U IME NARODA

Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Zvezdane Lutovac, predsednika veća, Jelene Borovac i Dragane Marinković, članova veća, u parnici tužilaca Opštine Ivanjica i Republike Srbije, koje zastupa Opštinski pravobranilac, protiv tuženog AA iz ..., čiji je punomoćnik Velisav Mićić, advokat iz ..., radi duga, odlučujući o reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž 4797/17 od 05.10.2018. godine, u sednici održanoj 04.06.2020. godine, doneo je

P R E S U D U

ODBIJA SE kao neosnovana revizija tuženog izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž 4797/17 od 05.10.2018. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Osnovnog suda u Ivanjici P 279/13 od 30.10.2017. godine, stavom prvim izreke, ukinuto je u celosti rešenje o izvršenju Osnovnog suda u Požegi Iv 2812/12 od 05.10.2012. godine u delu kojim je obavezan tuženi da tužiocu Opštini Ivanjica isplati potraživanje u iznosu od 2.162.515,57 dinara sa kamatom na svaki pojedinačni iznos od dospeća do konačne isplate, kao i u delu kojim su odmereni troškovi u iznosu od 16.500,00 dinara. Stavom drugim izreke, obavezan je tuženi da tužiocu Opštini Ivanjica na ime zakupa poslovnog prostora koji se nalazi u ... u ul. ... broj ... za period od aprila 2011. do marta 2015. godine isplati ukupno 6.602.496,45 dinara sa zakonskom zateznom kamatom za svaki mesec pojedinačno u iznosima bliže opisanim u tom delu izreke. Stavom trećim izreke, odbijen je tužbeni zahtev tužioca Opštine Ivanjica protiv tuženog u delu koji se odnosi na isplatu zakonske zatezne kamate na iznos od 134.550,87 dinara počev od 03.04.2011. do 09.04.2011. godine. Stavom četvrtim izreke, odbijen je tužbeni zahtev tužioca protiv tuženog kojim je tražio da se tuženi obaveže da mu na ime duga za električnu energiju isplati iznos od 66.226,80 dinara sa zakonskom zateznom kamatom za svaki mesec pojedinačno u iznosima bliže opisanim u tom delu izreke. Stavom petim izreke, odbijen je tužbeni zahtev tužioca Republike Srbije protiv tuženog kojim je tražio da se obaveže tuženi da tužiocu na ime zakupa poslovnog prostora koji se nalazi u ... u ul. ... broj ... za period od aprila 2011. do marta 2015. godine isplati ukupno 6.602.496,45 dinara sa zakonskom zateznom kamatom na svaki mesec pojedinačno u iznosima bliže opisanim u stavu 1. izreke presude. Stavom šestim izreke, odlučeno je o troškovima postupka.

Presudom Apelacionog suda u Kragujevcu Gž 4797/17 od 05.10.2018. godine, stavom prvim izreke, odbijene su kao neosnovane žalbe tužilaca i tuženog i potvrđena prvostepena presuda.

Protiv pravnosnažne presude donesene u drugom stepenu i to usvajajućeg dela i odluke o troškovima postupka tuženi je izjavio reviziju zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka i pogrešne primene materijalnog prava.

Ispitujući pravilnost pobijane presude u smislu člana 408. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je našao da je revizija neosnovana.

U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju Vrhovni kasacioni sud pazi po službenoj dužnosti. Povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 12. ZPP na koju se u reviziji ukazuje, u postupku po reviziji se ne može isticati na osnovu člana 407. stav 1. ZPP.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, u Opštini Ivanjica oformljena je Komisija čija je nadležnost bila oglašavanje i sprovođenje licitacije za izdavanje u zakup poslovnih prostora koji su nacionalizovani, između ostalog, i od pravnog prethodnika tuženog, a koji objekti su bili dati na korišćenje Opštini Ivanjica. Tokom 2009. godine, objavljen je konkurs i sprovedena licitacija na koju se javio tuženi, pa je sa njim kao najboljim ponuđačem dana 25.10.2009. godine zaključen ugovor o zakupu poslovnog prostora u ul. ... broj ..., za površinu od 32m² i to za period od pet godina po ceni od 67.000,00 dinara mesečno na ime zakupnine. Po zaključenju ugovora tuženi je započeo sa korišćenjem dela objekta u površini od 32m² da bi zatim 01.04.2010. godine zaključio novi ugovor o zakupu preostalog dela poslovnog prostora na istoj adresi za površinu od 150,51m² za iznos od 602,04 evra na ime zakupnine mesečno. U oba zaključena ugovora članom 4. bilo je zabranjeno tuženom kao zakupcu da u predmetnom objektu kao celini vrši bilo kakvo renoviranje i prepravke koje zahtevaju promenu konstruktivnih elemenata bez saglasnosti zakupodavca. Međutim, tuženi je postupio suprotno ovoj odredbi zbog čega je krivično gonjen i oglašen krivim zbog izvršenja krivičnog dela uništenje i oštećenje tuđe stvari. Tuženi je koristio celu površinu lokala na navedenoj adresi, ali nije plaćao zakupninu, zbog čega je pokrenut parnični postupak pred Osnovnim sudom u Požegi i doneta presuda na osnovu priznanja P 3599/10 od 03.03.2011. godine kojom je usvojen tužbeni zahtev i obavezan tuženi da se sa svim licima i stvarima iseli iz navedenog objekta i da na ime duga isplati 1.324.686,66 dinara. Tuženi je i posle donošenja ove presude nastavio da koristi poslovni prostor, računi su mu uredno ispostavljani, ali ih on nije plaćao, zbog čega je 08.08.2011. godine sa tužiocem Opštinom Ivanjica zaključio sporazum o izmirenju potraživanja po osnovu presude P 3599/10. Tužena je bila upisana kao korisnik predmetnog lokala u vlasništvu Republike Srbije koji je juna 2015. godine vraćen vlasnicima po osnovu restitucije.

Kod ovako utvrđenog činjeničnog stanja, zaključujući da je tuženi koristio poslovni prostor, a nije plaćao zakupninu, nižestepeni sudovi su u odnosu na tužioca Opštinu Ivanjica usvojili tužbeni zahtev, dok su u odnosu na Republiku Srbiju odbili tužbeni zahtev sa obrazloženjem da je Republika Srbija vlasnik navedenog poslovnog prostora, ali da je taj prostor dat na korišćenje Opštini Ivanjica koja je zaključila ugovore o zakupu sa tuženim zbog čega je Opština jedino aktivno legitimisana da traži isplatu zakupa od tuženog.

Stanovište nižestepenih sudova je pravilno.

Po članu 567. stav 1. Zakona o obligacionim odnosima ugovorom o zakupu obavezuje se zakupodavac da preda određenu stvar zakupcu na upotrebu, a ovaj se obavezuje da mu za to plaća određenu zakupninu. Prema članu 583. stav 1. istog zakona zakupac je dužan plaćati zakupninu u rokovima određenim ugovorom ili zakonom, a u nedostatku ugovora i zakona, kako je uobičajeno u mestu gde je stvar predata zakupcu.

Imajući u vidu da je ugovor o zakupu zaključen između Opštine Ivanjica i tuženog, da je određena visina zakupnine, da tuženi zakupninu nije plaćao, to je tuženi pravilno obavezan da plati zakupninu za korišćenje navedenog prostora u visini utvrđenoj veštačenjem od strane veštaka ekonomsko-finansijske struke.

Nisu osnovani revizijski navodi tuženog da ugovor o zakupu nije na snazi jer ga je tužilja Opština obavestila 14.09.2010. godine o raskidu ugovora, i da za to nema osnova za potraživanje zakupnine. Ovo zato što nije utvrđeno da je on to obaveštenje primio. Pored toga, pošto je sa tužiocem Opština Ivanjica zaključio sporazum o izmirenju duga, tuženi je nastavio da koristi navedeni prostor, a opština da mu šalje račune, što sve ukazuje na to da ugovor nije raskinut jer je nastavljeno korišćenje ovog prostora pod istim uslovima pod kojim je ugovor i zaključen.

Nisu osnovani ni revizijski navodi da je u pitanju državna imovina zbog čega zaključeni ugovor o zakupu nema pravno dejstvo. Po pravilnom zaključku drugostepenog suda u ovoj pravnoj stvari raspravlja se o obligaciono pravnom odnosu koji je proistekao iz ugovora o zakupu koji je zaključen između parničnih stranaka.

Ostalim revizijskim navodima osporava se utvrđeno činjenično stanje, što u postupku po reviziji nije dozvoljeno (član 407. stav 2. ZPP).

Na osnovu člana 414. ZPP, odlučeno je kao u izreci.

Predsednik veća sudija

Zvezdana Lutovac,s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić