U IME NARODA

Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: dr Dragiše B. Slijepčevića, predsednik veća, Jasmine Stamenković i dr Ilije Zindovića, članova veća, u parnici tužioca AA iz ..., koga zastupa punomoćnik Damir Perić, advokat iz ..., protiv tuženih Republike Srbije, koju zastupa Državno pravobranilaštvo, Odeljenje u Novom Sadu i Grada Novog Sada, koga zastupa Pravobranilaštvo Grada Novog Sada, radi svojine, vrednost spora 5.500.000,00 dinara, odlučujući o reviziji tuženog Grada Novog Sada, izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž br. 5020/18 od 09.05.2019. godine, u sednici veća održanoj dana 14.04.2021. godine, doneo je

P R E S U D U

ODBIJA SE kao neosnovana revizija tuženog Grada Novog Sada izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž br. 5020/18 od 09.05.2019. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Apelacioni sud u Novom Sadu je pobijanom presudom Gž br. 5020/18 od 09.05.2019. godine, odbio žalbe i potvrdio prvostepenu presudu Višeg suda u Novom Sadu P br. 322/17 od 05.09.2018. godine u delu kojim je usvojen tužbeni zahtev, utvrđeno da su tuženi bez pravnog osnova stekli pravo svojine, odnosno pravo korišćenja na nepokretnostima upisanim u LN br. .. KO ..., bliže opisanim u stavu drugom izreke, a da je tužilac isključivi vlasnik navedenih nepokretnosti i tuženi obavezani da tužiocu naknade troškove parničnog postupka sa zateznom kamatom od izvršnosti presude do isplate. Odbijen je zahtev tuženih za naknadu troškova žalbenog postupka.

Protiv pravnosnažne drugostepene presude, blagovremenu i dozvoljenu reviziju izjavio je tuženi Grad Novi Sad, zbog bitne povrede postupka i pogrešne primene materijalnog prava.

Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu presudu u granicama propisanim odredbom člana 408. ZPP i odlučio da je revizija tuženog nije osnovana.

Pobijana presuda nije zahvaćena bitnom povredom odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju se u revizijskom postupku pazi po službenoj dužnosti. Neosnovano se revizijom ukazuje da je pobijanom presudom odlučeno o zahtevu o kome je ranije pravosnažno presuđeno. Ovo iz razloga što nema identiteta predmetne parnice sa parnicom u kojoj je odbijen tužbeni zahtev tužioca prema drugotuženom za utvrđenje prava svojine na spornim nepokretnostima, budući da je tužbom u ovoj parnici obuhvaćena i Republika Srbija kao nužni i jedinstveni suparničar. Obzirom da nema identiteta stranaka u ovom i ranijem postupku nema ni identiteta postupka, pa ni presuđene stvari. Na osnovu člana 407. stav 2. ZPP revizija se ne može izjaviti zbog pogrešno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja, osim ako se radi o reviziji iz člana 403. stav 2. ZPP što ovde nije slučaj.

Prema utvrđenim činjenicama pravni prethodnici tužioca, BB i VV, su na osnovu kupoprodajnog ugovora od 14.12.1955. godine stekli svojinu na spornim nepokretnostima ul. ... br. .. u ... . Ugovorom o poklonu od 12.01.1990. godine spornim nepokretnostima su raspolagali u korist svog sina GG, koji je ugovorom o poklonu od 12.10.1993.godine sa dopunom ugovora od 13.10.1993. godine navedene nepokretnosti poklonio tužiocu. Identitet parcela i objekata iz navedenih ugovora i upisanih u katastru nepokretnosti utvrđen je na osnovu uverenja o identifikaciji parcela Službe za katastar nepokretnosti Novi Sad i veštačenja. Prema upisu u katastru nepokretnosti neke sporne nepokretnosti su uknjižene kao državna svojina, a kao nosilac prava korišćenja upisan je Grad Novi Sad, a neke kao javna svojina Grada Novog Sada.

Kod ovako utvrđenih činjenica nižestepeni sudovi su zaključili da tužilac saglasno članu 20. Zakona o osnovama svojinskopravnih odnosa osnovano traži utvrđenje prava vlasništva na parceli .. u površini od 41 m2, koja je upisana kao gradsko građevinsko zemljište u javnoj svojini drugotuženog i objektu od 41 m2 „zgrada za koju nije poznata namena“ koja je upisana kao svojina Republike Srbije sa pravom korišćenja Grada Novog Sada. Ovo sa razloga što tužilac svoje pravo svojine crpi iz prava svojine svojih pravnih prethodnika, a nasuprot tome tuženi nisu dokazali osnov upisa svojih svojinskih prava.

Neosnovani su revizijski navodi kojima se osporava pravilnost primene materijalnog prava od strane nižestepenih sudova. Tužena Republika Srbija, kako je utvrđeno u postupku, nije bila investitor spornog objekta, niti je tražila upis državne svojine na istom, pa ni drugotuženi nije imao osnov za sticanje prava korišćenja objekta. U pogledu parcele koja se nalazi ispod objekta, drugotuženi nije dokazao osnov sticanja javne svojine. Nasuprot tome utvrđeno je da su parcelu .. KO ... novog premera, koja odgovara gruntovnoj parceli .. KO ... starog premera, pravni prethodnici tužioca stekli teretnim pravnim poslom. Postupak eksproprijacije nepokretnosti u ul. ... br. .. vlasništvo BB i VV je obustavljen zaključkom nadležnog organa od 20.12. 1973. godine, te su istim nepokretnostima mogli dalje slobodno raspolagati ugovorom o poklonu svom sinu, a zatim on tužiocu. Zakonska pretpostavka tačnosti upisa u javnoj evidenciji nepokretnosti je oboriva i odnosi se na treća savesna lica, što tuženi nisu u konkretnom slučaju jer nemaju pravni osnov za sticanje stvarnih prava na spornim nepokretnostima.

Na osnovu izloženog i primenom člana 414. stav 1. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je odbio reviziju tuženog kao neosnovanu i odlučio kao u izreci.

Predsednik veća-sudija

dr Dragiša B. Slijepčević, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić