Republika Srbija
VRHOVNI SUD
Rev 8089/2024
18.04.2024. godina
Beograd

Vrhovni sud, u veću sastavljenom od sudija: Marine Milanović, predsednika veća, Zorice Bulajić, Vesne Stanković, Jelice Bojanić Kerkez i Branislava Bosiljkovića, članova veća, u parnici tužilje AA iz ..., čiji je punomoćnik Miodrag Jovanović, advokat iz ..., protiv tužene Republike Srbije, Visoki savet sudstva, Privredni sud u Beogradu, čiji je zakonski zastupnik Državno pravobranilaštvo, Beograd, radi naknade materijalne štete, odlučujući o reviziji tužene izjavljenoj protiv presude Višeg suda u Beogradu Gžrr1 513/23 od 11.01.2024. godine, u sednici održanoj 18.04.2024. godine, doneo je

R E Š E NJ E

NE PRIHVATA SE odlučivanje o reviziji tužene izjavljenoj protiv presude Višeg suda u Beogradu Gžrr1 513/23 od 11.01.2024. godine, kao izuzetno dozvoljenoj.

ODBACUJE SE revizija tužene izjavljena protiv presude Višeg suda u Beogradu Gžrr1 513/23 od 11.01.2024. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Prvog osnovnog suda u Beogradu Prr1 163/22 od 24.04.2023. godine, ispravljenom rešenjem istog suda Prr1 163/22 od 17.10.2023. godine, stavom prvim izreke, obavezana je tužena da tužiocu isplati 5.606,98 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 16.03.2022. godine do isplate. Stavom drugim izreke, odbijen je zahtev tužioca za zakonsku zateznu kamatu na dosuđeni iznos od 04.01.2002. godine do 16.03.2022. godine. Stavom trećim izreke, obavezana je tužena da tužiocu isplati troškove parničnog postupka od 54.000,00 dinara.

Presudom Višeg suda u Beogradu Gžrr1 513/23 od 11.01.2024. godine, stavom prvim izreke, odbijena je žalba tužene i prvostepena presuda potvrđena. Stavom drugim izreke, odbijen je zahtev za troškove drugostepenog postupka.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tužena je izjavila reviziju zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka i pogrešne primene materijalnog prava sa predlogom da se o reviziji odluči kao o izuzetno dozvoljenoj primenom člana 404. ZPP.

Po oceni Vrhovnog suda, u konkretnom slučaju nisu ispunjeni uslovi propisani odredbom člana 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“ br.72/11... 18/20), za odlučivanje o reviziji tužene, kao izuzetno dozvoljenoj, jer nije potrebno razmatranje pravnih pitanja od opšteg interesa ili pravnih pitanja u interesu ravnopravnosti građana, niti je potrebno ujednačavanje sudske prakse i novo tumačenje prava. Predmet tražene pravne zaštite je naknada materijalne štete zbog povrede prava na suđenje u razumnom roku u predmetu koji se vodi pred Privrednim sudom u Beogradu St 4/2002, za priznato a neisplaćeno stečajno potraživanje utvrđeno rešenjem Trgovinskog suda u Beogradu 4/2002 od 26.02.2003. godine. O pravu tužilje sudovi su odlučili uz primenu materijalnog prava koje je u skladu sa pravnim shvatanjem izraženim kroz odluke Vrhovnog kasacionog suda u kojima je odlučivano o zahtevima tužilaca, sa istim ili sličnim pravnim osnovom kao u ovoj pravnoj stvari, kao i sa Zaključkom usvojenim na sednici Građanskog odeljenja Vrhovnog kasacionog suda od 02.11.2018. godine da Republika Srbija odgovara za materijalnu štetu nastalu zbog potpunog ili delimičnog neizvršenja pravnosnažnih i izvršnih sudskih odluka, odnosno u stečaju utvrđenih potraživanja zaposlenih iz radnog odnosa koje su bez njihove krivice ostale neizvršene i u postupku stečaja vođenom nad stečajnim dužnikom sa većinskim društvenim ili državnim kapitalom, uz uslov da je prethodno utvrđena povreda prava na suđenje u razumnom roku. Ukazivanje u reviziji na drugačije odluke Apelacionog suda, ne ukazuje nužno i na drugačiji pravni stav izražen u tim odlukama, jer odluka o osnovanost zahteva u ovoj vrsti sporova zavisi od utvrđenog činjeničnog stanja u svakom konkretnom slučaju. Iz izloženih razloga, Vrhovni kasacioni sud je odluku kao u stavu prvom izreke doneo primenom odredbe člana 404. stav 2. Zakona o parničnom postupku.

Preuzmite dokument u PDF formatu