Republika Srbija
VRHOVNI KASACIONI SUD
Rev 3807/2018
12.07.2018. godina
Beograd

U IME NARODA

Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija Jasminke Stanojević, predsednika veća, Biserke Živanović i Spomenke Zarić, članova veća, u parnici tužioca AA iz ..., koga zastupaju dr. Slobodan Beljanski, Vladimir Beljanski, Milica Lalić Mrazek i Jelena Stanić, advokati u ..., protiv tuženog Pravni fakultet Univerziteta u Novom Sadu, koga zastupa Dejan Ukropina, advokat u ..., radi zaštite od diskriminacije, odlučujući o reviziji tuženog, izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž 207/18 od 22.03.2018. godine, u sednici održanoj 12.07.2018. godine, doneo je

P R E S U D U

ODBIJA SE kao neosnovana revizija tuženog izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž 207/18 od 22.03.2018. godine.

ODBIJA SE zahtev tužioca za naknadu troškova revizijskog postupka.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Apelacionog suda u Novom Sadu Gž 207/18 od 22.03.2018. godine, preinačena je presuda Višeg suda u Novom Sadu P 371/17 od 20.10.2017. godine usvajanjem tužbenog zahteva, tako što je utvrđeno da je tuženi odbijanjem da održi prijemni ispit za školsku 2015/16, 2016/17 i 2017/18 godine na mađarskom jeziku i neodržavanjem tako organizovanog prijemnog ispita, diskriminatorski postupao prema pripadnicima mađarske nacionalne manjine koji su nameravali da upišu ili su bili kandidati za upis na studije, te se tuženom zabranjuje ponavljanje opisane radnje diskriminacije i obavezuje se da za školsku 2018/19 godinu i ubuduće, pod pretnjom izvršenja, omogući pripadnicima mađarske nacionalne manjine polaganje prijemnog ispita na mađarskom jeziku, pod uslovima i na način koji su propisani Pokrajinskom skupštinskom odlukom o polaganju prijemnog ispita, odnosno ispita za proveru sklonosti i sposobnosti za upis na visokoškolsku ustanovu čiji je osnivač AP Vojvodina na jezicima nacionalnih manjina – nacionalnih zajednica 01 br. 6- 2/15 od 08.04.2015. godine („Službeni list APV“ br. 14/15) i Uputstvom o sprovođenju Pokrajinske skupštinske odluke, te je naloženo tuženom da u roku od 15 dana, pod pretnjom izvršenja, o svom trošku objavi izreku presude u novosadskim dnevnim listovima ... i ... . Presuda je preinačena i u delu odluke o troškovima postupka, tako što je tuženi obavezan da tužiocu naknadi ove troškove, dok je u delu kojim je odbijen zahtev tužioca za isplatu zakonske zatezne kamate na troškove postupka za period od dana presuđenja, pa do izvršnosti presude, prvostepena presuda potvrđena. Tuženi je obavezan da tužiocu naknadi i troškove žalbenog postupka.

Protiv pravnosnažne presude donesene u drugom stepenu tuženi je blagovremeno izjavio reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava.

Tužilac je dostavio odgovor na reviziju.

Ispitujući pravilnost pobijane presude u smislu člana 408. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je našao da je revizija neosnovana.

U postupku donošenja pobijane presude nema bitne povrede iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju ovaj sud pazi po službenoj dužnosti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tuženi je visokoškolska ustanova koja se bavi visokoobrazovnom i naučnoistraživačkom delatnošću u oblasti društvenih i pravnih nauka. Osnivač tuženog je AP Vojvodina. Studijski program tuženog fakulteta je akreditovan na srpskom jeziku, u skladu sa Uverenjem o akreditaciji studijskog programa od 26.09.2014. godine, na osnovu kog je tuženom dana 21.10.2014. godine izdata dozvola za rad od strane Pokrajinskog sekretarijata za nauku i tehnološki razvoj AP Vojvodine. Skupština AP Vojvodine je 08.04.2015. godine, donela Odluku o polaganju prijemnih ispita, odnosno ispita za proveru sklonosti i sposobnosti za upis na visokoškolsku ustanovu čiji je osnivač AP Vojvodina na jezicima nacionalnih manjina – nacionalnih zajednica („Službeni list APV“ broj 14/15), kojom je utvrđeno pravo kandidata na polaganje prijemnog ispita, odnosno ispita za proveru sklonosti i sposobnosti za upis na visokoškolske ustanove čiji je osnivač AP Vojvodina, na jezicima nacionalnih manjina – nacionalnih zajednica. U članu 2. odluke, propisano je da je visokoškolska ustanova dužna da kandidatima omogući polaganje prijemnog ispita na jeziku nacionalne manjine – nacionalne zajednice, pod uslovom da je to jedan od jezika koji je u službenoj upotrebi na teritoriji AP Vojvodine, dok je članom 3. predviđeno da kandidat za upis na visokoškolsku ustanovu ima pravo da se prilikom podnošenja prijave za upis na studije opredeli za jezik na kom će polagati prijemni ispit. Članom 5. ove odluke, propisano je da će visokoškolska ustanova uskladiti opšte akte kojima se uređuje polaganje prijemnog ispita sa navedenom odlukom u roku od 30 dana od dana njenog stupanja na snagu. Nadzor nad primenom odluke vrši pokrajinski organ uprave nadležan za poslove visokog obrazovanja. Nakon donošenja ove odluke, Vlada AP Vojvodine je dana 24.06.2015. godine, donela Uputstvo o sprovođenju ove odluke („Službeni list APV“ broj 27/15), kojim su uređena pitanja u vezi sa organizacijom prijemnog ispita na jezicima nacionalnih manjina – nacionalnih zajednica, te je predviđeno da se kandidat prilikom podnošenja prijave na konkurs za polaganje prijemnog ispita opredeljuje za jezik na kome želi da polaže prijemni ispit, na obrascu koji je sastavni deo ovog uputstva i da visokoškolska ustanova, po isteku roka za prijem prijave na konkurs, sačinjava spisak jezika na kojima će se polagati prijemni ispit, uz navođenje broja kandidata za svaki jezik. Nadzor nad primenom ovog uputstva vrši pokrajinski organ uprave nadležan za visoko obrazovanje putem inspektora za poslove visokog obrazovanja.

Po donošenju navedenih akata, predsedniku Vlade AP Vojvodine dostavljeni su zaključci usvojeni na kolegijumu tuženog, u kojima je navedeno da tuženi neće popustiti pod spoljnim pritiscima i agresivnim ugrožavanjima autonomije univerziteta, da je Senat Univerziteta jednoglasno usvojio odluku da se prijemni ispit ove godine odvija pod istim uslovima kao prošle godine i da je takav konkurs raspisan. Tuženi se, prilikom obraćanja predsedniku Vlade AP Vojvodine, pozvao na Zakon o visokom obrazovanju i istakao da se prijemni ispit odvija u skladu sa opštim aktom samostalne visokoškolske ustanove i da se pod autonomijom univerziteta podrazumeva pravo na utvrđivanje pravila studiranja i upisa studenata. Takođe, naveo je da je zatražio i dobio mišljenje Nacionalnog saveta visokog obrazovanja prema kome se prava nacionalnih manjina moraju ostvarivati u skladu sa principom autonomije univerziteta, te mišljenja Ministarstva prosvete iz kog se jasno i nedvosmisleno vidi da odlučivanje o prijemnom ispitu spada u autonomna prava univerziteta.

U postupku je dalje utvrđeno da poseban obrazac predviđen Uputstvom o sprovođenju pokrajinske skupštinske odluke od 24.06.2005. godine, nije bio deo konkursne dokumentacije za upis studenata na studije tuženog za školske 2015/16, 2016/17 i 2017/18, kao i da među strankama nije sporno da tuženi nije organizovao polaganje prijemnog ispita u skladu sa Odlukom o polaganju prijemnog ispita, odnosno ispita za proveru sposobnosti i sklonosti za upis na visokoškolsku ustanovu čiji je osnivač AP Vojvodina na jezicima nacionalnih manjina – nacionalnih zajednica od 08.04.2015. godine.

Polazeći od ovako utvrđenih činjenica, a primenom odredbi Zakona o visokom obrazovanju, koji je bio na snazi i primenjivao se u vreme održavanja prijemnih ispita i upisa studenata na studije tuženog u godinama na koje se odnosi tužbeni zahtev, kao i odgovarajućih odredbi Ustava Republike Srbije, kao i odredbi Zakona o zabrani diskriminacije, prvostepeni sud je odbio tužbeni zahtev tužioca sa obrazloženjem da su uslovi za upis, koji čine sastavni deo akredativnog studijskog programa tužene visokoškolske ustanove u skladu sa odredbom člana 28. tačka 4. Zakona o visokom obrazovanju, te da nije moguće organizovati polaganje prijemnog ispita na jeziku nacionalne manjine, u konkretnom slučaju na mađarskom jeziku, jer takav studijski program nije odobren, odnosno akreditovan u skladu sa zakonom i Statutom tuženog. Osim toga, tužilac nije dokazao činjenicu da je postojao konkretni pojedinačni kandidat koji je odustao od polaganja prijemnog ispita iz razloga što u konkursu za upis nije bila predviđena mogućnost izbora jezika na kome se želi polagati prijemni ispit, niti je dokazao da su postojali kandidati koji su polagali prijemni ispit na srpskom jeziku, te da samo zbog činjenice da im srpski jezik nije maternji, nisu uspeli da se upišu na fakultet o trošku budžetskih sredstava, već kao samofinansirajući studenti. Konkurs za upis predviđa i mogućnosti prigovora koji svaki kandidat može istaći na tačnost bodovanja i na ispravnost obavljanja prijemnog ispita, što je u konkretnom slučaju izostalo.

Drugostepeni sud je preinačujući prvostepenu presudu usvajanjem tužbenog zahteva, utvrđenjem da je tuženi odbijanjem da održi prijemni ispit na mađarskom jeziku pod uslovima i na način koji su propisani aktima AP Vojvodine koja je osnivač tuženog, zaključio da je tužilac u ovom postupku učinio verovatnim da je tuženi izvršio akt diskriminacije na način opisan u tužbi i da je u skladu sa odredbom člana 45. stav 2. Zakona o zabrani diskriminacije, na tuženom bio teret dokazivanja da usled tog akta nije došlo do povrede načela jednakosti, odnosno jednakih prava i obaveza. Među strankama je nesporno da tuženi nije organizovao polaganje prijemnog ispita za sporne školske godine pod uslovima i na način predviđen Odlukom o polaganju prijemnog ispita Skupštine AP Vojvodine na jezicima nacionalnih manjina – nacionalnih zajednica i da kandidatima za upis nije pružio mogućnost da se prilikom podnošenja prijava na konkurs za polaganje prijemnog ispita, na predviđenom obrascu, opredele za jezik na kome žele da polažu prijemni ispit, jer takav obrazac nije bio deo konkursne dokumentacije. Takvim postupanje, odnosno propuštanjem da postupi u skladu sa navedenim aktima, po stavu drugostepenog suda, tuženi je izvršio akt diskriminacije prema kandidatima ili potencijalnim kandidatima pripadnicima mađarske nacionalne manjine, budući da ih je neopravdano stavio u različit položaj u odnosu na kandidate koji pripadaju većinskom stanovništvu koji su prijemni ispit polagali na jeziku na kom su se do tada školovali (srpskom jeziku), čime je povređeno načelo jednakosti, odnosno jednakih prava i obaveza.

Ocenjujući navode revizije, Vrhovni kasacioni sud nalazi da se izloženo stanovište drugostepenog suda zasniva na pravilnoj primeni materijalnog prava iz razloga koje prihvata i ovaj sud.

Ustavom Republike Srbije, zagarantovano je poštovanje ljudskih i manjinskih prava svih građana Republike Srbije, u okviru kojih ustavnih odredaba su zajemčena i dodatna, individualna ili kolektivna, prava pripadnika nacionalnih manjiha. U članu 21. Ustava propisano je da su pred Ustavom i zakonom svi jednaki, da svako ima pravo na jednaku zakonsku zaštitu bez diskriminacije, kao i da je zabranjena svaka diskriminacija, neposredna ili posredna, po bilo kom osnovu, a naročito po osnovu rase, pola, nacinalne pripadnosti, društvenog porekla, rođenja, veroispovesti, političkog ili drugog uverenja, imovnog stanja, kulture, jezika, starosti i psihičkog ili fizičkog invaliditeta.

Prava pripadanika nacionalnih manjina regulisana su odredbama člana 75. do 82. Ustava, kao i brojnim međunarodnim aktima u formi deklaracija, konvencija, povelja i međunarodnih ugovora, koje je naša zemlja ratifikovala, i na taj način inkoporirala u svoj pravni poredak, u skladu sa odredbama člana 194. Ustava.

Član 1. tačka a) Konvencije protiv diskriminacije u obrazovanju, određuje da se diskriminacijom smatra ograničavanje bilo koje ličnosti ili grupi pristup bilo kojoj vrsti ili bilo kom nivou obrazovanja.

Deklaracija o pravima pripadnika nacionalnih ili etničnih, verskih i jezičkih manjina Generalne skupštine UN od 18.12.1992. godine, ukazuje na obavezu države da štiti postojanje, nacionalni, etnički, verski i jezički identitet manjina, a ujedno se određuje i pravo nacionalnih manjina da koriste svoj jezik javno i privatno, slobodno i bez diskriminacije.

Okvirna konvencija o zaštiti nacionalnih manjina Saveta Evrope iz 1995. godine u članu 10. st. 1. i 2. predviđa da se ugovornice obavezuju da priznaju pravo svakog pripadnika nacionalne manjine na korišćenje, slobodno i bez ometanja, svog manjinskog jezika privatno i javno, usmeno ili pismeno. U oblastima koje su tradicionalno ili u znatnom broju naseljene pripadnicima nacionalnih manjina, ukoliko ti pripadnici to zatraže ili kada taj zahtev odgovara stvarnoj potrebi, ugovornice će nastojati da obezbede koliko je to moguće, uslove koji bi omogućili da se manjinski jezik koristi u odnosima između tih pripadnika i organa uprave. Član 12. Okvirne konvencije predviđa da će ugovornice gde god je to pogodno preduzeti mere u oblasti obrazovanja i istraživanja radi negovanja kulture, istorije, jezika i veroispovesti svojih nacionalnih manjina i većinskog stanovništva na svojoj teritoriji, a u vezi sa tim obezbediti odgovarajuće mogućnosti za osposobljavanje nastavnika i pristup udžbenicima i olakšaće komunikaciju između učenika i nastavnika raznih zajednica. Ugovornice se obavezuje da unapređuju jednake mogućnosti pristupa obrazovanju na svim stupnjevima za pripadnike nacionalnih manjina. Slične odredbe sadrže i Evropska povelja o regionalnim i manjinskim jezicima, koja između ostalog obavezuju države članice na usvajanje posebnih mera u korist regionalnih ili manjinskih jezika, koje bi imalo za cilj unapređenje jednakosti između onih koji koriste ove jezike i ostatka stanovništva.

Sporazum između Srbije i Crne Gore i Mađarske o zaštiti prava mađarske nacionalne manjine koja živi u Srbiji i Crnoj Gori i srpske nacionalne manjine koja živi u Republici Mađarskoj, pored ostalog predviđa da ugovorne strane obezbeđuju pripadnicima nacionalnih manjina istitunacionalizovano obrazovanje na maternjem jeziku i nastavu maternjeg jezika na svim obrazovnim nivoima. Ugovorne strane obezbeđuju rad predškolskih ustanova, osnovnih i srednjih škola i institucija visokog obrazovanja u kojima se predaje na maternjem jeziku nacionalnih manjina i pružaju podršku o osnivanju takvih institucija.

Članom 79. Ustava RS predviđeno je da pripadnici nacionalnih manjina imaju pravo, pored ostalog i na školovanje na svom jeziku u državnim ustanovama i ustanovama autonomnih pokrajina.

Zakon o utvrđivanju nadležnosti Autonomne pokrajine Vojvodine („Službeni glasnik RS“ broj 99/2009) u članu 38. predviđa da Autonomna pokrajina Vojvodina, preko svojih organa, bliže uređuje i obezbeđuje ostvarivanje prava nacionalnih manjina na teritoriji Autonomne pokrajine Vojvodine na obrazovanje na maternjem jeziku, na svim nivoima obrazovanja, u skladu sa zakonom.

Članom 3. stav 1. Zakona o zaštiti prava i sloboda nacionalnih manjina („Službeni list SRJ“ br. 11/2002, 72/2009 i 97/2013), zabranjen je svaki oblik diskriminacije, na nacionalnoj etičkoj, rasnoj, jezičkoj osnovi, prema licima koja pripadaju nacionalnim manjinama, a članom 13. stav 1, da pripadnici nacionalnih manjina imaju pravo na vaspitanje i obrazovanje na svom jeziku u institucijama predškolskog, osnovnog i srednjeg vaspitanja i obrazovanja.

Članom 72. Ustava RS jemči se autonomija univerziteta, visokoškolskih i naučnih ustanova i predviđa da univerziteti, visokoškolske i naučne ustanove samostalno odlučuju o svom uređenju i radu, u skladu sa zakonom.

Odredbom člana 28. Zakona o visokom obrazovanju uređeno je pitanje sadržaja studijskog programa, te se studijskim programom utvrđuje naziv i ciljevi studijskog programa, vrsta studija ishod procesa učenja, stručni, akademski, odnosno naučni naziv, uslovi za upis na studijski program, lista obaveznih izbornih studijskih područja, odnosno predmeta sa okvirnim sadržajem, način izvođenja studija i potrebno vreme za izvođenje pojedinih oblika studija, kao i druga pitanja od značaja za izvođenje studijskog programa, a koji su takstativno navedeni u ovoj odredbi zakona. Odredbom člana 80. zakona uređeno je i pitanje jezika studija na način što visokoškolska ustanova organizuje i izvodi studije na srpskom jeziku. Visokoškolska ustanova može organizovati polaganje ispita i izvoditi studije, odnosno pojedine delove studija, kao i organizovati izradu i odbranu završnog, magistarskog i specijalističkog rada i doktorske disertacije, na jeziku nacionalne manjine i na stranom jeziku, u skladu sa statutom. Visokoškolska ustanova može ostvarivati studijski program na jeziku nacionalne manjine i stranom jeziku ukoliko je takav program odobren, odnosno akreditovan. Odredbom člana 82. zakona propisano je da se na odobrene, odnosno akreditovane studijske programe mogu upisati kandidati pod uslovima na način uređen ovim zakonom i opštim aktom visokoškolske ustanove, te da se lice može upisati na studijske programe iz stava 1. ovog člana ako poznaje jezik na kome se izvodi nastava, s tim što se uslovi, način i postupak provere znanja jezika uređuje opštim aktom visokoškolske ustanove, dok su odredbama člana 83. propisani uslovi raspisivanja konkursa, odnosno uslov za upis na određene studijske programe, merila za utvrđivanje redosleda kandidata, postupak sprovođenja konkursa, način i rokovi za podnošenje žalbe na utvrđeni redosled, kao i visinu školarine koju plaćaju studenti čije se studiranje ne finansira iz budžeta. Odredbom člana 85. stav 1. zakona propisano je da kandidat za upis na studije prvog stepena polaže prijemni ispit ili ispit za proveru sklonosti i sposobnosti, u skladu sa opštim aktom samostalne visokoškolske ustanove.

Članom 81. Statuta Pravnog fakulteta, ovde tuženog, predviđeno je da se konkursom utvrđuje broj studenata za određene studijske programe, uslovi za upis, merila za utvrđivanje redosleda kandidata, postupak sprovođenja konkursa, način i rokovi za podnošenje žalbe, kao i visina školarine koju plaćaju studenti.

Zakonom o zabrani diskriminacije uređuje se opšta zabrana diskriminacije, oblici i slučajevi diskriminacije, kao i postupci zaštite od diskriminacije, a sam pojam diskriminacije i diskriminatorskog postupanja određen je kao svako neopravdano pravljenje razlike ili nejednako postupanje, odnosno propuštanje (isključivanje, ograničavanje ili davanje prvenstva), u odnosu na lica ili grupe, kao i na članove njihovih porodica, ili njima bliska lica, na otvoren ili prikriven način, a koji se zasniva na rasi, boji kože, precima, državljanstvu, nacionalnoj pripadnosti ili etničkom poreklu, jeziku, verskim ili političkim ubeđenjima, polu, rodnom identitetu, seksualnoj orjentaciji i drugim stvarnim, odnosno pretpostavljenim ličnim svojstvima. Članom 4. ovog zakona propisano je da su svi jednaki i uživaju jednak položaj i jednaku pravnu zaštitu, bez obzira na lična svojstva, kao i da je svako dužan da poštuje načelo jednakosti, odnosno zabranu diskriminacije. Prema članu 6. ovog zakona, neposredna diskriminacija postoji ako se lice ili grupa lica, zbog njegovog ili njihovog ličnog svojstva u istoj ili sličnoj situaciji, bilo kojim aktom, radnjom ili propuštanjem, stavljaju ili su stavljeni u nepovoljniji položaj, ili bi mogli biti stavljeni u nepovoljniji položaj, a prema članu 7, posebna diskriminacija postoji ako se lice ili grupa lica, zbog njegovog odnosno njihovog ličnog svojstva, stavlja u nepovoljniji položaj aktom, radnjom ili propuštanjem koje je prividno zasnovano na načelu jednakosti i zabrani diskriminacije, osim ako je to opravdano zakonitim ciljem, a sredstva za postizanje tog cilja su primerena i nužna. Članom 9. zakona propisano je da svako ima pravo na predškolsko, osnovno, srednje i visoko obrazovanje i stručno osposobljavanje pod jednakim uslovima, u skladu sa zakonom. Zabranjeno je licu ili grupi lica na osnovu njihovog ličnog svojstva, otežati i onemogućiti upis u vaspitno obrazovnu ustanovu, ili isključiti iz ovih ustanova, otežati ili uskratiti mogućnost praćenja nastave u učešća u drugim vaspitnim, odnosno obrazovnim aktivnostima.

U kontekstu navedenih ustavnih i zakonskih odredbi, kao i međunarodnih konvencija, te odredbi statuta tuženog, koji su citirani i u presudama nižestepenih sudova, a imajući u vidu utvrđeno činjenično stanje, Vrhovni kasacioni sud nalazi, da je pravilan zaključak drugostepenog suda da je tuženi odbijanjem, odnosno propuštanjem da organizuje polaganje prijemnog ispita pod uslovima i na način predviđen aktima njenog osnivača, odnosno Skupštine kao i Vlade AP Vojvodine, izvršio akt diskriminacije prema kandidatima ili potencijalnim kandidatima pripadnicima mađarske nacionalne manjine, budući da ih je neopravdano stavio u različiti položaj u odnosu na kandidate koji pripadaju većinskom stanovništvu i koji su prijemni ispit polagali na jeziku na kom su se i do tada školovali, odnosno srpskom jeziku, čime je povređeno načelo jednakosti, odnosno jednakih prava i obaveza. Obrazac koji je bio sastavni deo Uputstva Vlade AP o sprovođenju pokrajinske skupštinske odluke o polaganju prijemnog ispita, a kojim je predviđena mogućnost da se kandidati izjasne o tome da li žele da prijemni ispit polažu na svom maternjem jeziku, nije bio sastavni deo konkursne dokumentacije, čime kandidatima nije ni omogućeno izjašnjavanje na kom će jeziku polagati prijemni ispit, imajući posebno u vidu činjenicu da su kandidati mađarske nacionalnosti imali do tada mogućnost školovanja na svom, mađarskom jeziku. Naime, kad se ima u vidu da je zakonom predviđeno da učenici koji pripadaju manjinskom stanovništvu imaju mogućnost da osnovno i srednje obrazovanje stiču na svom maternjem jeziku, jeziku nacionalne manjine kojoj pripadaju, a da prijemni ispit za upis na određenu visokoškolsku ustanovu predstavlja proveru do tada stečenog znanja neophodnog za upis na studije, ovaj sud nalazi da je tuženi bio u obavezi da organizuje prijemni ispit tako da se provera do tada stečenog znanja neophodnog za upis na studije, izvrši na jednak način, pod istim uslovima prema svim kandidatima, što je moguće postići samo ukoliko se pripadnicima nacionalnih manjina omogući da stečeno znanje i sposobnosti provere na svom maternjem jeziku.

Vrhovni kasacioni sud prihvata stanovište drugostepenog suda da se obavezivanjem tuženog da kandidatima za upis omogući polaganje prijemnog ispita na svom maternjem jeziku, ne dira u autonomiju univerziteta, jer se na taj način ne umanjuje, niti ograničava niti jedno od autonomnih prava visokoškolske ustanove, odnosno prava da utvrdi broj studenata koji se upisuju na odobrene studijske programe, uslove za upis, postupak sprovođenja konkursa, kao i organizaciju polaganja prijemnog ispita, u smislu načina na koji se sprovodi provera prethodno stečenog znanja i sposobnosti i sadržaja istih a koje su kandidati u obavezi da polažu u okviru prijemnog ispita. Osim toga, jezik polaganja prijemnog ispita, odnosno omogućavanje polaganja prijemnog ispita na jeziku nacionalne manjine – nacionalne zajednice, nije od uticaja na jezik na kom visokoškolska ustanova organizuje i izvodi studije, u skladu sa odobrenim, odnosno akreditovanim studijskim programom, s obzirom na to da se status studenta stiče upisom na studije, dakle, tek ukoliko određeni kandidat ostvari odgovarajući uspeh na prijemnom ispitu i ispuni ostale kriterijume za upis, kada stiče i sva prava i obaveze studenta u skladu sa Zakonom o visokom obrazovanju, pa tako i pravo na školovanje i sticanje odgovarajuće vrste i nivoa obrazovanja prema akreditovanom studijskom programu.

Suprotno tvrdnjama tuženog u reviziji, činjenica da fakultet nije akreditovan za studijski program na jeziku nacionalne manjine, u konkretnom slučaju na mađarskom jeziku, nije od značaja, jer kako je to napred izneto, omogućavanje kandidatima polaganja prijemnog ispita za upis na fakultet u skladu sa aktima osnivača, nije deo studijskog programa, odnosno ne znači i obavezu organizovanja i izvođenja studijskog programa na jeziku nacionalne manjine, odnosno na mađarskom jeziku, za koje tuženi nema odgovarajuću akreditaciju. Činjenica da tuženi u skladu sa odlukama osnivača, nije uskladio svoja opšta akta u delu koji se odnosi na polaganje prijemnog ispita, nije od značaja, s obzirom da je to bila obaveza tuženog, te propuštanje da to učini takođe ulazi u opis utvrđenog diskriminatorskog ponašanja.

Kako se ni ostalim navodima revizije ne dovodi u sumnju zakonitost pobijane odluke, to je ovaj sud primenom člana 415. ZPP odlučio kao u izreci.

Tužiocu, saglasno članu 154. ZPP, nisu dosuđeni troškovi odgovora na reviziju, koji po oceni ovog suda nisu bili potrebni radi vođenja parnice.