinjavala kriterijume za dodelu novčane pomoći vojnim rezervistima iz 1999. godine, navedeno je da pravo na novčanu pomoć u iznosu od 100% dnevnice imaju svi vojni rezervisti, a tačkom 4. je navedeno da nemaju pravo na novčanu pomoć sledeće kategorije lica, i to aktivna vojna lica, tada i sada u Vojsci, pripadnici OUP-a i rezervnog sastava OUP-a i lica koja su naknadu po ovom osnovu ostvarila i naplatila u sudskim i drugim postupcima.

Izjavljenom revizijom, po nalaženju Vrhonog kasacionog suda, neosnovano se ukazuje na pogrešnu primenu materijalnog prava.

Naime, i po oceni Vrhovnog kasacionog suda, imajući u vidu odredbe Zakona o Vojsci Jugoslavije, u kojima se navodi sastav Vojske Jugoslavije, te Zaključak Komisije koja je sačinjavala kriterijume za dodelu novčane pomoći vojnim rezervistima iz 1999. godine, a u kojem je navedeno ko ima pravo na novčanu pomoć, pravilno nižestepeni sudovi zaključuju da tužioci ne spadaju u grupu lica koja bi imala pravo na naplatu ratnih dnevnica, jer su u periodu ratnih dejstava 1999. godine na području ratnih dejstava bili angažovani kao zaposleni u VP „...“ ..., a ne kao ratni vojni rezervista na koje se navedeni Zaključak odnosi.

Stoga se neosnovano revizijom tužilaca ukazuje da je pogrešno primenjeno materijalno pravo, s obzirom da tužioci ne spadaju u krug lica kojima po navedenom Pravilniku pripada pravo na isplatu ratnih dnevnica, jer nisu učestvovali u ratu kao ratni vojni rezervisti, zbog čega postupanjem tužene prema tužiocima nije izvršena diskriminacija u odnosu na mesto prebivališta zbog neisplate ratnih dnevnica na način na koji je to pravo priznato rezervistima iz navedenih nerazvijenih opština saglasno navedenom Sporazumu.

Iz navedenih razloga, primenom člana 414. stav 1. ZPP, odlučeno je kao u izreci.

Predsednik veća-sudija

Božidar Vujičić,s.r.

Za tačnost otpravka

upravitelj pisarnice

Marina Antonić