Republika Srbija
VRHOVNI KASACIONI SUD
Rev 5585/2020
03.12.2020. godina
Beograd

Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Jasminke Stanojević, predsednika veća, Biserke Živanović, Spomenke Zarić, Gordane Komnenić i Božidara Vujičića, članova veća, u parnici tužioca Javnog preduzeća Elektroprivreda Srbije Beograd, Ogranak HE Đerdap Kladovo, protiv tuženih AA iz ... i BB iz ..., koje zastupa punomoćnik Miša Barac, advokat iz ..., radi povraćaja zajma, odlučujući o reviziji tuženih izjavljenoj protiv presude Višeg suda u Negotinu Gž 172/20 od 26.08.2020. godine, u sednici održanoj 03.12.2020. godine, doneo je

R E Š E NJ E

NE PRIHVATA SE odlučivanje o reviziji tuženih izjavljenoj protiv presude Višeg suda u Negotinu Gž 172/20 od 26.08.2020. godine, kao izuzetno dozvoljenoj.

ODBACUJE SE, kao nedozvoljena, revizija tuženih izjavljena protiv presude Višeg suda u Negotinu Gž 172/20 od 26.08.2020. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Osnovnog suda u Negotinu, Sudska jedinica u Kladovu P 293/20 od 18.06.2020. godine stavom prvim izreke, obavezan je tuženi AA iz ..., da tužiocu isplati po osnovu zajma iznos od 62.500,00 dinara, sa obračunatom zakonskom kamatom na navedeni iznos počev od 13.02.2017. godine, pa do konačne isplate. Stavom drugim izreke, obavezana je tužena BB iz ..., da tužiocu isplati po osnovu zajma iznos od 62.500,00 dinara, sa obračunatom zakonskom zateznom kamatom na navedeni novčani iznos počev od dana 17.06.2015. godine, pa do konačne isplate. Stavom trećim izreke, obavezani su tuženi da tužiocu solidarno naknade troškove parničnog postupka u ukupnom iznosu od 21.100,00 dinara.

Presudom Višeg suda u Negotinu Gž 172/20 od 26.08.2020. godine, odbijena je kao neosnovana žalba tuženih i potvrđena prvostepena presuda.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu reviziju su blagovremeno izjavili tuženi zbog pogrešne primene materijalnog prava, sa predlogom da se o istoj odlučuje u smislu odredbe člana 404. Zakona o parničnom postupku, a radi ujednačavanja sudske prakse i potrebe novog tumačenja prava.

Prema odredbi člana 404. stav 1. ZPP, posebna revizija se može izjaviti zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja se ne bi mogla pobijati revizijom, ako je po oceni Vrhovnog kasacionog suda potrebno razmotriti pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse, kao i ako je potrebno novo tumačenje prava. Prema stavu 2. istog člana, ispunjenost uslova za izuzetnu dozvoljenost revizije Vrhovni kasacioni sud ceni u veću od pet sudija.

Predmet tražene pravne zaštite o kojoj je odlučeno pobijanom presudom je isplata tužiocu na ime zajma, koji su tuženi primili, uz obavezu da neotplaćeni deo zajma vrate u slučaju prestanka radnog odnosa. O ovom pravu tužioca kao i visini tražene isplate sudovi su odlučili u predmetima sa pravnim i činjeničnim stanjem kao u ovoj pravnoj stvari, iz kojih razloga u ovom slučaju ne postoji potreba za razmatranjem pravnih pitanja od opšteg interesa ili u interesu ravnopravnosti građana, kao ni potrebe ujednačavanja sudske prakse ili novog tumačenja prava.

Po oceni Vrhovnog kasacionog suda, nisu ispunjeni zakonski uslovi za odlučivanje o reviziji tuženih kao izuzetno dozvoljenoj, u smislu člana 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, broj 72/11, 55/14). U konkretnom slučaju ne postoji potreba za razmatranjem pravnog pitanja od opšteg interesa, a takođe nema potrebe ni za ujednačavanjem sudske prakse, kao ni ostalih razloga za izuzetnu dozvoljenost revizije.

Kako na osnovu iznetog proizlazi da u konkretnom slučaju nisu ispunjeni uslovi iz člana 404. stav 1. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je odlučio kao u stavu prvom izreke.

Ispitujući dozvoljenost revizije u smislu člana 410. stav 2. tačka 5. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“ broj 72/11 i 55/14), Vrhovni kasacioni sud je našao da je revizija nedozvoljena.

Odredbom člana 468. stav 1. ZPP, propisano je da se sporovima male vrednosti smatraju sporovi u kojima se tužbeni zahtev odnosi na potraživanje u novcu koji ne prelazi 3.000 evra, dok prema članu 479. stav 6. ZPP, protiv odluke drugostepenog suda kojom je odlučeno u sporu male vrednosti revizija nije dozvoljena.