Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tužilje su blagovremeno izjavile reviziju zbog bitnih povreda odredaba parničnog postupka i pogrešne primene materijalnog prava.

Odlučujući o izjavljenoj reviziji, na osnovu člana 403. stav 2. tačka 1. i člana 408. ZPP, u vezi sa članom 208. Porodičnog zakona, Vrhovni kasacioni sud je našao da revizija tužilja nije osnovana.

U sprovedenom postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti. Revizijom se posebno ne ukazuje na druge bitne povrede odredaba parničnog postupka zbog kojih se, pod uslovima iz člana 407. stav 1. tačke 2. i 3. ZPP, ovaj vanredni pravni lek može izjaviti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tuženi je pravnosnažnom presudom Osnovnog suda u Kruševcu P2 638/16 od 26.01.2018. godine obavezan da plaća izdržavanje tužilji, maloletnoj AA (rođena ...2007. godine) u iznosu od 8.000,00 dinara i tužilji, maloletnoj BB (rođena ...2009. godine) u iznosu od 6.000,00 dinara. U vreme kada je navedena presuda doneta tužilje su bile učenice trećeg, odnosno prvog razreda osnovne škole i za zadovoljavanje njihovih potreba mesečno je bio neophodan iznos između 17.000,00 i 18.000,00 dinara. U to vreme majka tužilja ostvarivala je zaradu u iznosu od oko 30.000,00 dinara mesečno, a tuženi je prihode, o čijoj visini nije mogao da se izjasni, ostvarivao obavljajući privremene i povremene poslove. Tužilje su sada učenice sedmog, odnosno petog razreda osnovne škole i za zadovoljavanje potreba starije ćerke mesečno je neophodan iznos od 22.000,00 dinara, odnosno 20.000,00 dinara za zadovoljavanje potreba mlađe ćerke. Majka tužilja je i sada u radnom odnosu i njena zarada je oko 20.000,00 dinara. Sa tužiljama, kao i u vreme donošenja prethodne presude, živi u iznajmljenom stanu za koji, pored zakupnine, plaća i sve troškove njegovog korišćenja. Tuženi takođe živi u iznajmljenom stanu, a prihode i dalje ostvaruje povremenim radom. Živi u vanbračnoj zajednici sa vanbračnom partnerkom koja je zaposlena i čija zarada iznosi oko 35.000,00 dinara mesečno. Tuženi je otac punoletne ćerke rođene 1999. godine koja se nalazi na redovnom školovanju i kojoj plaća izdržavanje onokoliko koliko može. Novcem dobijenim od vanbračne partnerke punoletnoj ćerci kupio je automobil.

Na ovako utvrđeno činjenično stanje, nižestepeni sudovi su u ovom sporu pravilno primenili materijalno pravo.

Sudovi su, u skladu sa članom 164. Porodičnog zakona, utvrdili da su se okolnosti na osnovu kojih je doneta prethodna odluka o izdržavanju tužilja promenile. Osnov za takvu odluku sudovi pravilno nalaze u činjenici da su tužilje deca starijeg uzrasta i učenice viših razreda osnovne škole, tako da su za zadovoljavanje njihovih osnovnih životnih potreba i podmirivanje školskih i vanškolskih aktivnosti neophodna veća novčana sredstva, tako da je potrebno povećati visinu izdržavanja.

Odluku o povećanom iznosu izdržavanja sudovi su doneli pravilnom primenom člana 160. Porodičnog zakona, vođenjem računa o svim okolnostima konkretnog slučaja koje su po navedenoj zakonskoj odredbi bitne za odluku o određivanju izdržavanja.

Zbog toga, po oceni Vrhovnog kasacionog suda, nisu osnovani navodi revizije o pogrešnoj primeni materijalnog prava, naročito člana 162. stav 3. Porodičnog zakona.

Naime, tuženi živi kao podstanar i nema stalnih prihoda, a činjenica da je punoletnoj ćerci (novcem dobijenim od vanbračne partnerke) kupio automobil, sama po sebi ne ukazuje da je njegov životni standard bolji od uslova u kojima tužilje žive. Okolnost da tuženi sada živi u vanbračnoj zajednici i da njegova vanbračna partnerka ostvaruje stalni prihod, od kojeg može da doprinosi potrebama te zajednice, uzeta je u obzir prilikom odlučivanja o izmenjenoj visini obaveze tuženog, u sklopu njegovih mogućnosti za koje je utvrđeno da se nisu pogoršale. Navodi revizije o pogrešno utvrđenoj činjenici da je majka tužilja vlasnica stana u ulici ... broj .. u ... su tačni (stan je prodat tokom 2015. godine), ali ta činjenica ne utiče na visinu obaveze tuženog koja u određenom iznosu, u ovom trenutku, odgovara njegovim mogućnostima.

Iz navedenih razloga, na osnovu člana 414. stav 1. ZPP, odlučeno je kao u izreci.

Predsednik veća - sudija

Branislav Bosiljković, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić