Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Branislave Apostolović, predsednika veća, Branislava Bosiljkovića, Zorane Delibašić, Biserke Živanović i Božidara Vujičića, članova veća, u parnici tužilaca AA iz ..., BB iz ... i VV iz ..., čiji je zajednički punomoćnik Branislav Milojičić, advokat iz ..., protiv tužene Republike Srbije, Ministarstvo unutrašnjih poslova RS, koju zastupa Državno pravobranilaštvo iz Beograda, Odeljenje u Novom Sadu, radi isplate troškova prevoza, odlučujući o reviziji tužene izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž1 3100/18 od 10.12.2018. godine, u sednici veća održanoj 04.07.2019. godine, doneo je

R E Š E NJ E

NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o reviziji tužene izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž1 3100/18 od 10.12.2018. godine, kao izuzetno dozvoljenoj.

ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tužene izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Novom Sadu Gž1 3100/18 od 10.12.2018. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Osnovnog suda u Novom Sadu P1 116/17 od 15.10.2018. godine, stavom prvim izreke, odbijen je prigovor stvarne nenadležnosti tog suda. Stavom drugim izreke, obavezana je tužena da tužiocu AA na ime neisplaćenih troškova prevoza za dolazak i odlazak sa rada za period od januara meseca 2014. godine zaključno sa decembrom mesecom 2016. godine isplati pojedinačne mesečne iznose sa zakonskom zateznom kamatom na svaki iznos počev od dospelosti svakog pojedinačnog iznosa do isplate, sve bliže navedeno u tom stavu izreke. Stavom trećim izreke, obavezana je tužena da tužiocu BB na ime neisplaćenih troškova prevoza za dolazak i odlazak sa rada za period od januara meseca 2014. godine zaključno sa decembrom mesecom 2016. godine isplati pojedinačne mesečne iznose sa zakonskom zateznom kamatom na svaki iznos počev od dospelosti svakog pojedinačnog iznosa do isplate, sve bliže navedeno u tom stavu izreke. Stavom četvrtim izreke, obavezana je tužena da tužiocu VV na ime neisplaćenih troškova prevoza za dolazak i odlazak sa rada za period od januara meseca 2014. godine zaključno sa decembrom mesecom 2016. godine isplati pojedinačne mesečne iznose sa zakonskom zateznom kamatom na svaki iznos počev od dospelosti svakog pojedinačnog iznosa do isplate, sve bliže navedeno u tom stavu izreke. Stavom petim izreke, obavezana je tužena da tužiocima na ime naknade troškova parničnog postupka isplati iznos od 256.135,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti odluke do isplate.

Presudom Apelacionog suda u Novom Sadu Gž1 3100/18 od 10.12.2018. godine, odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena presuda Osnovnog suda u Novom Sadu P1 116/17 od 15.10.2018. godine.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tužena je blagovremeno izjavila reviziju zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka i pogrešne primene materijalnog prava, predlažući da se o reviziji odlučuje kao o izuzetno dozvoljenoj na osnovu člana 404 Zakona o parničnom postupku.

Vrhovni kasacioni sud je na osnovu ovlašćenja iz člana 404. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, br. 72/11, 49/13-US, 74/13-US, 55/14 i 87/18 - u daljem tekstu: ZPP), zaključio da nisu ispunjeni uslovi za odlučivanje o reviziji tužene kao izuzetno dozvoljenoj.

Noveliranom odredbom člana 404. stav 1. ZPP propisano je da je revizija izuzetno dozvoljena zbog pogrešne primene materijalnog prava i protiv drugostepene presude koja ne bi mogla da se pobija revizijom, ako je po oceni Vrhovnog kasacionog suda potrebno da se razmotre pravna pitanja od opšteg interesa ili pravna pitanja u interesu ravnopravnosti građana, radi ujednačavanja sudske prakse, kao i ako je potrebno novo tumačenje prava (posebna revizija), a o dozvoljenosti i osnovanosti revizije odlučuje Vrhovni kasacioni sud u veću od pet sudija.

Po oceni Vrhovnog kasacionog suda, nisu ispunjeni uslovi za odlučivanje o reviziji tužene kao izuzetno dozvoljenoj, jer ne postoji potreba razmatranja pitanja od opšteg interesa, niti novog tumačenja prava, s obzirom da iz sadržine članova Zakona o radu (član 118.), Zakona o platama državnih službenika i nameštenika (član 37.) i Uredbe o naknadi troškova i otpremnini državnih službenika i nameštenika ( član 2. stav 1. tačka 1.) proizilazi da policijski službenici imaju pravo na naknadu troškova za dolazak i odlazak sa rada. Ovakav stav je izražen i u brojnim odlukama Vrhovnog kasacionog suda. Stoga je odlučeno kao u stavu prvom izreke.

Ispitujući dozvoljenost revizije tužene u smislu člana 410. stav 2. tačka 5. ZPP, Vrhovni kasacioni sud je utvrdio da revizija nije dozvoljena.

Prema noveliranoj odredbi člana 403. stav 3. ZPP, revizija nije dozvoljena u imovinskopravnim sporovima, ako vrednost predmeta spora pobijenog dela ne prelazi dinarsku protivvrednost 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe.

Odredbom člana 441. ZPP, propisano je da je revizija dozvoljena u parnicama u sporovima o zasnivanju, postojanju i prestanku radnog odnosa. U ostalim sporovima iz radnog odnosa, dozvoljenost revizije se ceni pod istim uslovima kao u imovinskopravnom sporu koji se odnosi na novčano potraživanje.

Tužbu je dana 25.01.2017. godine podnelo više tužilaca koji se nalaze u položaju formalnih suparničara iz člana 205. stav 1. tačka 2. ZPP. Zbog toga se vrednost predmeta spora, merodavna za ocenu dozvoljenosti revizije (član 403. stav 3. u vezi člana 30. stav 2. ZPP), određuje prema vrednosti najvećeg glavnog zahteva jednog od tužilaca, a to je u konkretnom sporu vrednost tužbenog zahteva tužioca AA - iznos od 436.267,83 dinara (iznos obračunate zakonske zatezne kamate od dospelosti svakog pojedinačnog iznosa do dana veštačenja od 133.027,29 dinara nije uzet u obzir prilikom pri određivanju vrednosti predmeta spora, u skladu sa članom 28. stav 2. ZPP). Navedeni iznos ujedno predstavlja i vrednost predmeta spora pobijenog dela.

Kako se u konkretnom slučaju ne radi o sporu o zasnivanju, postojanju i prestanku radnog odnosa, već o novčanom potraživanju iz radnog odnosa u kome vrednost predmeta spora pobijenog dela očigledno ne prelazi dinarsku protivvrednost od 40.000 evra po srednjem kursu Narodne banke Srbije na dan podnošenja tužbe, to revizija tužene nije dozvoljena.

Iz navedenih razloga, Vrhovni kasacioni sud je na osnovu odredbe člana 413. ZPP odlučio kao u stavu drugom izreke.

Predsednik veća – sudija

Branislava Apostolović, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić