.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI KASACIONI SUD
Rev 4399/2020
08.04.2021. godina
Beograd
U IME NARODA
Vrhovni kasacioni sud u veću sastavljenom od sudija dr Dragiše B. Slijepčevića, predsednika veća, Jasmine Stamenković i dr Ilije Zindovića, članova veća, u parnici tužilaca AA i BB, oboje iz ..., čiji je punomoćnik Vučić Popović, advokat u ..., protiv tužene VV iz ..., Opština ..., čiji je punomoćnik Dragan Pantić, advokat u ..., radi isplate, odlučujući o reviziji tužene izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Nišu Gž2 480/19 od 09.06.2020. godine, u sednici veća od 08.04.2021. godine, doneo je
P R E S U D U
ODBIJA SE, kao neosnovana, revizija tužene izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Nišu Gž2 480/19 od 09.06.2020. godine.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Osnovnog suda u Negotinu P2 102/19 od 13.09.2019. godine, stavom prvim izreke, obavezana je tužena da tužiocima isplati na ime regresa za period od avgusta 2010. godine do decembra 2013. godine pojedinačne mesečne iznose sa zakonskom zateznom kamatom kako je navedeno u izreci; stavom drugim izreke odbijen je deo tužbenog zahteva za isplatu za period od januara do jula 2010. godine; stavom trećim izreke obavezana je tužena da tužiocima naknadi troškove postupka u iznosu od 321.750,00 dinara.
Presudom Apelacionog suda u Nišu Gž2 480/19 od 09.06.2020. godine ukinuta je prvostepena presuda i presuđeno tako što je obavezana tužena da tužiocima solidarno sa GG, koji je obavezan presudom Osnovnog suda u Negotinu P2 29/18 od 17.01.2019. godine, isplati na ime regresa za period od 16. jula 2010. godine do marta 2011. godine pojedinačne mesečne iznose sa zakonskom zateznom kamatom kako je navedeno u izreci i na ime naknade troškova postupka iznos od 252.830,00 dinara i samostalno iznos od 29.250,00 dinara, a odbijen je deo tužbenog zahteva za isplatu za period od januara 2010. godine do 15.07.2010. godine i od aprila 2011. godine do decembra 2013. godine.
Protiv navedene drugostepene presude tužena je blagovremeno izjavila reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava.
Ispitujući pobijanu presudu u smislu člana 408. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, br. 72/11...18/20), Vrhovni kasacioni sud je ustanovio da revizija nije osnovana.
U postupku donošenja pobijane presude nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stava 2. tačke 2) Zakona o parničnom postupku, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti.
Prema činjeničnom stanju utvrđenom nakon otvaranja rasprave pred drugostepenim sudom, GG i tužena VV živeli su u vanbračnoj zajednici od 1995. godine do 2011. godine. Imaju sina DD, rođenog ...1996. godine, i kćerku ĐĐ, rođenu ...1998. godine. Tužioci su roditelji GG. VV i GG su početkom 2010. godine otišli na rad u Republiku ..., a maloletnu decu su ostavili tužiocima na čuvanje. Tužioci su izdržavali maloletnu decu, a roditelji nisu davali novac za izdržavanje iako su ostvarivali zaradu od oko 1.700,00 evra mesečno. U aprilu 2011. godine zajednica života između VV i GG je prestala, a GG se vratio u Republiku Srbiju. Nakon povratka GG je živeo sa decom u ...
Presudom Osnovnog suda u Negotinu P2 451/11 od 06.09.2013. godine maloletni DD i ĐĐ povereni su GG radi vršenja roditeljskog prava, VV je obavezana da doprinosi dečijem izdržavanju za mal. DD u iznosu od 14.000,00 dinara i za mal. ĐĐ u iznosu od 12.000,00 dinara mesečno, počev od 06.09.2013. godine dok za to postoje zakonski uslovi.
Na osnovu nalaza i mišljenja veštaka utvrđeno je da je za dečije izdržavanje u periodu od 01.01.2010. godine do 31.12.2014. godine za svako dete potreban iznos od 982.758,40 dinara, odnosno da obaveza svakog od roditelja iznosi 491.379,20 dinara za svako dete. Mesečni iznosi izdržavanja utvrđeni su na osnovu iznosa mesečne naknade koju ostvaruje hranitelj.
Prema stanovištu drugostepenog suda, tužbeni zahtev je usvojen u ukupnom iznosu od 155.787,06 dinara za period od 16. jula 2010. godine do marta 2011. godine na osnovu člana 165. stava 2. PZ. Za period pre 16. jula 2010. godine potraživanje tužilaca je zastarelo na osnovu člana 372. stava 1. ZOO, a za period od aprila 2011. godine do decembra 2013. godine je neosnovano jer je GG nastavio da izdržava decu.
Tužioci imaju pravo na regres za dato izdržavanje na osnovu člana 165. stava 2. PZ jer nisu ispunjeni uslovi iz člana 154. stava 2. PZ za ustanovljavanje obaveze tužilaca za davanje dečijeg izdržavanja. Tužena i otac dece GG su imali dovoljno sredstava za život jer su u Republici ... ostvarivali prihode, pa nije nastupila pravna obaveza tužilaca, kao babe i dede, da izdržavaju maloletnu decu. Stoga nisu osnovani revizijski navodi kojima se ističe da tužioci, shodno članu 213. ZOO, nemaju pravo na regresno potraživanje. Kako je utvrđeno da su tužioci izdržavali maloletnu decu i da su roditelji dece imali dovoljno sredstava za dečije izdržavanje, pobijanom presudom je delimično usvojen tužbeni zahtev za isplatu na ime regresa za period od 16. jula 2010. godine do marta 2011. godine. Drugostepeni sud je odlučujući o prigovoru zastarelosti pogrešno primenio član 372. stava 1. ZOO. Kako tužioci ne ostvaruju pravo na regres na osnovu instituta zakonske subrogacije, ne primenjuje se član 372. stav 1. ZOO. Pravo tužilaca na regres ustanovljeno je članom 165. stavom 1. PZ, pa kako nije određen rok zastarelosti, primenjuje se opšti rok zastarelosti od 10 godina iz člana 371. ZOO. Navedena pogrešna primena materijalnog prava, shodno članu 395. u vezi člana 419. ZPP, ne utiče na odluku Vrhovnog kasacionog suda jer tužioci nisu izjavljivali pravne lekove. Imajući u vidu da su tužioci isplatu regresa zahtevali za svaki mesec pojedinačno, zakonska zatezna kamata je dosuđena, na osnovu pravilne primene člana 277. stava 1. ZOO, od dospelosti svakog pojedinačnog iznosa do isplate.
Shodno navedenom, Vrhovni kasacioni sud je, primenom člana 414. stava 1. ZPP, odlučio kao u izreci.
Predsednik veća-sudija
dr Dragiša B. Slijepčević, s.r.
Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Marina Antonić
