U IME NARODA

Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Slađane Nakić Momirović, predsednika veća, Dobrile Strajina i Marine Milanović, članova veća, u parnici tužioca Republike Srbije, Ministarstva odbrane, Vojno građevinskog centra „Beograd“ koju zastupa Vojni pravobranilac sa sedištem u Beogradu, protiv tuženog AA iz ..., koga zastupa Anđelko Ležajić, advokat iz ..., radi isplate, odlučujući o reviziji tužioca izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž 5236/2017 od 19.04.2018. godine, u sednici veća održanoj dana 14.05.2020. godine doneo je

P R E S U D U

ODBIJA SE kao neosnovana revizija tužioca izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž 5236/2017 od 19.04.2018. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Prvog osnovnog suda u Beogradu P 41207/13 od 22.02.2017. godine delimično je usvojen tužbeni zahtev i obavezan tuženi da tužiocu isplati iznos od 642.540,76 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 05.11.2013. godine kao dana podnošenja tužbe do isplate (stav prvi izreke). Istom presudom odbijen je tužbeni zahtev za iznos od 42.663,70 dinara preko dosuđenog do tražnog od 685.204,46 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 05.11.2013. godine pa do isplate. (stav drugi izreke) Odbijen je i tužbeni zahtev za isplatu iznosa od 4.996.212,03 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 05.11.2013. godine pa do isplate (stav treći izreke) i obavezan tuženi da tužiocu na ime troškova parničnog postupka isplati iznos od 123.000,00 dinara. (stav četvrti izreke) Kompenzacioni prigovor je odbijen kao neosnovan. (stav peti izreke).

Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž 5236/2017 od 19.04.2018. godine odbijene su žalbe stranaka i potvrđena navedena presuda u stavu prvom, trećem, četvrtom i petom izreke i odbijen je zahtev tužioca za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu u odbijajućem delu blagovremeno je izjavio reviziju tužilac iz svih zakonskih razloga.

Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu presudu na osnovu člana 408. Zakona o parničnom postupku i nalazi da revizija nije osnovana.

U sprovedenom postupku nema bitne povrede odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. Zakona o parničnom postupku na koju sud u postupku po reviziji pazi po službenoj dužnosti.

Revizijom se ne ukazuje na druge povrede postupka.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju tužilac je nosilac prava korišćenja na stanu broj .. u ... u ... u kome je tuženi živeo od aprila 2001. godine do 21.08.2013. godine, kada je sačinjen zapisnik o primopredaji nepokretnosti. Prethodno presudom Prvog osnovnog suda u Beogradu P 47666/10 od 23.12.2010. godine, koja je oglašena pravnosnažnom 14.10.2012. godine, tuženi je obavezan da se iseli iz spornog stana. Iz nalaza i mišljenja sudskog veštaka je utvrđeno da po prvoj a) varijanti, visina cene zakupa spornog stana, na osnovu podataka agencije koja se bavi izdavanjem stanova, za period od 01.04.2001. godine do 21.08.2013. godine iznosi 4.996.212,03 dinara i po b) varijanti, obračunatoj na osnovu prosečnih cena stanova novogradnje u Beogradu za navedeni period iznosi 4.380.258,40 dinara a da po drugoj varijanti datoj po Zakonu o stanovanju i Upustvu o načinu utvrđivanja zakupnine obračunata visina zakupa spornog stana u istom periodu iznosu 685.204,46 dinara.

Na utvrđeno činjenično stanje pravilno je pobijanom odlukom za obračun dugovane naknade na ime korišćenja stana bez pravnog osnova primenjena metodologija obračuna po Zakonu o stanovanju i Upustvu o načinu utvrđivanja zakupnine i tužbeni zahtev obijen kao neosnovan za iznos od 4.996.212,03 dinara sa kamatom obračunatom prema tržišnim cenama zakupa spornog stana. Tuženi je koristio spornu nepokretnost na osnovu saglasnosti skupštine zgrade što prema pravnosnažnoj sudskoj odluci nije prihvaćeno kao punovažan pravni osnov za posed nepokretnosti usled čega je pravilna ocena drugostepenog suda da tuženi duguje naknadu za korišćenje stana na osnovu člana 219. Zakona o obligacionim odnosima. Pravilna je ocena i da delatnost tužioca nije izdavanje stanova u zakup i da po redovnom toku stvari tužilac ne bi ni mogao očekivati da izdavanjem stana koji je koristio tuženi u spornom periodu ostvari korist u visini zakupa utvrđenoj na navedeni način. Dodelom stana na korišćenje nekom od svojih pripadnika bez rešenog stambenog pitanja tužilac bi ostvario upravo iznos naknade utvrđen prema Zakonu o stanovanju i Upustvu o načinu utvrđivanja zakupnine kako je i dosuđeno nižestepenim odlukama. Stoga razloge koje je naveo drugostepeni sud kao pravilne i na zakonu zasnovane prihvata i ovaj sud u celosti.

Sa iznetih razloga odlučeno je kao u izreci presude na osnovu člana 414. Zakona o parničnom postupku.

Predsednik veća-sudija

Slađana Nakić Momirović,s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić