U IME NARODA

Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Branislave Apostolović, predsednika veća, Gordane Ajnšpiler Popović i Branka Stanića, članova veća, u parnici po tužbi tužilaca M.M. iz B. i S.Z. iz B., koje zajedno zastupa punomoćnik D.N., advokat iz B., protiv tuženih Opštine Savski Venac iz Beograda, koju zastupa Javni pravobranilac opštine, P. b. s. z. Š. iz B., koju zastupaju punomoćnici N. i M.L., advokati iz B., Grada Beograda, koga zastupa Gradsko javno pravobranilaštvo iz Beograda i D.s. a.d. iz B., koga zastupa punomoćnik M.K., advokat iz B., radi ispunjenja ugovora i naknade štete, vrednost predmeta spora 100.001 evro, odlučujući o reviziji četvrtotuženog izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž br. 8638/13 od 10.07.2014.godine, u sednici veća održanoj dana 22.10.2015.godine, doneo je

P R E S U D U

ODBIJA SE kao neosnovana revizija tuženog D.s. a.d. iz B., izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž br. 8638/13 od 10.07.2014.godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Prvog osnovnog suda u Beogradu P br. 26300/11 od 15.10.2012.godine, u stavu prvom izreke odbijen je prigovor apsolutne nenadležnosti Prvog osnovnog suda u Beogradu za postupanje u ovoj pravnoj stvari. Stavom drugim izreke usvojen je tužbeni zahtev i obavezani tuženi P. b. s. z. Š. iz B. i D.s. a.d. iz B. da solidarno tužiocu M.M. na lokaciji adekvatnog urbanog boniteta kao što je ... ulica u B. predaju u vlasnički posed jedan jednosoban stan površine od najmanje 36,75 m2, a tužiocu S.Z. na lokaciji adekvatnog urbanog boniteta kao što je ... ulica u B. predaju u vlasnički posed jedan jednosoban stan površine 47,12 m2, pod pretnjom izvršenja. Stavom trećim izreke, odbijen je tužbeni zahtev za obavezivanje tuženih Opštine Savski Venac, PBZS Š., Grada Beograda i D.s. a.d. iz B. da solidarno tužiocima na ime naknade materijalne štete isplate iznos od po 180.000,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 04.08.1999.godine. Stavom četvrtim izreke, obavezani su tuženi PBZS Š. i D.s. a.d. da tužiocima solidarno naknade troškove parničnog postupka u iznosu od 192.375,00 dinara, a u slučaju docnje sa zakonskom zateznom kamatom od 15.10.2012.godine pa do isplate. Stavom petim izreke, obavezani su tužioci da tuženom Gradu Beogradu naknade troškove parničnog postupka u iznosu od 160.500,00 dinara, a u slučaju docnje sa zakonskom zateznom kamatom od 15.10.2012.godine pa do isplate.

Apelacioni sud u Beogradu je pobijanom presudom Gž br. 8638/13 od 10.07.2014.godine odbio žalbe tužilaca i tuženog D.s. a.d. iz B. kao neosnovane i potvrdio presudu Provg osnovnog suda u Beogradu u stavovima, drugom, trećem, četvrtom i petom izreke.

Protiv drugostepene presude blagovremenu i dozvoljenu reviziju izjavio je tuženi D.s. a.d. iz B. zbog bitnih povreda odredaba parničnog postupka, pogrešno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja i pogrešne primene materijalnog prava.

Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu presudu u granicama propisanim odredbom člana 399. ZPP („Službeni glasnik RS“ br. 125/04 i 111/09) koji se u konkretnom slučaju primenjuje na osnovu člana 506. stav 1. ZPP („Službeni glasnik RS“ br. 72/11) osim u pogledu revizijskog cenzusa koji je propisan članom 23. stav 3. Zakona o izmenama i dopunama ZPP („Službeni glasnik RS“ br. 55/14) i odlučio da revizija tuženog nije osnovana.

Pobijana presuda nije zahvaćena bitnom povredom odredaba parničnog postupka iz člana 361. stav 2. tačka 9. ZPP na koju se u revizijskom postupku pazi po službenoj dužnosti i na koju revizijom ukazuje tuženi, obzirom da ista može biti relevantna samo ako se odnosi na stranku koja je reviziju izjavila. Kako se navodi revidenta, da je nad tuženom P. b. s. z. Š. otvoren postupak stečaja, te da Opština Saveski Venac kao pravni subjekat kako je označen ne postoji, jer joj je prestao subjektivitet po osnovu Zakona o teritorijalnoj podeli i lokalnoj samoupravi, ne odnose na revidenta, to su isti bez uticaja na pravilnost i zakonitost pobijane presude.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužiocima su na osnovu rešenja nadležnih organa Opštine Savski Venac iz 1988.godine eksproprisane nepokretnosti za potrebe krajnjeg korisnika PBSZ Š. sa kojim su tužioci zaključili sporazum o naknadi po kojoj se zadruga obavezala da izgradi i tužiocima preda u posed i vlasništvo tužiocu M.M. jedan jednosoban stan površine 36,75 m2 u ...ulici broj ... u B., ili veći stan uz doplatu razlike, a tužiocu S.Z. jedan jednosoban stan u prizemlju objekta u ulici ... br. ... u B., površine 47,12 m2. Na osnovu tih sporazuma zaključen je i sporazum pred nadležnim organom Opštine Savski Venac 03.11.1994.godine. Između S. z. Š. i preduzeća D.s. a.d. iz B. zaključen je ugovor broj 1776 29.12.1995.godine o zajedničkoj izgradnji objekata među kojima se nalaze i sporni objekti u kojima bi se nalazili stanovi tužilaca. Rešenjem Izvršnog odbora Skupštine grada od 18.12.1996.godine izmenjeno je rešenje SO Savski Venac od 27.05.1987.godine tako da je D.s. a.d. iz B. određen umesto S. z. Š. kao korisnik na građevinskom zemljištu bliže navedenom u ovom rešenju, ali se isto rešenje nije menjalo u odnosu na drugog korisnika lokacije S. z. Š., a D.s. je stekao prava i obaveze za izgradnju na dodeljenom zemljištu prema ugovoru zaključenom sa S. z. Š.. Tužioci su se iz eksproprisanih objekata iselili, ali im nisu predate u posed nepokretnosti u skladu sa Sporazumom o naknadi iz 1994.godine.

Kod ovako utvrđenih činjenica, pravilno su nižestepeni sudovi obavezali S. z. Š. i D.s. a.d. iz B. da kao solidarni dužnici tužiocima predaju u vlasnički posed stanove u površinama i na lokaciji adekvatnog urbanog boniteta kao u sporazumima o naknadi iz 1994. godine.

Žalbom četvrtotuženog izjavljenom protiv prvostepene presude prvostepena presuda nije pobijana u stavu prvom izreke, kojim je odbijen prigovor apsolutne nenadležnosti prvostepenog suda za postupanje u ovoj pravnoj stvari, te se ni u reviziji četvrtotuženog ne može osnovano isticati da je za ostvarivanje prava tužilaca bio nadležan upravni organ u postupku izvršenja svoje odluke, a ne sud.

Revident se ne može pozivati ni na bitne povrede odredaba parničnog postupka iz člana 361. stav 1. ZPP, koje su učinjene pred prvostepenim sudom, ukazujući da isti sud nije mogao odlučivati o ništavosti odredaba člana 3. tačke 3. i 4. Ugovora zaključenog između S. z. Š. i revidenta, kao prethodnom pitanju, obzirom da o tome teče posebna parnica između parničnih stranaka. Relativno bitne povrede učinjene pred prvostepenim sudom ne mogu biti revizijski razlog u smislu člana 398. stav 1. tačka 2. relevantnog ZPP.

Takođe je bez uticaja navod revidenta da je po zaključenom ugovoru i poravnanju sa P. b. s. z. Š. revident u celosti izmirio svoje obaveze po predmetnoj lokaciji, a da ulaganja i obaveze koje je navedena Zadruga imala do momenta donošenja odluke o davanju određenih konkretnih parcela na korišćenje predstavljaju samo manji deo zemljišta bloka zgrada koji je bio predmet eksproprijacije i dat stambenoj zadruzi Š. kao krajnjem korisniku, budući da se međusobni odnosi revidenta sa S. z. Š. regulišu između ta dva pravna lica i ne mogu biti na štetu tužilaca. Revident je odlukama nadležnih organa postao sukorisnik građevinskog zemljišta na kome je trebalo sagraditi objekte sa stanovima koji su po sporazumima o naknadi iz 1994. godine morali biti predati tužiocima u vlasnički posed.

Kako je dodeli građevinskih parcela tuženom na sukorišćenje sa S. z. Š. prethodila eksproprijacija nepokretnosti tužilaca, to je i revident kao sukorisnik građevinskog zemljišta postao krajnji korisnik eksproprijacije iz čega proizilazi njegova obaveza propisana članom 11. tada važećeg Zakona o eksproprijaciji („Službeni glasnik SRS“ br. 40/84 ... 15/90), koji se u konkretnom slučaju primenjuje i ta obaveza se ne može isključiti ugovorom. Zakon o eksproprijaciji koji je važio u vreme donošenja rešenja Skupštine Grada Beograda od 18.12.1996.godine kojim je revidentu dato na sukorišćenje građevinsko zemljište bliže navedeno u ovom rešenju u članu 16. bilo je propisano da je korisnik eksproprijacije dužan da na zahtev ranijeg sopstvenika stambene zgrade ili stana, odnosno poslovne prostorije istome da u svojinu ili susvojinu drugu stambenu zgradu ili stan, odnosno poslovnu prostoriju na istom mestu ili bližoj okolini koja po strukturi i površini odgovara uslovima stanovanja, odnosno obavljanja delatnosti koje je raniji sopstvenik imao pre eksproprijacije, što je u skladu sa usvojenim tužbenim zahtevom, te je neosnovan revizijski navod da nisu primenjene odgovarajuće odredbe Zakona o eksproprijaciji.

Na osnovu izloženog i člana 405. stav 1. relevantnog ZPP, Vrhovni kasacioni sud je odbio reviziju tuženog kao neosnovanu.

Predsednik veća-sudija

Branislava Apostolović,s.r.