U IME NARODA

Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Božidara Vujičića, predsednika veća, Vesne Subić i Jelice Bojanić Kerkez, članova veća, u parnici tužioca Opštine Novi Kneževac, koju zastupaju Opštinski pravobranilac i punomoćnik Jovan Miščević, advokat iz ..., protiv tuženog Uprave za kapitalna ulaganja Autonomne Pokrajine Vojvodine Novi Sad, koju zastupa Pravobranilaštvo Autonomne Pokrajine Vojvodine, sa sedištem u Novom Sadu, radi isplate, odlučujući o reviziji tužene izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž 510/20 od 21.05.2020. godine, u sednici veća održanoj dana 10.02.2021. godine, doneo je

P R E S U D U

ODBIJA SE, kao neosnovana, revizija tužene izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž 510/20 od 21.05.2020. godine.

ODBIJAJU SE, kao neosnovani, zahtevi parničnih stranaka za naknadu troškova revizijskog postupka.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Višeg suda u Novom Sadu P 344/2019 od 06.12.2019. godine, obavezana je tužena Uprava za kapitalna ulaganja Autonomne Pokrajine Vojvodine, Novi Sad, da tužiocu Opštini Novi Kneževac isplati iznos od 10.151.014,05 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 31.05.2018. godine pa do isplate, u roku od 8 dana od dana prijema presude; sa viškom tužbenog zahteva preko dosuđenog iznosa, pa do traženog iznosa od 10.211.317,99 dinara tužilac je odbijen; obavezana je tužena da tužiocu nadoknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 186.000,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od dana izvršnosti presude pa do isplate, u roku od 8 dana od dana prijema presude.

Presudom Apelacionog suda u Novom Sadu Gž 510/20 od 21.05.2020. godine odbijena je žalba tužene i potvrđena presuda Višeg suda u Novom Sadu P 344/2019 od 06.12.2019. godine, u obavezujućem delu; odlučeno je da svaka stranka snosi svoje troškove žalbenog postupka.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tužena je blagovremeno izjavila reviziju, zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka i zbog pogrešne primene materijalnog prava.

Tužilac je podneo odgovor na reviziju.

Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu presudu, u smislu člana 408. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“ br. 72/11 ...18/20), pa je ocenio da izjavljena revizija nije osnovana.

U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. Zakona o parničnom postupku. U reviziji se ukazuje na bitnu povredu odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 9. Zakona o parničnom postupku, koja nije predviđena kao revizijski razlog, u smislu člana 407. stav 1. tačka 2. istog Zakona.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, dana 19.03.2008. godine između JP Direkcija za izgradnju grada Novi Kneževac, kao investitora, pravnog prethodnika tuženog – Fonda za kapitalno ulaganje Novi Sad, kao finansijera i Konzorcijuma „Hidroinvest DTD“ Novi Sad, kao izvođača, zaključen je ugovor o izvođenju radova iz oblasti vodoprivrede, izgradnja sistema za prikupljanje i odvođenje otpadnih voda Novi Kneževac. Po ovom ugovoru obaveza investitora je bila da obezbedi tehničke i pravne uslove za izvođenje radova, vrši stručni nadzor nad radovima i overava situacije izvedenih radova, a finansijera da izvrši plaćanje u skladu sa stvarno izvedenim radovima i jedinačnim cenama. Ugovorom je utvrđena vrednost radova na osnovu ponude izvođača od 19.02.2008. godine, a ugovoreno je da će vrednost izvršenih radova investitor i finansijer plaćati na osnovu privremenih i okončanih situacija, overenih od strane stručnog nadzora najkasnije od 30 dana od dana overe. U pogledu načina plaćanja predviđena je obaveza investitora i finansijera da pre početka izvođenja radova uplate avans od 25 % od ukupno ugovorene vrednosti, u svrhu nabavke materijala. Potom su ugovarači zaključili dana 17.05.1010. godine ugovor kojim se reguliše realizacija finansiranja iznosa od 17.573.350,95 dinara, a za preostali iznos će biti zaključeni novi ugovori o finansiranju, maksimalno do visine utvrđene vrednosti osnovnim ugovorom. Ovaj ugovor se odnosi na četvrtu privremenu situaciju od 30.04.2010. godine, koja je isplaćena.

