Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tužilac je blagovremeno izjavio reviziju, zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka, pogrešne primene materijalnog prava i pogrešno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja.

Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu presudu na osnovu člana 408. Zakona o parničnom postupku – ZPP (,,Službeni glasnik RS“ br. 72/11, 49/13 - US, 74/13 - US, 55/14 i 87/18) i utvrdio da revizija tužioca nije osnovana.

U postupku pred nižestepenim sudovima nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju ovaj sud pazi po službenoj dužnosti na osnovu člana 408. ZPP. Revizija je izjavljena i zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 1. ZPP učinjene u postupku pred drugostepenim sudom, revizijskog razloga propisanog odredbom člana 407. stav 1. tačka 3. ZPP. Međutim, prema oceni ovoga suda, u tom delu navodima revizije se ne dovodi u sumnju zakonitost i pravilnost pobijane presude.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, majka mal. tužioca i tuženi su bili u emotivnoj vezi koja je prekinuta i iz te zajednice imaju mal. dete, tužioca kao sina AA, rođenog ...2012. godine u ... i koji je presudom P2 88/15 od 13.02.2019. godine poveren na samostalno vršenje roditeljskog prava majci. Istom presudom je uređen način viđanja oca s detetom. Majka sa detetom živi kao podstanar u iznajmljenoj garsonjeri koju plaća 100 evra mesečno i režijski troškovi su od 15.000,00 do 17.000,00 dinara po izjavi majke. Vrtić za dete plaća 2.000,00 dinara mesečno, isto toliko za ... školu za tužioca i potrebna su joj sredstva za održavanje higijene, ishranu, odeću i obuću. Tužilac ima dečju astmu i česta gušenja, pa majka mora da ga vodi taksijem kod lekara, morala je da kupi inhalator i da plaća privatno lekarske preglede. Tužilac ima ravna stopala pa su morale da mu se kupe ortopedske cipele koje je platio tuženi u iznosu od 5.550,00 dinara i po izjavi majke, tužiocu je potreban mesečni iznos od 400 evra, jer bi ista želela da se preseli u veći stan kako bi dete imalo svoju sobu. Majka tužioca je navela da dete treba u toku 2019. godine da krene u školu i da će biti veće potrebe za knjige i školski pribor. Inače, za lekove detetu plaća mesečno od 3.000,00 do 4.000,00 dinara. Majka tužioca je u radnom odnosu od ...2011. godine na mestu ..., sa neto zaradom u novembru 2014. godine u iznosu od 45.842,00 dinara, u decembru 2014. godine sa netom zaradom u iznosu od 46.125,00 dinara. U međuvremenu je dobila otkaz, jer je proglašena za tehnološki višak, ali je vraćena na posao na osnovu rešenja inspekcije rada. Majka tužioca sa njim i svojom majkom živi u iznajmljenom stanu, majka joj je penzioner i ima minimalnu penziju od 14.000,00 dinara. Tužilac je pošao u prvi razred osnovne škole i za užinu mu je dnevno potrebno po 150,00 dinara. Tuženi ima prebivalište u..., gde je prijavljen na evidenciji za nezaposlena lica. Ima kćer iz prvog braka koja je rođena 1993. godine i koju izdržava sa 5.000,00 dinara mesečno. Tuženi je prilikom saslušanja izjavio da nije tačno da radi u Francuskoj, već da povremeno odlazi u Francusku i radi povremene poslove, da tri do četiri puta godišnje kada dođe u Srbiju, odlazi u ... da poseti dete, kojom prilikom mora da plati hotel, kako bi sa detetom proveo kvalitetno vreme i da uvek donese pune torbe odeće i obuće kada dolazi u Srbiju, da kupuje detetu igračke, lekove i da je preko „Western Uniona“ slao određene iznose na ime izdržavanja. Tuženi je naveo da je u Francuskoj prijavljen na evidenciji Nacionalne službe za zapošljavanje i da se izdržava tako što se snalazi i radi povremene poslove. Drugostepeni sud je iz uverenja Nacionalne službe za zapošljavanje, Filijala Sombor, Služba ... od 13.03.2015. godine utvrdio da je tuženi prijavljen na evidenciji lica koja traže zaposlenje od 12.09.2003. godine do 07.12.2010. godine, a da je ponovo prijavljen na evidenciji za neposlene 26.12.2011. godine, zapisnika Višeg suda Republike Francuske od 21.11.2017. godine o saslušanju tuženog, koji je saslušan pred Francuskim sudom pravde, da nije upoznat zašto se saslušava, da je počeo da radi u Francuskoj pre tog saslušanja, da prima platu u iznosu od 1.300 evra mesečno, da mesečno plaća stanarinu 580 evra, da živi kao podstanar, da ima kćer od 22 godine u Srbiji koju izdržava i da ima saobraćajnu dozvolu Republike Francuske izdatu 15.12.2016. godine sa rokom važenja do 15.12.2021. godine. Uvidom u fotokopiju boravišne dozvole građana u Švajcarskoj, koja glasi na tuženog, utvrđeno je da je ista izdata 13.10.2015. godine i da važi do 12.10.2020. godine. Tuženi poseduje i kreditne kartice sa rokom važenja do juna 2021. godine. Uvidom u fotokopiju zdravstvenog osiguranja sa identifikacionim brojem, naslovljena na tuženog i isplatnog lista Repbulike Francuske od 01.08.2017. godine, sud je utvrdio da je tuženi obavljao poslove radnika obezbeđenja u periodu od 01.07.2018. godine do 31.07.2018. godine i ostvarivao zaradu od 1.547 evra. Sud je izvršio uvid u potvrdu Centra za zapošljavanje Republike Francuske od 04.12.2018. godine i utvrdio da tuženi VV više ne ispunjava uslove koji su potrebni da bio ostao upisan na spisku lica koja traže posao i to počev od 20.09.2017. godine.

Polazeći od utvrđenog činjeničnog stanja, drugostepeni sud je utvrdio potrebe maloletnog AA kao tužioca, koji živi na teritoriji Republike Srbije, pri čemu je imao u vidu da se njegove potrebe određuju s obzirom na standard životne sredine zemlje u kojoj živi i našao da su potrebe maloletnog tužioca u periodu od podnošenja tužbe od 09.02.2015. godine do polaska u školu 31.08.2019. godine iznosile 22.000,00 dinara mesečno i obavezao tuženog da mesečno doprinosi izdržavanju tužioca u navedenom periodu u iznosu od 100 evra mesečno. Prilikom donošenja odluke, drugostepeni sud je imao u vidu činjenicu da je tuženi uplaćivao određene iznose povremeno, koje iznose je uračunao tuženom. Zatim, da od polaska u školu 01.09.2019. godine potrebe mal. AA su se povećale, s obzirom na to da polaskom u školu detetu treba više garderobe, da mu je kao starijem potreban veći iznos na ime ishrane, potrebe higijene, na ime kupovine knjiga i školskog pribora i utvrdio da su potrebe mal. AA od 01.09.2019. godine 30.000,00 dinara mesečno i obavezao tuženog da od 01.09.2019. godine doprinosi izdržavanju maloletnog sina iznosom od 150 evra mesečno, od kog datuma će biti uračunato 300 evra koje je plaćao posle 01.09.2019. godine i da će preostali iznos do punog iznosa koji je potreban za izdržavanje tužioca obezbediti majka, kao zakonski zastupnik, s obzirom na to da je zaposlena i da ostvaruje mesečnu zaradu, a kojoj se u doprinos računa i svakodnevna briga i staranje o detetu.

Odredbom člana 272. stav 2. Porodičnog zakona („Službeni glasnik RS“, broj 18/05, 72/11 i 6/15), je propisano, da, ako roditelji nisu zaključili sporazum o vršenju roditeljskog prava ili sud proceni da njihov sporazum nije u najboljem interesu deteta, odluku o poveravanju zajedničkog deteta jednom roditelju, o visini doprinosa za izdržavanje od strane drugog roditelja i o načinu održavanja ličnih odnosa deteta sa drugim roditeljem donosi sud.

Prema tome, kako se drugostepeni sud rukovodio najboljim interesom deteta i odluku o doprinosu izdržavanja doneo imajući u vidu potrebe tužioca kao maloletnog deteta i mogućnosti tuženog kao oca i dužnika izdržavanja, uzimajući u obzir i mogućnosti majke, zakonskog zastupnika tužioca, to su neosnovani navodi revizije o pogrešnoj primeni materijalnog prava i o pogrešno i nepotpuno utvrđenom činjeničnom stanju.

Pri tome, kako se odbija kao neosnovana revizija tužioca, to nije neophodno dalje detaljno obrazlagati ovu presudu, već se tužilac kao revident upućuje na obrazloženje pobijane presude da se nepotrebno ne bi ponavljalo, u smislu odredbe člana 414. stav 2. ZPP.

Iz iznetih razloga, Vrhovni kasacioni sud je na osnovu odredbe člana 414. stav 1. ZPP, odlučio kao u izreci.

Predsednik veća – sudija

Slađana Nakić Momirović,s.r.

Za tačnost otpravka

upravitelj pisarnice

Marina Antonić