Vrhovni sud je ispitao pobijanu presudu primenom člana 408. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, br. 72/11... 18/20) i utvrdio da revizija nije osnovana.

U postupku nije učinjena bitna povreda odredbe parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti, a nema ni bitne povrede odredbe parničnog postupka iz člana 374. stav 1. ovog Zakona, na koju se revizijom ukazuje, jer u postupku pred drugostepenim sudom nije došlo do propusta u primeni, ni do nepravilne primene neke od odredaba ovog zakona.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, u vreme podnošenja tužbe katastarska parcela broj .., površine 1995m² bila je upisana u list nepokretnosti .. KO ..., kao suvlasništvo prvotužioca sa 1/10 idealnih delova, a drugotužilje sa 9/10 idealnih delova. Na ovoj kat. parceli nalazi se građevinski objekat koji se koristi kao autoperionica AS „Macura“ d.o.o. Beograd dok se preostali deo koristi kao parking. U periodu od 12.07.2019. do 30.12.2019. godine, drugotužilja se više puta obraćala Gradskoj upravi Grada Beograda – Građevinskoj inspekciji sa zahtevom za uklanjanje nelegalno izgrađenog objekta. Rešenjem Gradske uprave Grada Beograda – Sekretarijata za inspekcijske poslove – Sektor za građevinski i urbanistički nadzor – Odeljenje za građevinsku inspekciju broj 356-170/2019 od 23.01.2020. godine, naređeno je prvotuženoj, kao investitoru radova, da odmah obustavi izvođenje radova na izgradnji objekta na kat. parceli .. u ulici ... pored broja .. u roku od pet dana od dana prijema obaveštenja i da ukloni prizemni objekat dimenzija 15h9,50 metara koji se koristi kao autoperionica, a da će se u protivnom izvršenje rešenja sprovesti prinudnim putem preko drugog lica o trošku izvršenika. Tužioci su se 23.03.2020. godine obratili prvotuženom pravnom licu sa pozivom na predaju parcele i regulisanje imovinskopravnih odnosa shodno nalazu sudskog veštaka o proceni vrednosti zakupa parcele. Prema uverenju Drugog osnovnog suda u Beogradu od 08.12.2020. godine, protiv tužilaca nije pokrenut krivični postupak, niti istraga za krivično delo iz nadležnosti Višeg javnog tužilaštva u Beogradu, Novom Sadu, Nišu, Sremskoj Mitrovici, Prvog osnovnog javnog tužilaštvu u Beogradu, Drugog osnovnog javnog tužilaštva u Beogradu, Trećeg osnovnog javnog tužilaštva u Beogradu, Osnovnog javnog tužilaštva u Novom Sadu, Nišu, Sremskoj Mitrovici, Obrenovcu, Posebnog odeljenja za suzbijanje korupcije pri Višem JT u Beogradu, Nišu, Novom Sadu i Posebnog odeljenja za suzbijanje korupcije pri Višem JT u Kraljevu, Višeg javnog tužilaštva u Beogradu, Prvog osnovnog javnog tužilaštva u Beogradu, Drugog osnovnog javnog tužilaštva u Beogradu i Trećeg osnovnog javnog tužilaštva u Beogradu.

Polazeći od ovako utvrđenog činjeničnog stanja, nižestepeni sudovi su obavezali prvotuženog, kao držaoca katastarske parcele, na kojoj se nalazi građevinski objekat koji se koristi kao autoperionica AS „Macura“, a veći deo se koristi kao parking za vozila koja se servisiraju, da je preda tužiocima, kao suvlasnicima, ocenivši neosnovanim prigovor nedostatka aktivne legitimacije na strani tužilaca, jer su u vreme podnošenja tužbe tužioci upisani kao suvlasnici parcele, zbog čega su aktivno legitimisani da zahtevaju iseljenje prvotuženog sa parcela, odnosno predaju u državinu, zaključivši da prvotuženi nije dokazao svoje navode da je svojina tužilaca stečena na prevaran način, te da je pokrenut krivični postupak protiv tužilaca, a imajući u vidu načelo pouzdanja u javne knjige koje podrazumeva da su podaci upisani u katastru nepokretnosti istiniti i potpuni.

Po oceni Vrhovnog suda, nižestepeni sudovi su na utvrđeno činjenično stanje pravilno primenili materijalno pravo, kada su usvojili tužbeni zahtev.

Kod utvrđenih činjenica da su tužioci u vreme podnošenja tužbe u ovoj pravnoj stvari bili upisani u javnim knjigama kao suvlasnici, da se prvotuženi nalazi u državini katastarske parcele i objekta bez pravnog osnova, pri čemu tuženi nisu dokazali da su tužioci na prevaran način stekli svojinu na katastarskoj parceli, pravilno ocenjujući i da su bez uticaja navodi prvotužene da je prvi vlasnik predmetne nepokretnosti, ĐĐ iz ..., nepokretnost dao u zakup tuženom još 2012. godine. Navedeno je u skladu sa odredbom člana 3. Zakona o osnovama svojinskopravnih odnosa gde je propisano da vlasnik ima pravo da svoju stvar drži, da je koristi i da njome raspolaže u granicama određenim zakonom i u skladu sa odredbom člana 33. ovog zakona gde je propisano da se na osnovu pravnog posla pravo svojine na nepokretnost stiče upisom u javnu knjigu ili na drugi odgovarajući način određen zakonom, kao i sa odredbom člana 37. istog Zakona gde je propisano da vlasnik može tužbom zahtevati od držaoca povraćaj individualno određene stvari, a vlasnik mora dokazati da na stvar čiji povraćaj traži ima pravo svojine, kao i da se stvar nalazi u faktičkoj vlasti tuženog, zbog čega isticanje prvotuženog da nepokretnost drži po osnovu ugovora o zakupu sa trećim licem, nije izvinjavajući razlog zbog kojeg se tužbeni zahtev za predaju u državinu stvari u vlasništvo tužilaca ne bi usvojio.

Imajući u vidu izloženo, po oceni Vrhovnog suda, nisu osnovani navodi revizije o pogrešnoj primeni materijalnog prava. Revizijom se osporava pogrešno i nepotpuno utvrđeno činjenično stanje, ali su ovakvi navodi ocenjeni kao neosnovani, s obzirom da je članom 407. stav 2. ZPP propisano da se revizija ne može izjaviti zbog pogrešno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja, osim u slučaju iz člana 403. stav 2. ZPP.

Na osnovu iznetih razloga, a na osnovu člana 414. stav 1. ZPP, odlučeno je kao u izreci.

S obzirom da prvotuženi nije uspeo u postupku po reviziji, a da podnošenje odgovora na reviziju nije bilo nužno i neophodno, odbijeni su, kao neosnovani, zahtevi parničnih stranaka za naknadu troškova revizijskog postupka na osnovu člana 165. ZPP.

Predsednik veća – sudija

Vesna Subić,s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić