U IME NARODA

Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Dobrile Strajina, predsednika veća, Gordane Komnenić i Dragane Mirosavljević, članova veća, u parnici tužilje AA iz ..., čiji je punomoćnik Veroljub Đukić, iz AOD „Đukić“ Beograd, protiv tuženog Grada Beograda, koga zastupa Gradsko pravobranilaštvo, sa sedištem u Beogradu, radi naknade štete, odlučujući o reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž 3706/20 od 21.07.2020. godine, u sednici održanoj 18.05.2022. godine, doneo je

P R E S U D U

ODBIJA SE, kao neosnovana revizija tuženog izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž 3706/20 od 21.07.2020. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Prvog osnovnog suda u Beogradu P 11558/17 od 24.10.2019. godine, ispravljene rešenjem istog suda P 11558/17 od 09.12.2019. godine, stavom prvim izreke, delimično je usvojen zahtev tužilje i obavezan tuženi da tužilji na ime naknade nematerijalne štete isplati ukupno 1.250.000,00 dinara i to na ime pretrpljenih fizičkih bolova iznos od 250.000,00 dinara, na ime pretrpljenog straha iznos od 200.000,00 dinara, na ime naruženosti iznos od 200.000,00 dinara i na ime umanjenja životne aktivnosti iznos od 600.000,00 dinara, sve sa zakonskom zateznom kamatom od 24.10.2019. godine do isplate. Stavom drugim izreke, odbijen je, kao neosnovan zahtev tužilje u delu u kome je tražila da se obaveže tuženi da joj isplati na ime naknade nematerijalne štete iznos preko dosuđenog od još 1.900.000,00 dinara, od čega iznos od još 350.000,00 dinara na ime pretrpljenih fizičkih bolova, iznos od još 300.000,00 dinara na ime pretrpljenog straha, iznos od još 660.000,00 dinara na ime naruženosti i iznos od još 600.000,00 dinara na ime umanjenja životne aktivnosti, sve sa traženom zakonskom zateznom kamatom od dana presuđenja do isplate. Stavom trećim izreke, odbijen je predlog tužilje za oslobađanje od plaćanja sudskih taksi, kao neosnovan. Stavom četvrtim izreke, obavezan je tuženi da tužilji na ime troškova postupka plati 254.975,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom od dana nastupanja uslova za izvršenje pa do konačne isplate. Stavom petim izreke, odbijen je, kao neosnovan zahtev tužilje za isplatu kamate na dosuđene troškove postupka počev od dana presuđenja pa do dana izvršnosti.

Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž 3706/20 od 21.07.2020. godine, stavom prvim izreke, odbijene su, kao neosnovane žalbe stranaka i potvrđena prvostepena presuda u stavu prvom izreke, u delu stava drugog izreke kojim je odbijen zahtev preko dosuđenih iznosa na ime naknade štete za pretrpljene fizičke bolove, pretrpljeni strah i pretrpljene duševne bolove zbog naruženosti, kao i u stavu trećem, četvrtom i petom izreke. Stavom drugim izreke, preinačena je prvostepena presuda u delu stava drugog izreke kojim je odlučeno o naknadi nematerijalne štete na ime duševnih bolova zbog umanjenja životne aktivnosti tako što je obavezan tuženi da tužilji na ime naknade nematerijalne štete preko iznosa dosuđenog stavom prvim izreke i to na ime umanjenja životne aktivnosti za iznos od još 400.000,00 dinara, sa pripadajućom zakonskom zateznom kamatom počev od dana presuđenja 24.10.2019. godine do isplate, dok je zahtev tužene za iznos od još 200.000,00 dinara na ime umanjenja životne aktivnosti sa pripadajućom zakonskom zateznom kamatom odbijen, kao neosnovan. Stavom trećim izreke, obijena je, kao neosnovana žalba tuženog i potvrđeno prvostepeno rešenje o ispravci presude od 09.12.2019. godine. Stavom četvrtim izreke, odbijeni su kao neosnovani zahtevi stranaka za naknadu troškova drugostepenog postupka.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu i to odluke sadržane u stavu drugom izreke tuženi je blagovremeno izjavio reviziju, zbog pogrešno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja i pogrešne primene materijalnog prava.

Ispitujući pobijanu presudu na osnovu člana 408. Zakona o parničnom postupku – ZPP u vezi člana 403. stav 2. tačka 3. ZPP („Službeni glasnik RS“, br. 72/11...18/20), Vrhovni kasacioni sud je utvrdio da je revizija neosnovana.

U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju Vrhovni kasacioni sud pazi po službenoj dužnosti, a revizijom se ne ukazuje na druge bitne povrede postupka koje bi bile od uticaja na zakonitost i pravilnost pobijane odluke.

Prema utvrđenom činjenočnom stanju, tužilja je ...2017. godine, u jutarnjim časovima, prilikom dolaska na posao, naišla na neobeleženu, bez stavljene zaštite za pešake i bez znaka upozorenja rupu na trotoaru u Beogradu u Bulevaru ... br. .., o koju je zapela i pala, kojom prilikom je zadobila tešku telesnu povredu, u vidu preloma leve ruke u predelu podlaktice, zbog čega je odmah primljena u KBC Zvezdara – Službu za urgentnu medicinu, gde joj je nameštena ruka i stavljen gips. S obzirom na to da tužilji kost nije dobro zarasla, to su lekari više puta morali da joj nameštaju ruku, što je kod tužilje izazvalo dodatne, izuzetno jake bolove, zbog čega je tužilja i nakon skoro pola godine od dana povređivanja nosila gips i ruka joj nije zacelila. Prelom podlaktice, povreda koju je tužilja zadobila i koja predstavlja tešku telesnu povredu, lečena je neoperativno – gipsanom imobilizacijom, koju je tužilja nosila pet meseci sa više puta ponovljenim ortopedskim repozicijama i kod tužilje postoji, kao posledica pretrpljene traume i posledičnog lečenja, zaostalo zarastanje, odnosno defekt ceudoartroza obe kosti podlaktice. Zbog zadobijene povrede tužilja je trpela fizičke bolove i strah i kod tužilje postoji naruženost, dok je umanjenje životne aktivnosti 40%, trajno.

Polazeći od utvrđenog činjeničnog stanja nižestepeni sudovi su zaključili da je tuženi odgovoran za nastalu štetu, shodno članu 154, 155, 184. i 185. Zakona o obligacionim odnosima i da ne postoji doprinos tužilje nastanku štete, sa kojih razloga su obavezali tuženog da tužilji naknadi nematerijalnu štetu na ime fizičkih bolova, pretrpljenog straha i naruženosti, dok je prvostepeni sud obavezao tuženog da tužilji na ime naknade nematerijalne štete za umanjenje životne aktivnosti isplati 600.000,00 dinara, dok je drugostepeni sud smatrao da tužilji na ime ovog vida nematerijalne štete pripada veći iznos od dosuđenog i obavezao tuženog da tužilji plati još 400.000,00 dinara, sve ovo primenom člana 200. Zakona o obligacionim odnosima.

Po oceni Vrhovnog kasacionog suda, s obzirom da je utvrđeno da je tuženi odgovoran za štetu prouzrokovanu tužilji i da je tuženi u obavezi da joj istu naknadi shodno članu 154, 155, 185. i 189. Zakona o obligacionim odnosima, to je drugostepeni sud pravilno odmerio pravičnu novčanu naknadu na ime umanjenja životne aktivnosti u iznosu od 1.000.000,00 dinara, uzimajući u obzir sve relevantne činjenice koje su od uticaja na odmeravanje visine naknade ovog vida nematerijalne štete, kao i cilj kome naknada nematerijalne štete služi, sa kojih razloga je iznos dosuđen pobijanom odlukom pravilno odmeren, zbog čega predstavlja pravičnu novčanu naknadu na ime ovog vida nematerijalne štete. Pravična novčana naknada nematerijalne štete predstavlja oblik otklanjanja štetnih posledica i sastoji se u isplati sume novca, kao satisfakcije za pretrpljenu nematerijalnu štetu, da bi se kod oštećenog uspostavila psihička i emotivna ravnoteža koja je postojala pre štetnog događaja, u meri u kojoj je to moguće. Osim toga pravična novčana naknada ne sme biti cilj, već mora biti sredstvo za ublažavanje pretrpljene nematerijalne štete, niti sme pogodovati težnjama koje nisu spojive sa njenom prirodom i svrhom. Stoga su neosnovani navodi revizije tuženog o pogrešnoj primeni materijalnog prava.

Sa napred navedenih razloga, na osnovu člana 414. stav 1. ZPP odlučeno je kao u izreci.

Predsednik veća – sudija
Dobrila Strajina, s.r.

Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Marina Antonić