Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Branislava Bosiljkovića, predsednika veća, Branke Dražić, Danijele Nikolić, Dragane Boljević i Marine Milanović, članova veća, u parnici tužioca AA iz ... čiji je punomoćnik Zoran Savić advokat iz ..., protiv tuženog JP „Putevi Srbije“ iz Beograda, čiji je punomoćnik Branislav Popovac advokat iz ..., radi utvrđenja ništavosti sporazuma o naknadi za eksproprisano zemljište i isplati razlike naknade, odlučujući o reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 1860/20 od 06.12.2021. godine, u sednici veća održanoj 26.05.2022. godine, doneo je

R E Š E NJ E

NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o posebnoj reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 1860/20 od 06.12.2021. godine.

ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tuženog izjavljena protiv presude Višeg suda u Vranju Gž 1860/20 od 06.12.2021. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Osnovnog suda u Vranju P 308/18 od 21.09.2020. godine, u prvom stavu izreke odbijen je prigovor apsolutne nenadležnosti suda za postupanje u ovoj pravnoj stvari, izjavljen od strane tuženog. U drugom stavu izreke utvrđeno je da je ništav sporazum o naknadi za eksproprisano zemljište broj 465-1343/11-07 zaključen 15.12.2011. godine između stranaka. U trećem stavu izreke obavezan je tuženi da tužiocu isplati razliku između isplaćene naknade za poljoprivredno zemljište i pripadajuće naknade za oduzeto gradsko građevinsko zemljište u iznosu od 203.904,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 21.09.2020. godine do isplate, dok je odbijen tužbeni zahtev za traženu zakonsku zateznu kamatu na dosuđeni iznos od 30.12.2011. godine do 21.09.2020. godine. U četvrtom stavu izreke obavezan je tuženi da tužiocu naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 74.756,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude do isplate.

Presudom Višeg suda u Vranju Gž 1860/20 od 06.12.2021. godine odbijena je kao neosnovana žalba tuženog i potvrđena prvostepena presuda u prvom, drugom, obavezujućem delu trećeg i u četvrtom stavu izreke.Protiv pravnosnažne drugostepene presude tuženi je blagovremeno izjavio reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava, sa predlogom da se o reviziji odlučuje kao izuzetno dozvoljenoj, na osnovu člana 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku.

Prema članu 404. ZPP („Službeni glasnik RS“, br. 72/11 ... 87/18), revizija je izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja ne bi mogla da se pobija revizijom, ako je po oceni Vrhovnog kasacionog suda potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse, kao i ako je potrebno novo tumačenje prava. O dozvoljenosti i osnovanosti posebne revizije odlučuje Vrhovni kasacioni sud u veću od pet sudija.

Predmet tražene pravne zaštite je utvrđivanje ništavosti sporazuma o naknadi za eksproprisano zemljište, zaključenog između tužioca i tuženog, i isplata razlike između pripadajuće i isplaćene naknade zbog izvršene eksproprijacije zemljišta imajući u vidu status eksproprisanog zemljišta, a odlukama nižestepenih sudova usvojen je tužbeni zahtev. Vrhovni kasacioni sud nalazi da u konkretnom slučaju nisu ispunjeni uslovi za odlučivanje o reviziji tuženog kao izuzetno dozvoljenoj, jer pravno shvatanje izraženo u nižestepenim odlukama o ništavosti predmetnog sporazuma, te potraživanju razlike novčane naknade za ekproprisanu nepokretnost nastale kao posledica ništavosti zaključenog sporazuma, u skladu je sa postojećom sudskom praksom nižestepenih sudova i revizijskog suda u primeni i tumačenju materijalnog prava relevantnog za presuđenje ove pravne stvari, tako da ne postoji potreba za novim tumačenjem prava. Osim toga, pravilna primena materijalnog prava u samom konkretnom slučaju zavisi od utvrđenja činjeničnog stanja pa ni iz tog razloga nije ispunjen zakonski razlog u smislu koji se odnosi na potrebu za ujednačavanje sudske prakse. Takođe, revizijom se ukazuje da je potrebno odlučiti o reviziji radi ujednačavanja sudske prakse u primeni člana 42. Zakona o eksproprijaciji odnosno u pogledu načina određivanja visine tržišne vrednosti nepokretnosti. U sprovedenom postupku nižestepeni sudovi su tržišnu vrednost eksproprisanih nepokretnosti utvrdili na način koji ne odstupa od pravnog shvatanja o određivanje visine naknade za eksproprisanu nepokretnost izraženog kroz sudske odluke Vrhovnog kasacionog suda. Pored toga naknada je utvrđena po tržišnoj ceni gradskog građevinskog zemljišta, čiji je status usled donošenja Generalnog urbanističkog plana Grada Vranja pravilno utvrđen. Pri tom, uz reviziju nisu priložene ni odluke sudova koji bi ukazivali na postojanje drugačije sudske prakse.

Kako u konkretnom slučaju nisu ispunjeni uslovi iz člana 404. stav 1. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je odlučio kao u prvom stavu izreke.

Odlučujući o dozvoljenosti revizije, primenom člana 410. stav 2. tačka 5. Zakona o parničnom postupku, Vrhovni kasacioni sud je našao da je revizija tuženog nedozvoljena.

Naime, odredbom člana 468. stav 1. Zakona o parničnom postupku, propisano je da se sporovima male vrednosti smatraju sporovima u kome se tužbeni zahtev odnosi na potraživanje u novcu koji ne prelazi dinarsku protivvrednost 3.000,00 dinara po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe.

Odredbom člana 479. stav 6. Zakona o parničnom postupku, propisano je da protiv odluke drugostepenog suda kojom je odlučeno o sporu male vrednosti revizija nije dozvoljena.

Imajući u vidu da se u konkretnom slučaju radi o sporu u kome je postupak pokrenut 01.02.2018. godine, a da vrednost predmeta spora iznosi 203.904,00 dinara, odnosno da taj iznos ne prelazi dinarsku protivvrednost 3.000 evra, to znači da se radi o sporu male vrednosti, pa je revizija tužilje nedozvoljena, primenom člana 479. stav 6. Zakona o parničnom postupku.

Na osnovu člana 413. ZPP odlučeno je kao u drugom stavu izreke.

Predsednik veća – sudija

Branislav Bosiljković,s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić