.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI SUD
Rev 6462/2023
04.12.2024. godina
Beograd
Vrhovni sud, u veću sastavljenom od sudija: Dragane Marinković, predsednika veća, Zorice Bulajić i Irene Vuković, članova veća, u parnici tužioca AA iz ..., čiji je punomoćnik Đorđe Dozet, advokat iz ..., protiv tuženog BB iz ..., čiji je punomoćnik Marin Blagojević, advokat iz ..., radi naknade nematerijalne štete, odlučujući o reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž 1099/21 od 09.06.2021. godine, u sednici održanoj 04.12.2024. godine, doneo je
R E Š E NJ E
ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tuženog izjavljena protiv potvrđujućeg dela presude Apelacionog suda u Beogradu Gž 1099/21 od 09.06.2021. godine.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Trećeg osnovnog suda u Beogradu P 12125/11 od 20.12.2018. godine, stavom prvim izreke, dozvoljeno je preinačenje tužbe iz podneska tužioca od 05.07.2013. godine. Stavom drugim izreke, obavezan je tuženi da tužiocu na ime naknade nematerijalne štete isplati iznos od ukupno 840.000,00 dinara i to za pretrpljene fizičke bolove iznos od 180.000,00 dinara, za pretrpljenih strah iznos od 120.000,00 dinara i za pretrpljene duševne bolove zbog umanjenja životne aktivnosti iznos od 540.000,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom od 20.12.2018. godine do isplate. Stavom trećim izreke, odbijen je kao neosnovan tužbeni zahtev tužioca da se obaveže tuženi da mu na ime nematerijalne štete pored iznosa iz stava prvog izreke presude isplati za pretrpljene fizičke bolove iznos od još 120.000,00 dinara, za pretrpljeni strah iznos od još 180.000,00 dinara i za pretrpljene duševne bolove zbog umanjenja životne aktivnosti iznos od još 60.000,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 20.12.2018. godine do isplate. Stavom četvrtim izreke, obavezan je tuženi da tužiocu na ime troškova parničnog postupka isplati iznos od 238.100,00 dinara.
Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž 1099/21 od 09.06.2021. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tuženog i potvrđena prvostepena presuda u delu stava drugog izreke kojim je obavezan tuženi da tužiocu na ime naknade nematerijalne štete zbog pretrpljenih fizičkih bolova isplati iznos od 120.000,00 dinara, zbog pretrpljenog straha iznos od 90.000,00 dinara i na ime umanjenja životne aktivnosti iznos od 450.000,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 20.12.2018. godine do isplate, kao i u stavu četvrtom izreke. Stavom drugim izreke, preinačena je prvostepena presuda u preostalom delu stava drugog izreke, tako što je odbijen kao neosnovan tužbeni zahtev tužioca za pretrpljene fizičke bolove preko dosuđenog iznosa od 120.000,00 dinara do iznosa od 180.000,00 dinara, na ime pretrpljenog straha preko dosuđenog iznosa od 90.000,00 dinara do iznosa od 120.000,00 dinara i na ime umanjenja životne aktivnosti preko dosuđenog iznosa od 450.000,00 dinara do iznosa od 540.000,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 20.12.2018. godine kao dana podnošenja tužbe do konačne isplate. Stavom trećim izreke, odbijen je zahtev tuženog za naknadu troškova drugostepenog postupka.
Protiv potvrđujućeg dela pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tuženi je izjavio reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava, s tim što je predložio da se revizija smatra izuzetno dozvoljenom u smislu člana 395. ZPP (pogrešno navodeći da reviziju izjavljuje na osnovu člana 404. Zakona o parničnom postupku). Rešenjem Apelacionog suda u Beogradu R3 23/22 od 30.11.2022. godine nije predloženo Vrhovnom kasacionom sudu odlučivanje o reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž 1099/21 od 09.06.2021. godine, na osnovu člana 395. Zakona o parničnom postupku.
Ispitujući dozvoljenost revizije u smislu odredbe člana 401. stav 2. tačka 5. ZPP („Službeni glasnik RS“, broj 125/04, 111/09), koji se primenjuje na osnovu člana 506. stav 1. ZPP („Službeni glasnik RS“, broj 72/11...18/20), a u vezi člana 23. stav 3. Zakon o izmenama i dopunama Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, broj 55/14), Vrhovni sud je našao da revizija tuženog nije dozvoljena.
Naime, odredbom člana 23. stav 3. ZPP („Sl. glasnik RS“ broj 55/14), koja reguliše dozvoljenost revizije u svim sporovima koji nisu pravnosnažno rešeni do 31.05.2014. godine, odnosno do dana stupanja na snagu ovog zakona, propisano je da je revizija dozvoljena u svim postupcima u kojima vrednost predmeta spora pobijenog dela prelazi dinarsku protivvrednost 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe.
Tužba radi naknade nematerijalne štete (tužba radi novčanog potraživanja) podneta je 07.06.2011. godine, a podneskom od 05.07.2013. godine tužba je preinačena povećanjem zahteva. Pravnosnažna presuda doneta je 09.06.2021. godine. Vrednost pobijanog dela pravnosnažne presude je 660.000,00 dinara, što prema srednjem kursu NBS na dan preinačenja tužbe, od 114,2531 dinara za 1 evro, predstavlja dinarsku protivvrednost 5.776,65 evra.
Imajući ovo u vidu, kao i da se u konkretnom slučaju radi o imovinsko- pravnom sporu u kome se tužbeni zahtev odnosi na novčano potraživanje, u kome je pobijana vrednost spora ispod granične vredosti za dozvoljenost revizije, odnosno ispod dinarske protivvrednosti 40.000 evra, to je Vrhovni sud našao da je revizija nedozvoljena, primenom odredbe člana 23. stav 3. Zakona o izmenama i dopunama ZPP.
Na osnovu iznetog, primenom člana 404. ZPP, Vrhovni sud je odlučio kao u izreci.
Predsednik veća-sudija
Dragana Marinković, s.r.
Za tačnost otpravka
Zamenik upravitelja pisarnice
Milanka Ranković
