Republika Srbija
VRHOVNI KASACIONI SUD
Rev 7707/2021
27.04.2023. godina
Beograd

Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija Branislava Bosiljkovića, predsednika veća, Branke Dražić, Dragane Boljević, Radoslave Mađarov i Marine Milanović, članova veća, u parnici tužilaca AA i BB oba iz ..., koje zastupa Dušan Mihajlović advokat iz ..., protiv tuženih Republike Srbije, koju zastupa Državno pravobranilaštvo, Odeljenje u Kraljevu, JP „Srbija šume“, koga zastupa Miloje Cvetić advokat iz ... i VV iz ..., radi utvrđenja prava svojine, odlučujući o reviziji tuženog JP „Srbija šume“ izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž 1906/21 od 27.07.2021. godine, na sednici održanoj 27.04.2023. godine, doneo je

R E Š E NJ E

NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o posebnoj reviziji tuženog JP „Srbija šume“ izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž 1906/21 od 27.07.2021. godine.

ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tuženog JP „Srbija šume“ izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž 1906/21 od 27.07.2021. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Osnovnog suda u Raškoj P 373/2019 od 03.02.2021. godine, stavom prvim izreke, utvrđeno je da su tužioci suvlasnici sa po ½ na delovima katastarskih parcela, po kulturi šuma V klase, u K.O. ..., i to dela: k.p. .. u površini od 46,83a, koji sada nosi privremenu oznaku .. i k.p. .. u površini od 29,51a, koji sada nosi privremenu katastarsku oznaku .. i određeno da su tuženi dužni da dozvole uknjižbu ovog prava tužilaca kod nadležne službe za katastar nepokretnosti. O troškovima postupka odlučeno je tako što su obavezani tuženi kao solidarni dužnici da isplate tužiocima kao solidarnim poveriocima iznose od: 105.150,00 dinara – tuženi Republika Srbija i JP „Srbija šume“ (stav drugi izreke) i 64.150,00 dinara – svi tuženi (stav treći izreke).

Presudom Apelacionog suda u Kragujevcu Gž 1906/21 od 27.07.2021. godine odbijene su žalbe tuženih JP „Srbija šume“ i VV i potvrđena presuda Osnovnog suda u Raškoj P 373/2019 od 03.02.2021. godine.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tuženi JP „Srbija šume“ blagovremeno je izjavio reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava, na osnovu člana 404. stav 2. Zakona o parničnom postupku – ZPP (posebna revizija).

Ispitujući dozvoljenost revizije na osnovu člana 404. stav 2. Zakona o parničnom postupku – ZPP („Službeni glasnik RS“, br. 72/11...10/23), Vrhovni kasacioni sud je našao da nisu ispunjeni uslovi za odlučivanje o reviziji kao o izuzetno dozvoljenoj.

Predmet tužbenog zahteva o kome je odlučeno pravnosnažnom presudom je utvrđenje prava svojine tužilaca - sinova i zakonskih naslednika sa po ½ sada pok. GG, pravnog sledbenika svih ostalih naslednika iz rešenja Sreskog suda u Raškoj O 308/56 od 27.12.1956. godine, i to svojih: majke DD (po osnovu ugovora o doživotnom izdržavanju od 22.12.1983. godine), sestre ĐĐ, rođene ... (po osnovu u celosti izvršenog pisanog ugovora o poklonu od 01.06.1970. godine) i tetke EE (po osnovu u celosti izvršenog ugovora od 24.03.1967. godine kojim mu je prodala svoj suvlasnički udeo po označenom rešenju od 1956. godine, o čemu je sačinjena priznanica). U obrazloženju pobijane presude navedeno je da je pravnosnažnom presudom Opštinskog suda u Raškoj P 285/64 od 06.10.1964. godine (potvrđenom presudom Okružnog suda u Kraljevu Gž 48/65 od 26.01.1965. godine) utvrđeno prema šumskoj gazdinstvu iz Raške da su otac tužilaca i njegovi označeni pravni prethodnici (majka, sestra i tetka) suvlasnici bukovog zabrana na mestu zvanom „ŽŽ“ k.p. .. III klase u površini od 10.04,00 h koji se meri i graniči: severno 95 m do ZZ istočno 120 m do ZZ, južno 95 m do II i zapadno 130 m do JJ, da su tužioci, odnosno njihovi pravni prethodnici, oduvek držali i koristili bukov zabran na pomenutom mestu, da se dimenzije označene u presudi od 1964. godine ne mogu uzeti kao relevantne zbog strmog terena, te da je zbog toga veštačenjem morala biti izvršena redukcija dužine i površina delova predmetnih parcela. Obrazloženje pobijane presude za odluku o usvajanju tužbenog zahteva ne odstupa od dosadašnjeg tumačenja i primene materijalnog prava na utvrđeno činjenično stanje, tako da ne postoji potreba za novim tumačenjem prava. Tuženi JP „Srbija šume“ svojom revizijom ukazuje na činjenična i pravna pitanja konkretnog spora (kojima su se nižestepeni sudovi detaljno izjasnili u obrazloženjima donetih presuda) i ne dostavlja dokaze o postojanju različitih sudskih odluka u činjeničnoj i pravnoj situaciji sličnoj onoj kakva je u konkretnom slučaju i o suprotnom presuđenju sudova o zahtevu kao što je konkretan, čime bi potkrepio svoje uopštene tvrdnje o postojanju neujednačenih presuda.