Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž 5793/21 od 22.12.2021. godine, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena prvostepena presuda u stavu prvom izreke, u delu stava trećeg izreke kojim je utvrđeno da ugovor o poklonu, overen pred Javnim beležnikom klauzulom o potvrđivanju isprave OPU:558-2017 od 13.03.2017. godine, zaključen između ĐĐ kao poklonodavca i tužene DD kao poklonoprimca, čiji je predmet nepokretnost – trosobni stan broj .., korisne površine 78 m2, u ulici ... broj .., na katastarskoj parceli broj .., upisanoj u List nepokretnosti broj .. KO ..., ne proizvodi pravno dejstvo prema tužiocima u visini od 45.150 evra i to prema tužilji AA u visini do 6.037,50 evra, prema tužiocu BB u visini do 33.075 evra, prema tužilji VV u visini do 2.012,50 evra, prema tužiocu GG u visini do 2.012,50 evra, prema tužiocu EE u visini do 2.012,50 evra, sve u dinarskoj protivvrednosti po srednjem kursu NBS na dan isplate, kao i u stavu petom izreke. Stavom drugim izreke, preinačena je presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu P 3557/20 od 09.07.2021. godine u preostalom delu stava trećeg izreke kojim je utvrđeno da ugovor o poklonu opisan u stavu prvom izreke ove presude ne proizvodi pravno dejstvo prema tužiocima u visini zakonske zatezne kamate na iznos od 45.150 evra počev od 29.12.2007. godine u dinarskoj protivvrednosti po srednjem kursu NBS na dan isplate, tako što se utvrđuje da ugovor o poklonu overen pred Javnim beležnikom klauzulom o potvrđivanju isprave OPU:558-2017 od 13.03.2017. godine, zaključen između ĐĐ kao poklonodavca i tužene DD kao poklonoprimca, čiji je predmet nepokretnost – trosobni stan broj .., korisne površine 78 m2, u ulici ... broj .., na katastarskoj parceli broj .., upisanoj u List nepokretnosti broj .. KO ..., ne proizvodi pravno dejstvo prema tužiocima u visini kamate na iznos od 45.150 evra po stopi koju Centralna Evropska banka propisuje za evro počev od 29.12.2007. godine, do 25.12.2012. godine, a od 25.12.2012. godine do isplate po stopi propisanoj Zakonom o zateznoj kamati, sve u dinarskoj protivvrednosti po srednjem kursu NBS na dan isplate, dok se zahtev za isplatu kamate na navedeni period po stopi višoj od dosuđene ovom presudom odbija kao neosnovan. Stavom trećim izreke odbijen je kao neosnovan zahtev tužene za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Protiv drugostepene odluke tužena je izjavila reviziju u smislu člana 403. ZPP i posebnu reviziju u smislu člana 404. ZPP.

Predmet tražene pravne zaštite je pobijanje pravnih radnji izvršnog dužnika, utvrđenjem da ugovor o poklonu, kojim je njihov dužnik poklonio nepokretnost tuženoj, svojoj kćerki, ne proizvodi pravno dejstvo prema tužiocima. Utvrđena vrednost predmeta spora je 33.075,00 evra.

Odredbom člana 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, br. 72/11... 18/20), propisano je da je revizija izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja ne bi mogla da se pobija revizijom, ako je po oceni Vrhovnog kasacionog suda potrebno da se razmotre pravna pitanja od oppteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse, kao i ako je potrebno novo tumačenje prava (posebna revizija).

Po oceni Vrhovnog suda, u konkretnom slučaju nije potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, niti je potrebno ujednačavanje sudske prakse, kao ni novo tumačenje prava, pa nisu ispunjeni uslovi propisani odredbom člana 404. stav 1. ZPP za odlučivanje o posebnoj reviziji tužene.

Iz navedenih razloga, na osnovu odredbe člana 404. stav 2. ZPP, Vrhovni sud je odlučio stavom prvim izreke.

Vrhovni sud je ispitao dozvoljenost revizije tužene, primenom odredbe člana 410. stav 2. tačka 4. i 5. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, br. 72/11...1 8/20) i utvrdio da revizija nije dozvoljena.

Odredbom člana 403. stav 3. Zakona o parničnom postupku, propisano je da revizija nije dozvoljena u imovinskopravnim sporovima ako vrednost predmeta spora pobijanog dela ne prelazi dinarsku protivvrednost od 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe.

Tužbu za pobijanje pravnih radnji izvršnog dužnika tužioci su podneli 31.01.2020. godine, a vrednost predmeta spora prema svakom pojedinačnom tužiocu ne prelazi iznos od 40.000 evra, pa sledi da revizija tužene nije dozvoljena na osnovu odredbe člana 403. stav 3. u vezi odredbe člana 410. stav 2. tačka 5. Zakona o parničnom postupku.

Iz navedenih razloga, Vrhovni sud je odluku kao u izreci doneo primenom odredbe člana 413. Zakona o parničnom postupku.

Predsednik veća – sudija

Dobrila Strajina, s.r.

Za tačnost otpravka

Zamenik upravitelja pisarnice

Milanka Ranković