Republika Srbija
VRHOVNI SUD SRBIJE
Rev2 1267/06
28.09.2006. godina
Beograd

U IME NARODA

Vrhovni sud Srbije u Beogradu, u veću sastavljenom od sudija: Branislave Apostolović, predsednika veća, Jovanke Kažić, Milomira Nikolića, Mirjane Grubić i Vesne Popović, članova veća, u parnici tužilaca AA i AA1, čiji je punomoćnik AB, advokat, protiv tuženog JŽTP \"BB", radi isplate, odlučujući o reviziji tužilaca izjavljenoj protiv presude Okružnog suda u Zrenjaninu Gž.br.1. 237/06 od 30.05.2006. godine, u sednici održanoj dana 28.09.2006. godine, doneo je

P R E S U D U

ODBIJA SE kao neosnovana revizija tužilaca izjavljena protiv presude Okružnog suda u Zrenjaninu Gž.br.1. 237/06 od 30.05.2006. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Opštinskog suda u Zrenjaninu P.1.2901/05 od 2.03.2006. godine, stavom prvim izreke, odbijeni su kao neosnovani tužbeni zahtevi tužilaca kojim su tražili da sud obaveže tuženog da im na ime naknade štete isplati u vidu izgubljene zarade i naknade za tužioca AA iznos od 485.380,65 dinara glavnice i zakonsku zateznu kamatu na iznos od 72.749,87 dinara počev od 1.11.2000. godine pa do isplate i iznos od 26.127,58 dinara i zakonsku zateznu kamatu na iznos od 3.242,00 dinara počev od 1.11.2000. godine pa do isplate, a tužiocu AA1 iznos od 256.039,77 dinara, zakonsku zateznu kamatu na iznos od 40.790,94 dinara počev od 1.11.2000. godine pa do isplate, iznos od 13.611,00 dinara i zakonsku zateznu kamatu na iznos od 1.896,32 dinara počev od 1.11.2000. godine pa do isplate, a stavom drugim izreke odlučeno je da svaka stranka snosi svoje troškove postupka.

Odlučujući o žalbi tužilaca, Okružni sud u Zrenjaninu je presudom Gž.br.1. 237/06 od 30.05.2006. godine odbio žalbu kao neosnovanu i potvrdio prvostepenu presudu.

Protiv navedene presude Okružnog suda u Zrenjaninu tužioci su blagovremeno izjavili reviziju zbog bitne povrede odredaba parničnog postupka i pogrešne primene materijalnog prava.

Vrhovni sud je ispitao pobijanu presudu u smislu člana 399. ZPP i našao da revizija tužilaca nije osnovana.

U provedenom postupku nema bitne povrede odredaba parničnog postupka iz člana 361. st.2. tač.9. ZPP na koju Vrhovni sud pazi po službenoj dužnosti. Na ostale bitne povrede pazi se u granicama razloga revizije, a kako oni u konkretnom slučaju nisu dati, iako je revizija izjavljena i iz ovog revizijskog razloga, Vrhovni sud se ograničio samo na ispitivanje bitne povrede na koju pazi po službenoj dužnosti.

U pravnosnažno okončanom postupku je utvrđeno da su tužioci bili u radnom odnosu kod tuženog, raspoređeni na radnom mestu skretničara. Odlukom disciplinskog organa tuženog od 29.06.1993. godine tužiocima je izrečena mera prestanak radnog odnosa, jer su u noći između 16. i 17.01.1993. godine iz vagona cisterne na železničkoj stanici u __ izvukli utvrđenu količinu gazolina, čime su učinili težu povredu radne obaveze predviđenu Kolektivnim ugovorom tuženog. Protiv tužilaca je u vezi navedenog događaja vođen krivični postupak, okončan pravnosnažnom presudom Okružnog suda u Zrenjaninu Kž.441/94 od 27.06.1997. godine kojom su tužioci oslobođeni od optužbe, jer dela za koja su optuženi nisu po zakonu krivična dela zbog neznatne društvene opasnosti. Pravnosnažnom presudom Gž.1.127/99 od 30.09.1999. godine poništene su odluke tuženog kojima je tužiocima izrečena disciplinska mera prestanak radnog odnosa zbog zastarelosti vođenja disciplinskog postupka protiv tužilaca i tuženom je naloženo da tužioce vrati na rad.

Imajući u vidu ovako utvrđeno činjenično stanje, pravilno su nižestepeni sudovi primenili materijalno pravo kada su odbili tužbeni zahtev tužilaca.

Tužiocima je na osnovu odluke disciplinskog organa tuženog prestao radni odnos, zbog učinjene teže povrede radne obaveze utvrđene Kolektivnim ugovorom tuženog. Pravnosnažnom krivičnom presudom, tužioci su oslobođeni od optužbe zbog neznatnosti društvene opasnosti. Nalazeći da je nastupila zastarelost vođenja disciplinskog postupka u smislu člana 77. st.3. Zakona o radnim odnosima ("Sl.glasnik RS" br.45/91), Okružni sud u Zrenjaninu je poništio odluke tuženog o prestanku radnog odnosa kao nezakonite i tuženi je obavezan da tužioce vrati u radni odnos i rasporedi ih na radna mesta koja odgovaraju njihovoj stručnoj spremi i radnim sposobnostima. Odlučujući o tužbenom zahtevu za naknadu štete zbog izgubljene zarade, pravilno su nižestepeni sudovi primenili materijalno pravo kada su ovaj zahtev tužilaca odbili.

Radnik kome je nezakonito prestao radni odnos ima pravo na naknadu štete po opštim načelima odgovornosti za štetu u smislu Zakona o radnim odnosima i Zakona o obligacionim odnosima. Tužioci su u nameri pribavljanja protivpravne imovinske koristi oduzeli i prisvojili gazolin u vlasništvu tuženog, što je utvrđeno presudom Opštinskog suda u Zrenjaninu K.br.210/94 od 14.09.1994. godine, ali su presudom Okružnog suda u Zrenjaninu Kž.br.441/94 od 27.06.1997. godine oslobođeni od optužbe, sa obrazloženjem da krivična dela sitne krađe koja su okrivljenima stavljena na teret, s obzirom na utvrđeni mali značaj dela i odsutnost štetnih posledica, isključuju postojanje krivičnih dela, zbog neznatne društvene opasnosti. Kako su tužioci tuženom pričinili štetu, to je neosnovano da iz svoje protivpravne radnje zahtevaju naknadu materijalne štete. Zastarelost disciplinskog postupka utiče na mogućnost izricanja disciplinske mere, ali ne može biti razlog da zaposleni ostvari naknadu štete zbog izostale zarade zbog vođenja disciplinskog postupka, jer su tužioci upravo svojim radnjama doprineli nastanku štete. Dosuđivanje naknade štete na ime izgubljene zarade u konkretnom slučaju bilo bi protivno članu 12. Zakona o obligacionim odnosima kojim je pripisano da su u zasnivanju obligacionih odnosa i ostvarivanju prava i obaveze iz tih odnosa strane su dužne da se pridržavaju načela savesnosti i poštenja.

Kako se ni ostalim navodima revizije ne dovodi u sumnju pravilnost i zakonitost pobijane presude, Vrhovni sud je na osnovu člana 405. ZPP odlučio kao u izreci.

Predsednik veća-sudija,

Branislava Apostolović, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Mirjana Vojvodić

ZS