Nakon toga, dana 02.07.2010. godine, između ugovarača je zaključen nov ugovor o izgradnji sistema za prikupljanje i odvođenje otpadnih voda u Novom Kneževcu – druga faza, kojim je predviđena ukupna vrednost radova, kao i uplata avansa od 20.000.000,00 dinara. Dana 30.07.2010. godine izvođač radova je izdao petu privremenu situaciju za izvršene radove na izgradnji sistema, na iznos od 4.531.148,26 dinara, koja je uredno overena od strane nadzora, ali ona nije plaćena. Iza toga, dana 23.11.2010. godine između istih ugovarača zaključen je drugi aneks ugovora o izgradnji- druga faza u kom se konstatuje da ulogu lidera umesto „Hidroinvesta DTD“ Novi Sad preuzima „Hidrozavod“ AD Novi Sad, te da se u skladu sa tim i ime izvođača radova u predmetnom ugovoru menja u „Hidrozavod DTD“ Novi Sad, dok sve ostale odredbe ugovora ostaju neizmenjene. Svi građevinski radovi navedeni u privremenim situacijama, te konačnoj situaciji od 29.12.2011. godine su izvedeni i plaćeni, osim pete privremene situacije.

Izvođač radova je ishodovao presudu Privrednog suda u Novom Sadu P 1276/13 od 10.02.2016. godine, kojom su tužena lica, ovde parnične stranke, obavezane da „Hidroinvest DTD“ isplate navedeni iznos po petoj privremenoj situaciji, sa zakonskom zateznom kamatom od 13.10.2010. godine do isplate, kao i 433.823,48 dinara na ime parničnih troškova. Prvostepena presuda je u odnosu na tužioca potvrđena, a u odnosu na tuženog ukinuta, s obzirom da je Fond za kapitalno ulaganje Autonomne Pokrajine Vojvodine prestao sa radom 31.12.2014. godine, a umesto njega je osnovana Uprava za kapitalna ulaganja Autonomne Pokrajine Novi Sad, koja je kao pravni sledbenik navedenog Fonda nastavila da obavlja istu delatnost počev od 01.01.2015. godine. Na osnovu pravnosnažnog dela presude izvođač radova je u izvršnom postupku II 43/2018 naplatio dosuđene iznose od Opštine Novi Kneževac. Zahtev tužioca upućeno tuženom da mu tuženi regresira isplaćeni iznos odbijen je dana 05.10.2018. godine.

Na utvrđeno činjenično stanje sudovi su pravilno primenili materijalno pravo, obavezujuću tuženog da tužiocu isplati traženi iznos, u visini glavnice i kamate, koji je u postupku prinudnog sudskog izvršenja naplaćen sa računa tužioca od strane izvođača radova. Naime, iz navedenih ugovora proizlazi da je tužilac organizator izvođenja radova, a tuženi njihov finansijer. Ugovori su u celosti realizovani, svi radovi, osim onih koji su navedeni u petoj privremenoj situaciji su plaćeni, radovi iz pete privremene situacije su izvršeni, a nema podataka da je vrednost izvedenih radova veća od one predviđene zaključenim ugovorima. Zato je pravilno stanovište nižestepenih sudova da Opština Novi Kneževac i pravni sledbenik tuženog nisu solidarno odgovorni za plaćanje izvedenih radova, s obzirom da je Opština Kneževac, odnosno Direkcija za izgradnju Grada Novog Kneževca, kao investitor, bila dužna da obezbedi tehničke i pravne uslove za izvođenje radove, vrši stručni nadzor nad radovima i overava situacije izvedenih radova, a pravni prethodnik tužene je, kao finansijer, imao obavezu da izvrši plaćanje. To znači da je Opština Novi Kneževac bila samo organizator izgradnje sistema za odvođenje otpadnih voda, kao komunalnog objekta na svojoj teritoriji, a da je sve radove finansirala Autonomna Pokrajina Vojvodina.

Suprotno navodima revizije, imajući u vidu odredbe ugovora, te pravila o tumačenju ugovora iz Zakona o obligacionim odnosima, utvrđeno je da tužilac nije preuzeo obavezu finansiranja izvedenih građevinskih radova, a tuženi je platio sve izvedene radove, osim po spornoj privremenoj situaciji. Tuženi nije dokazao da su radovi nekvalitetno izvedeni, da je vrednost radova veća od ugovorene vrednosti, niti da ima drugih opravdanih razloga zbog kojih sporna privremena situacija nije isplaćena. Zato i postoji obaveza tuženog da tužiocu regresira iznos iz pete privremene situacije, koju je izvođač radova naplatio od tužioca u sudskom izvršnom postupku.

Vrhovni kasacioni sud je cenio i ostale navode revizije kojima se ne dovodi u sumnju pravilnost i zakonitost pobijane presude, zbog čega ti navodi nisu posebno obrazloženi.

Tuženi nije uspeo u revizijskom postupku, a troškovi odgovora na reviziju tuženog nisu bili nužni za vođenje revizijskog postupka, zbog čega parnične stranke nemaju pravo na ove troškove, koje su tražili i opredelili, a u smislu člana 153. i člana 154. Zakona o parničnom postupku.

Iz navedenih razloga odlučeno je kao u izreci presude, na osnovu člana 414. stav 1. i člana 165. Zakona o parničnom postupku.

Predsednik veća-sudija

Božidar Vujičić,s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić