U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti, a revizijom se neosnovano ukazuje na bitnu povredu postupka iz člana 374. stav 1. ZPP učinjenu pred drugostepenim sudom.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužiočevoj babi BB, kao ranijem sopstveniku, prilikom nacionalizacije stambene zgrade u ... ulici br ... u ..., 24.06.1960. godine, ostavljen je u svojinu dvosoban stan na drugom spratu, odnosno sporni stan. Ugovorom o poklonu overenim pred sudom 20.01.1970. godine, tužiočeva baba je ovaj stan poklonila svom suprugu VV, ali po osnovu ovog ugovora u zemljišnim knjigama nije izvršena promena vlasništva na stanu, tako da se kao vlasnik i dalje vodila baba tužioca. Stan je opisan kao trosoban, sa predsobljem, kuhinjom, kupatilom, ostavom, terasom i podrumom, na kp ... u ZKUL ... KO ... . Budući da je baba tužioca i dalje bila upisana u zemljišnim knjigama kao vlasnik tog stana, ona je dana 03.01.1996. godine sporni stan prodala GG, sa pravom korišćenja tavana iznad stana, na osnovu kog ugovora se kupac upisao kao vlasnik stana. GG je ugovorom o poklonu overenim u sudu 28.12.1995. godine, stan preneo DD. U listu nepokretnosti, kao vlasnici stana upisani su ĐĐ sa 2/6 idealnog dela i EE sa 4/6 idealnog dela. Presudom Opštinskog suda u Smederevu P 1859/92 od 08.12.1992. godine utvrđeno je da je VV vlasnik podrumske prostorije površine 36 m2, koje čine deo poklonjenog spornog stana broj ..., nakon čega je on ovaj podrumski prostor prodao ugovorom overenim kod suda 03.01.1996. godine kupcima ŽŽ i ZZ. Ostavinskim rešenjem od 03.10.1995. godine, utvrđeno je da je na zaostavištini iza pok. VV, kao jedini zakonski naslednik oglašena njegova supruga BB, a u rešenju je konstatovano da se AA nije prihvatio nasledstva po zakonu. Tužilac AA je prema dopunskom ostavinskom rešenju od 04.07.2017. godine oglašen sa zakonskog naslednika na naknadno pronađenoj zaostavštini, između ostalog vanknjižno pravo svojine na trosobnom stanu na drugom spratu stambene zgrade u ... ulici broj ... u ... i podrumskim prostorijama površine 36 m2 koje pripadaju istom stanu.

Kod ovako utvrđenog činjeničnog stanja, pravilno je u nižestepenim presudama primenjeno materijalno pravo kada je odbijen kao neosnovan tužbeni zahtev tužioca da mu tužena naknadi štetu u visini tržišne cene spornog stana sa pripadajućom zakonskom zateznom kamatom.

U vreme zaključenja ugovora o poklonu 20.01.1970. godine, kojim je tužiočeva baba BB sporni stan poklonila svom suprugu, primenjivala su se pravila Zakona o zamljišnim knjigama Kraljevine Jugoslavije, čijim je paragrafom 83. bilo propisano, da osim slučajeva određenim tim ili kojim drugim zakonom, zemljišno-knjižni sud neće narediti upise po službenoj dužnosti, već samo usled molbe stranaka ili vlasti. Iz navedenog proizilazi da se po osnovu ugovora o poklonu upis prava svojine u zemljišne knjige mogao izvršiti samo ako je neka od ugovornih strana podnela molbu zemljišno-knjižnom sudu, što u konkretnom slučaju nije učinjeno, odnosno tužilac nije pružio dokaze za to. Zato je pravilan zaključak nižestepenih sudova da u navedenm postupku nema nezakonitog ili nepravilnog postupanja organa tužene, pa ni njene odgovornosti za štetu u smislu člana 172. Zakona o obligacionim odnosima. Činjenica da je zemljišno knjižni sud dozvolio upis podrumskih prostorija, kao posebnog zemljišno-knjižnog tela ne utiče na zakonitost postupanja istog suda u pogledu upisa promene prava svojine na stanu po osnovu ugovora o poklonu iz 1970. godine, kako to pravilno zaključuje drugostepeni sud, jer je upis podrumskih prostorija izvršen na osnovu javne isprave, odnosno presude Opštinskog suda u Smederevu. Naknadni sticaoci prava svojine na predmetnom stanu svoje pravo su upisali u svemu prema važećim odrebama Zakona o zemljišnim knjigama i Zakona o državnom premeru i katastru, koji su se primenjivali u vreme izvršenih upisa prava svojine na nepokretnosti, a tužilac nije osporio punovažnost isprava na osnovu kojih su upisi izvršeni. Takođe, neposredni uzrok eventualne štete na strani tužioca je nesavesno postupanje njegove pravne prethodnice, koja je uprkos tome što je sporni stan poklonila svom suprugu, nakon toga prodala nepokretnost savesnom kupcu, pa je i iz tog razloga neosnovan zahtev tužioca da mu tužena naknadi eventualnu štetu.

Revizijom tužioca neosnovano se ukazuje da osnovanost njegovog tužbenog zahteva proizilazi iz presude Opštinskog suda u Smederevu od 07.12.1992. godine, jer je po osnovu ove presude utvrđeno pravo vanknjižnog vlasništva VV na podrumskim prostorijama, kao pomoćnim prostorijama koje pripadaju spornom stanu, ali na osnovu te presude nije upisano pravo vlasništva na stanu u zemljišne knjige, kao uslov za sticanje prava svojine pravnim poslom, u smislu člana 33. Zakona o osnovama svojinsko-pravnih odnosa.

Iz navedenih razloga, Vrhovni kasacioni sud je odlučio kao u izreci, na osnovu člana 414. stav 1. ZPP.

Predsednik veća – sudija

Jasminka Stanojević, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić