.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI SUD
Rev 7824/2024
20.06.2024. godina
Beograd
Vrhovni sud u veću sastavljenom od sudija: Zvezdane Lutovac, predsednika veća, Ivane Rađenović i Vladislave Milićević, članova veća, u parnici tužilaca AA i BB, oboje iz ... i VV iz ..., kao pravnih sledbenika iza tužioca sada pok. GG, biv. iz ..., čiji je punomoćnik Nataša Stoiljković Pucar, advokat iz ..., protiv tuženih DD iz ..., čiji je punomoćnik Ajša Hadžihafizović iz ..., Gradske opštine Palilula, koju zastupa Pravobranilaštvo Gradske opštine Palilula i ĐĐ iz ..., ..., radi utvrđenja, odlučujući o reviziji tužene Gradske Opštine Palilula izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž 3951/20 od 15.07.2020. godine, u sednici održanoj 20.06.2024. godine, doneo je
R E Š E NJ E
ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tužene Gradske Opštine Palilula izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž 3951/20 od 15.07.2020. godine.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Prvog osnovnog suda u Beogradu P 7713/12 od 26.09.2016. godine, koja je ispravljena rešenjem istog suda P 7713/12 od 13.01.2020. godine, stavom prvim izreke, utvrđeno je da je tužilac vanknjižni vlasnik na ½ idealna dela porodične stambene zgrade na parceli br. .../... KO ..., površine 4a 53m2, u ... u ... ulici br. ..., koji deo se sastoji od dva dvosobna stana na spratu i u parteru i garaže i vešernice u prizemlju stambene zgrade, te su obavezani tuženi da tužiocu priznaju ovo pravo, a tužena Gradska opština Palilula da trpi i dozvoli da tužilac svoje pravo upiše u zemljišne knjige kada se za to budu stekli potrebni zakonski uslovi. Stavom drugim izreke, odbačena je, zbog apsolutne nenadležnosti, tužba tužioca u delu kojim je tražio da se utvrdi da tužilac ima pravo korišćenja na parceli br. .../... KO ... sa ½ idealna dela, kao i da se obavežu tuženi da to pravo priznaju tužiocu, a tužena Gradska opština Palilula da trpi da se nakon dobijanja odobrenja za upotrebu stambene zgrade tužilac uknjiži kao nosilac prava korišćenja na parceli, kao i u delu kojim je traženo da odobrenje za upotrebu stambene zgrade predstavlja deo presude. Stavom trećim izreke, tužena je obavezana da tužiocu naknadi troškove parničnog postupka od 180.100,00 dinara.
Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž 3951/20 od 15.07.2020. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tuženog GO Palilula i potvrđena presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu P 7713/12 od 26.09.2016. godine, ispravljena rešenjem istog suda P 7713/12 od 13.01.2020. godine u stavovima prvom i trećem izreke. Stavom drugim izreke, odbijen je zahtev tužene Gradske opštine Palilula za naknadu troškova drugostepenog postupka.
Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tužena Gradska opština Palilula je blagovremeno izjavila reviziju, zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka i pogrešne primene materijalnog prava, s tim što je predložila da se revizija smatra izuzetno dozvoljenom, primenom člana 395. ZPP (pogrešno se pozivajući na odredbu člana 404. ZPP).
Rešenjem R3 13/23 od 18.07.2023. godine, Apelacioni sud u Beogradu nije predložio Vrhovnom sudu odlučivanje o izuzetnoj reviziji koju je tužena Gradska opština Palilula izjavila protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž 3951/20 od 15.07.2020. godine.
Vrhovni sud nalazi da je Apelacioni sud u Beogradu pravilno ocenio da u konkretnom slučaju nisu ispunjeni uslovi za odlučivanje o posebnoj reviziji u skladu sa članom 395. ZPP, pa je ocenjujući dozvoljenost revizije, primenom člana 401. stav 2. tačka 5. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, broj 125/04 i 111/09), koji se u konkretnom slučaju primenjuje na osnovu člana 506. stav 1. ZPP („Službeni glasnik RS“, broj 72/11), a u vezi člana člana 23. stav 3. ZPP („Službeni glasnik RS“ broj 55/14... 18/20 i 10/23 – drugi zakon), našao da revizija tužene nije dozvoljena.
Naime, odredbom člana 23. stav 3. Zakona o izmenama i dopunama ZPP („Službeni glasnik RS“ broj 55/14), koji reguliše dozvoljenost revizije u svim sporovima koji nisu pravnosnažno rešeni do 31.05.2014. godine, odnosno do dana stupanja na snagu ovog zakona, propisano je da je revizija dozvoljena u svim postupcima u kojima vrednost predmeta spora pobijenog dela prelazi dinarsku protivvrednost 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe.
U konkretnom slučaju tužba radi utvrđenja podneta je 13.01.2005. godine i vrednost spora označena je u iznosu od 10.000,00 dinara, a podneskom od 10.08.2012. godine, po nalogu suda, opredeljena je vrednost predmeta spora na iznos od 900.000,00 dinara. Pravnosnažna presuda doneta je 15.07.2020. godine. Vrednost pobijanog dela pravnosnažne presude je 900.000,00 dinara, što prema srednjem kursu NBS na dan podnošenja tužbe (1 evro – 79,540), predstavlja iznos ispod 40.000 evra.
Imajući u vidu da se u konkretnoj pravnoj stvari radi o imovinskopravnom sporu u kome se tužbeni zahtev odnosi na nenovčano potraživanje, u kome vrednost predmeta spora ne prelazi dinarsku protivvrednost 40.000 evra, to je Vrhovni sud našao da revizija tužioca nije dozvoljena, primenom odredbe člana 23. stav 3. Zakona o izmenama i dopunama ZPP.
Na osnovu iznetog, primenom člana 404. ZPP, Vrhovni sud je odlučio kao u izreci.
Predsednik veća – sudija
Zvezdana Lutovac, s.r.
Za tačnost otpravka
Zamenik upravitelja pisarnice
Milanka Ranković
