Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu presudu, na osnovu člana 408. ZPP („Službeni glasnik RS“ br.72/11, 55/14) i našao da revizija nije osnovana.

U postupku donošenja pobijane presude nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju Vrhovni kasacioni sud pazi po službenoj dužnosti, a revizijom se ne ukazuje na druge povrede postupka koje bi saglasno članu 407. stav 1. ZPP mogle biti revizijski razlog, s obzirom da u postupku pred drugostepenim sudom nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 1. ZPP, na koju se revizijom ukazuje.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, dana 19.04.1982. godine zaključen je i overen kod Opštinskog suda u Tutinu ugovor pod Ov.br. .../... između DD i ĐĐ, po osnovu kog se odredbom člana 1. ugovarač DD odrekla daljeg primanja doprinosa po osnovu zakonskog izdržavanja od dužnika ĐĐ u mesečnom iznosu od 600,00 dinara, a kao naknadu za navedeno odricanje ĐĐ je ustupio DD sinu EE pravo korišćenja na nepokretnostima, koje su upisane u posedovni list u opštini ..., u površini od 1 hektara 59 ara i 60 m2. Istog dana između istih ugovarača zaključen je i overen kod Opštinskog suda u Tutinu i ugovor pod Ov.br. .../... o prenosu prava korišćenja na nepokretnostima, po osnovu kog je ugovarač ĐĐ ustupio na korišćenje nepokretnosti opisane u posedovnom listu EE. Nakon toga pokrenut je spor od strane ĐĐ za utvrđenje ništavosti ugovora o prenosu prava korišćenja nepokretnosti zaključenog dana 19.04.1982. godine, za parcelu broj .../... i njegov tužbeni zahtev je pravnosnažnom presudom odbijen. Zatim je pokrenut spor za utvrđenje da EE ima pravo korišćenja nepokretnosti upisanih u posedovni list broj ..., odnosno katastarske parcele broj .../..., koji je okončan presudom Opštinskog suda u Tutinu P 319/08 od 26.06.2009. godine, kojom je utvrđeno da EE ima pravo vlasništva na nepokretnostima u delu katastarske parcele broj .../..., te da ĐĐ, BB, AA, VV i GG (u ovoj parnici tužioci), su dužni to da priznaju i trpe upis vlasništva EE kod Službe za katastar nepokretnosti. Ova presuda je potvrđena presudom Okružnog suda u Novom Pazaru od 29.09.2009. godine. Presudom Vrhovnog kasacionog suda Rev 2232/10 od 08.02.2012. godine, odbijene su revizije izjavljene na presudu Okružnog suda u Novom Pazaru od 29.09.2009. godine, a rešenjem Ustavnog suda Srbije Už 5269/13 od 01.04.2014. godine, odbačena je ustavna žalba izjavljena protiv rešenja Osnovnog suda u Novom Pazaru, Sudska jedinica u Tutinu od 27.02.2013. godine i rešenja Višeg suda u Novom Pazaru od 15.05.2013. godine, kojima su odbačeni predlozi za ponavljanje postupka u istoj parnici.

Nižestepeni sudovi su polazeći od ovako utvrđenog činjeničnog stanja, primenom člana 32. Ustava Republike Srbije i odredaba člana 155. i 172. Zakona o obligacionim odnosima („Službeni list SFRJ“, br.29/78...57/89, „Službeni list SRJ“, br.31/93...44/99 i „Službeni list SCG“ broj 1/2003 – Ustavna povelja), odbili tužbeni zahtev tužilaca kao neosnovan, iz razloga što se u konkretnom slučaju ne može govoriti o nepravilnom ili nezakonitom radu državnih organa, jer nedostaje štetna radnja za koju bi tuženi bili odgovorni, s obzirom da su postupci pred sudovima vođeni saglasno zakonu, kao i da tužioci nisu dokazali da je uverenje broj 03-350/05 od 12.05.2005. godine, na osnovu kog su sudovi doneli svoje odluke, izdato od strane Odeljenja za urbanizam, imovinsko-pravne i komunalne poslove Opštine Tutin, nezakonito, jer nisu oborili zakonsku pretpostavku predviđenu odredbom člana 238. stav 1. ZPP.

Po oceni Vrhovnog kasacionog suda, pravilno su nižestepeni sudovi zaključili da nema nepravilnog rada organa u vođenju navedenih postupaka. Ovo iz razloga što su ti postupci pravnosnažno okončani po redovnim i vanrednim pravnim lekovima, a tužioci su u navedenim parnicama, koristili sva pravna sredstva i pravne lekove, kako redovne tako i vanredne, i na taj način proverili pravilnost i zakonitost postupanja nižestepenih sudova pred Vrhovnim sudom Srbije, odnosno Vrhovnim kasacionim sudom. Kako su sudske odluke donete u smislu odredbe člana 3. stav 3. Zakona o uređenju sudova bile predmet preispitivanja od strane najvišeg suda u Republici Srbiji, to se njihova pravilnost i zakonitost ne može više ispitivati pred sudovima opšte nadležnosti. Takođe, tužioci su i pred Ustavnim sudom podneli ustavnu žalbu, jer su smatrali da im je prethodno naznačenim odlukama povređeno Ustavom zagarantovano pravo.

Pravilno su nižestepeni sudovi, a suprotno revizijskim navodima, zaključili da tužioci nisu dokazali da je uverenje od 12.05.2005. godine, izdato od strane Odeljenja za urbanizam Opštine Tutin, falsifikovano i da su podaci u istom neistiniti.

Suprotno navodima revizije, pravilno nižestepeni sudovi nalaze, da bi štetna radnja za koju bi tuženi bili odgovorni postojala samo pod uslovom da je u toku postupka utvrđeno da su sudovi koji su donosili odluke i organ opštine Tutin kao državni organ, odnosno organ jedinice lokalne samouprave, postupali protivno zakonu, drugom propisu ili opštem aktu, ili da su propustili da se zakon, drugi propisi ili opšti akt primeni, a što ovde nije slučaj.

U konkretnom slučaju nema odgovornosti tuženih, s obzirom da sve radnje koje su preduzeli u toku postupka su sprovedene u skladu sa opštim normama u vršenju službene delatnosti, a tužiocima takvim činjenjem nije pričinjena šteta, te u situaciji kada nema nezakonitosti i nepravilnosti njihovog rada, pravilno su nižestepeni sudovi zaključili da nisu ispunjeni uslovi o postojanju odgovornosti tuženih za štetu propisanih članom 155. i 172. Zakona o obligacionim odnosima, tako da suprotno navodima revizije nema ni pogrešne primene materijalnog prava.

Kako se ostalim navodima revizije osporava utvrđeno činjenično stanje što ne može biti revizijski razlog prema odredbi člana 407. stav 2. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je primenom člana 414. stav 1. Zakona o parničnom postupku odlučio kao u izreci.

Predsednik veća - sudija

Biserka Živanović, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić