.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI KASACIONI SUD
Rev 8549/2021
19.01.2022. godina
Beograd
Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Zvezdane Lutovac, predsednika veća, Dragane Marinković, Ivane Rađenović, Tatjane Miljuš i Tatjane Matković Stefanović, članova veća, u parnici tužioca AA iz ..., čiji je punomoćnik Emir Fetahović, advokat iz ..., protiv tuženih BB iz ..., odgovornog urednika medija „Blic“ i Izdavačkog društva „Ringer Axel Springer“ d.o.o sa sedištem u Beogradu, izdavača medija „Blic“, čiji je zajednički punomoćnik Dušan Stojković, advokat iz ..., radi utvrđenja povrede prava na privatnost i naknade nematerijalne štete, odlučujući o reviziji tuženih izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž3 273/21 od 07.09.2021. godine, u sednici održanoj 19.01.2022. godine, doneo je
R E Š E NJ E
NE PRIHVATA SE odlučivanje o reviziji tuženih izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž3 273/21 od 07.09.2021. godine, kao izuzetno dozvoljenoj.
ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tuženih izjavljena protiv presude Apelacionog suda Beogradu Gž3 273/21 od 07.09.2021. godine.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Višeg suda u Beogradu P3 145/20 od 19.05.2021. godine, stavom prvim izreke usvojen je tužbeni zahtev tužioca i utvđeno je da je prvotuženi BB iz ..., kao odgovorni urednik medija „Blic“, objavljivanjem fotografskih zapisa lika i informacija iz privatnog života tužioca u mediju „Blic“ objavljenom na internet stranici www.blic.rs, povredio pravo na privatnost. Stavom drugim izreke obavezan je prvotuženi, kao odgovorni urednik medija „Blic“ da ukloni fotografske zapise lika tužioca i informacije iz privatnog života tužioca i to informacije o tužiočevom imenu i prezimenu, imenu oca, bračnom statusu tužioca, broju dece, godinama starosti i poslovima kojima se bavi na internet stranici www.blic.rs. Stavom trećim izreke zbranjeno je prvotuženom da ponovo objavi informacije iz privatnog života tužioca i to informacije o tužiočevom imenu i prezimenu, imenu oca, bračnom statusu tužioca, broju dece, godinama starosti i poslovima kojima se bavi, kao i objavljivanje grafičkog zapisa lika tužioca u mediju Blic koji se objavljuje na internet stranici www.blic.rs. Stavom četvrtim izreke obavezan je prvotuženi da ukoliko postupi protivno obavezi iz stava drugog ili protivno zabrani iz stava trećeg izreke presude, tužiocu na ime sudskih penala isplati iznos od 40.000,00 dinara u roku od 5 dana od dana dospelosti obaveze iz stava drugog izreke, odnosno u roku od 5 dana od dana postupanja protivno obavezi iz stava trećeg izreke. Stavom petim izreke deo zahteva za isplatu iznosa od 360.000,00 dinara na ime sudskih penala, odbijen je kao neosnovan. Stavom šestim izreke obavezani su prvotuženi, kao odgovorni urednik medija „Blic“ i drugotuženi Izdavačko društvo „Ringer Axel Springer“ d.o.o sa sedištem u Beogradu da tužiocu na ime nematerijalne štete zbog pretrpljenog duševnog bola izazvanog povredom prava na privatnost solidarno isplate iznos od 80.000,00 dinara, sa zakonskom zateznom kamatom počev od 19.05.2021. godine, do isplate. Stavom sedmim izreke odbijen je kao neosnovan tužbeni zahtev tužioca da se obavežu tuženi da tužiocu na ime nematerijalne štete zbog pretrpljenog duševnog bola izazvanog povredom prava na privatnost, solidrno isplate iznos od 320.000,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od dana presuđenja, do isplate. Stavom osmim izreke tuženi su obavezani da tužiocu naknde troškove postupka u iznosu od 38.700,00 dinara.
Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž3 273/21 od 07.09.2021. godine, odbijena je kao neosnovana žalba tuženih i potvrđena presuda Višeg suda u Beogradu P3 145/20 od 19.05.2021. godine u prvom, drugom, trećem, četvrtom, šestom i osmom stavu izreke. Stavom drugim izreke odbijen je kao neosnovan zahtev tuženih za naknadu troškova drugostepenog postupka.
Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tuženi su blagovremeno izjavili reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava, sa predlogom da se o reviziji odluči kao o izuzetno dozvoljenoj primenom člana 404. ZPP.
Odlučujući o dozvoljenosti posebne revizije na osnovu člana 404. stav 2. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, broj 72/11, 55/14, 87/18 i 18/20), Vrhovni kasacioni sud je našao da u konkretnom slučaju nisu ispunjeni uslovi za odlučivanje o reviziji kao izuzetno dozvoljenoj, jer ne postoji potreba za razmatranjem pravnih pitanja od opšteg interesa ili u interesu ravnopravnosti građana radi ujednačavnja sudske prakse, kao ni novog tumačenja prava, uzimajući u obzir vrstu spora i sadržinu tražene sudske zaštite, činjenice utvrđene u postupku, način presuđenja i razloge koje je drugostepeni sud dao za svoju odluku.
Predmet sudske zaštite je utvrđenje da je objavljivanjem fotografskih zapisa lika i informacija iz privatnog života tužioca povređeno pravo na privatost, uklanjanje i zabrana ponovnog objavljivanja istih informacija iz privatnog života, obaveza isplate sudskog penala, kao i naknade štete zbog pretrpljenog duševnog bola usled povrede prava na privatnost.
Razlozi na kojima je zasnovana odluka drugostepenog suda u pogledu odgovornosti prvotuženog kao odgovornog urednika medija i drugotuženog kao izdavača medija prema sadržaju tužbenog zahteva, usklađena je sa važećim tumačenjem prava i vladajućim pravnim shvatanjem u praksi nižestepenih sudova i revizijskog suda u pogledu primenjenih odredaba članova 31., 38., 48., 101. i 112. Zakona o javnom informisanju i medijima. Tuženi u obrazloženju revizijskih navoda ne ukazuju na sporna pravna pitanja od opšteg interesa, niti na pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, već ukazuje na činjenična i pravna pitanja konkretnog spora, zbog čega nisu ispunjeni uslovi za odlučivanje o posebnoj reviziji. Pored navedenog, ukazivanje u reviziji na različitu sudsku praksu u istovetnoj situaciji u pogledu odgovornosti prvotuženog kao odgovornog urednika medija, prilaganjem presude Apelacionog suda u Beogradu Gž3.97/2021 od 17.03.2021. godine, ne ukazuje nužno i na drugačiji pravni stav, jer pravilna primena prava u sporovima sa zahtevom kao u konkretnom slučaju, zavisi od utvrđenog činjeničnog stanja.
Kako na osnovu iznetog proizilazi da u konkretnom slučaju nisu ispunjeni uslovi iz člana 404. stav 1. Zakona o parničnom postupku, Vrhovni kasacioni sud je odlučio kao u stavu prvom izreke.
Ispitujući dozvoljenost revizije u smislu člana 410. stav 2. tačka 5. Zakona o parničnom postupku, Vrhovni kasacioni sud je našao da revizija nije dozvoljena.
Prema odredbi člana 403. ZPP, koja propisuje uslove za izjavljivanje revizije, predviđeno je da se revizija može izjaviti protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu (stava 1. ovog člana) i uvek je dozvoljena kada je to posebnim zakonom propisano (stava 2. ovog člana). Odredbom stava 3. istog člana propisano je da revizija nije dozvoljena u imovinskopravnim sporovima kada se tužbeni zahtev odnosi na utvrđenje prava svojine na nepokretnostima ili potraživanje u novcu, na predaju stvari ili izvršenje neke druge činidbe, ako vrednost predmeta spora pobijanog dela ne prelazi dinarsku protivvrednost od 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe.
Dakle, član 403. ZPP reguliše opšta pravila o pravu na reviziju, ako drugačije nije propisano posebnim zakonom. Posebni zakon važeći u vreme objavljivanja spornog teksta, je Zakon o javnom informisanju i medijima („Službeni glasnik RS“, br. 83/2014, 58/2015 i 12/2016), koji u članu 126. stav 1, propisuje da je revizija dozvoljena protiv drugostepene presude, ako je tužbeni zahtev odbijen, a da se izjavljuje u roku od 15 dana od dana dostavljanja drugostepene presude. Prema stavu 2. iste zakonske odredbe, u parnici po tužbi za naknadu štete, reviziju iz stava 1. ovog člana mogu izjaviti i tužilac i tuženi.
Shodno članu 410. stav 2. tačka 5. ZPP, revizija je nedozvoljena ako je izjavljena protiv presude koja po zakonu ne može da se podnese.
U ovoj vrsti spora izjavljivanje revizije ograničeno je u odnosu na drugostepene presude kada je tužbeni zahtev odbijen. Kako se u konkretnom slučaju revizijom pobija drugostepena presuda u usvajajućem delu tužbenog zahteva, koja ima za predmet utvrđenje da je objavljivanjem fotografskih zapisa lika i informacija iz privatnog života tužiocu povređeno pravo na privatost, sa zahtevom da se uklone i zabrani ponovno objavljivanje istih informacija, kao i obavezom isplate sudskog penala, revizija po posebnom zakonu nije dozvoljena, shodno članu 126. stav 1. Zakona o javnom informisanju i medijima.
Tužbom podnetom 18.05.2020. godine tužilac je tražio i da se tuženi solidarno obavežu da mu naknade nematerijalnu štetu zbog pretrpljenog duševnog bola usled povrede prava na privatnost. Vrednost pobijanog dela pravnosnažne presude iznosi 80.000,00 dinara.
Kako se dozvoljenost revizije u odnosu na predmetno novčano potraživanje ispituje prema opštem pravilu sadržanom u članu 403. stav 3. ZPP i zavisi od vrednosti predmeta spora pobijanog dela pravnosnažne presude koja u konkretnom slučaju očigledno ne prelazi dinarsku protivvrednost 40.000 evra po srednjem kursu NBS na dan podnošenja tužbe, to je Vrhovni kasacioni sud našao da revizija tuženih nije dozvoljena.
Na osnovu člana 413. Zakona o parničnom postupku, Vrhovni kasacioni sud je odlučio kao u stavu drugom izreke.
Predsednik veća – sudija
Zvezdana Lutovac, s.r.
Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Marina Antonić
