.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI SUD
Rev 4591/2023
15.11.2023. godina
Beograd
Vrhovni sud, u veću sastavljenom od sudija: Gordane Komnenić, predsednika veća, dr Ilije Zindovića, Marije Terzić, Vesne Subić i Mirjane Andrijašević, članova veća, u pravnoj stvari tužilje AA iz ..., koju zastupa punomoćnik Vladimir Dragićević, advokat iz ..., protiv tuženih BB iz ..., koga zastupa punomoćnik Slobodan Milovanović, advokat iz ... i maloletne VV iz ..., koju zastupa zakonski zastupnik majka GG, čiji je punomoćnik Slobodan Milovanović, advokat iz ..., radi pobijanja dužnikovih pravnih radnji, odlučujući o reviziji tužilje izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž 2282/22 od 05.10.2022. godine, u sednici održanoj 15.11.2023. godine, doneo je
R E Š E NJ E
NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o posebnoj reviziji tužilje izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž 2282/22 od 05.10.2022. godine.
ODBACUJE SE, kao nedozvoljena, revizija tužilje izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž 2282/22 od 05.10.2022. godine.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Osnovnog suda u Loznici P 488/17 od 28.06.2022. godine, stavom prvim izreke, odbijen je tužbeni zahtev tužilje kojim je tražila da se utvrdi da ugovor o poklonu nepokretnosti potvrđen od strane javnog beležnika Milenka Mihajlovića – klauzulom o potvrđivanju isprave OPU278/15 od 26.02.2015. godine zaključen između DD kao poklonodavca i tuženih BB i VV, čiji je zakonski zastupnik majka GG kao poklonoprimca, bez dejstva prema tužilji u obimu potrebnim za namirenje njenog novčanog potraživanja prema neparničaru DD, utvrđenog po pravnosnažnoj presudi na osnovu priznanja Osnovnog suda u Loznici P 1454/2016 od 09.09.2016. godine i po rešenju Osnovnog suda u Loznici I.i.br.108/17 od 24.02.2017. godine i zaključku javnog izvršitelja I.i.br.28/17 od 03.03.2017. godine, te da su tuženi dužni da priznaju i trpe da tužilac svoje novčano potraživanje prema DD i to: na ime duga u iznosu od 35.000 evra u dinarskoj protivvrednosti po srednjem kursu NBS na dan isplate, sa kamatom po stopi koju određuje Evropska centralna banka u dinarskoj protivvrednosti po srednjem kursu NBS na dan isplate počev od 23.02.2011. godine pa do konačne isplate; na ime troškova parničnog postupka iznos od 99.000,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom na ovaj iznos od 09.09.2016. godine pa do isplate, na ime troškova izvršnog postupka I.i.br.108/17 i I.i. br.28/17 u ukupnom iznosu od 86.041,00 dinara namiri javnom prodajom i to dvosobnog stana koji se nalazi na II spratu stambene zgrade broj .. u ulici ... broj posebnog dela .., na kat.parc. br. .. upisanog u D list – 2 deo lista nepokretnosti br. .. KO Loznica, ukupne površine 66,95 m2, kp. br. 413/89, potez ..., po kulturi pašnjak VI klase u pov.od 0.04,00 ha, koja se nalazi u ..., opisano u listu nepokretnosti br. .. KO ... i stambenog objekta izgrađenog na navedenoj parceli pov. 120,18 m2 koji nije upisan u list nepokretnosti br. .. KO ..., ali za koji je izdato rešenje o izdavanju građevinske dozvole – legalizacije br. .. od 31.03.2011. godine Odeljenja za planiranje i izgradnju. Stavom 2. izreke odbijen je tužbeni zahtev tužilje koji je istovetan tužbenom zahtevu iz stava prvog izreke ove presude. Stavom 3. izreke obavezana je tužilja da tuženima naknadi troškove parničnog postupka od 227.250,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude do konačne isplate sve u roku od 15 dana od dana prepisa presude, dok je zahtev tuženih preko dosuđenog do traženog iznosa od 741.750,00 dinara odbijen. Stavom 4. izreke zahtev tužilje da se tuženi obavežu da joj solidarno naknade troškove parničnog postupka u iznosu od 692.000,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude pa do isplate je odbijen.
Presudom Apelacionog suda u Novom Sadu Gž 2282/22 od 05.10.2022. godine stavom 1. izreke, žalba je odbijena, a presuda Osnovnog suda u Loznici P 488/17 od 28.06.2022. godine je potvrđena. Stavom 2. izreke, odlučeno je da svaka stranka snosi svoje troškove žalbenog postupka.
Protiv pravnosnažne drugostepene presude tužilja je blagovremeno izjavila reviziju, zbog pogrešne primene materijalnog prava, sa pozivom na odredbu člana 404. ZPP.
Po oceni Vrhovnog suda u konkretnom slučaju nisu ispunjeni da se može smatrati da postoji potreba da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, niti je potrebno ujednačavanje sudske prakse kao ni pravo tumačenje prava.
Predmet tražene pravne zaštite je pobijanje dužnikovih pravnih radnji. Pobijana odluka kojom je tužbeni zahtev tužioca odbijen zasnovana je na primeni odgovarajućih odredbi materijalnog prava na utvrđeno činjenično stanje po kom u vreme zaključenja predmetnog ugovora tužilja nije imala dospelo potraživanje prema poklonodavcu a predmetnim ugovorom su regulisani imovinski odnosi bračnih drugova povodom razvoda braka. Revident u reviziji pobija pravilnost utvrđenog činjeničnog stanja i ukazuje na pogrešnu primenu odredbi procesnog zakona o teretu dokazivanja, a to nisu razlozi za posebnu reviziju u smislu odredbi člana 404. stav 1. ZPP.
Ispitujući pravilnost pobijane presude u smislu člana 410. stav 2. tačka 5. ZPP, Vrhovni sud je utvrdio da revizija tužilje je nedozvoljena.
Shodno odredbi člana 403. stav 2. ZPP revizija nije dozvoljena u imovinsko- pravnim sporovima ako vrednost predmeta spora pobijanog dela ne prelazi dinarsku protivvrednost od 40.000 evra po srednjem kursu NBS na dan podnošenja tužbe.
Tužbu radi pobijanja dužnikovih pravnih radnji tužilja je podnela 03.04.2017. godine. Vrednost predmeta spora je 35.000,00 evra u dinarskoj protivvrednosti po srednjem kursu NBS na dan isplate.
Imajući u vidu da vrednost predmeta spora pobijanog dela ne ispunjava zahtevani revizijski cenzus, proizlazi da revizija tužilje nije dozvoljena u smislu odredbe člana 403. stav 3. ZPP.
U skladu sa iznetim odlučeno je kao u stavu drugom izreke na osnovu člana 413. ZPP.
Predsednik veća – sudija
Gordana Komnenić,s.r.
Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Marina Antonić
