- za maj 2018. godine iznos od 4.088,56 dinara

- za jun 2018. godine iznos od 1.656,03 dinara

- za jul 2018. godine iznos od 2.827,48 dinara

- za avgust 2018. godine iznos od 3.998,94 dinara

- za septembar 2018. godine iznos od 484,57 dinara

- za oktobar 2018. godine iznos od 3.998,94 dinara

- za novembar 2018. godine iznos od 2.827,48 dinara

- za decembar 2018. godine iznos od 1.656,03 dinara - za januar 2019. godine iznos od 6.174,93 dinara - za mart 2019. godine iznos od 113,04 dinara - za april 2019. godine iznos od 147,83 dinara - za maj 2019. godine iznos od 182,62 dinara - za jul 2019. godine iznos od 79,70 dinara - za avgust 2019. godine iznos od 44,91 dinara - za oktobar 2019. godine iznos od 800,11 dinara,

sve sa zakonskom zateznom kamatom od poslednjeg dana u mesecu za prethodni mesec do isplate, u roku od 8 dana od dana prijema otpravka presude.

b) OBAVEZUJE tužena da tužiocu, na ime naknade štete u visini razlike između pripadajućeg i isplaćenog dodatka na zaradu prema Zaključku Vlade RS 05br. 120-335/2007-14 od 25.12.2008. godine, za period od 01.01.2017. godine do 31.12.2019. godine, isplati ukupan iznos od 26.361,16 dinara, i to:

- za januar 2017. godine iznos od 236,61 dinara

- za mart 2017. godine iznos od 756,61 dinara,

- za maj 2017. godine iznos od 756,61 dinara

- za jun 2017. godine iznos od 236,61 dinara

- za avgust 2017. godine iznos od 756,61 dinara

- za oktobar 2017. godine iznos od 236,62 dinara

- za novembar 2017. godine iznos od 236,61 dinara

- za januar 2018. godine iznos od 1.952,61 dinara

- za februar 2018. godine iznos od 236,61 dinara

- za mart 2018. godine iznos od 1.380,61 dinara

- za april 2018. godine iznos od 808,61 dinara

- za maj 2018. godine iznos od 1.952,61 dinara

- za jun 2018. godine iznos od 808,61 dinara

- za jul 2018. godine iznos od 1.380,61 dinara

- za avgust 2018. godine iznos od 1.952,61 dinara

- za septembar 2018. godine iznos od 236,61 dinara

- za oktobar 2018. godine iznos od 1.952,61 dinara

- za novembar 2018. godine iznos od 1.380,61 dinara

- za decembar 2018. godine iznos od 808,61 dinara

- za januar 2019. godine iznos od 2.959,29 dinara

- za mart 2019. godine iznos od 180,85 dinara

- za april 2019. godine iznos od 802,05 dinara

- za maj 2019. godine iznos od 1.423,25 dinara

- za jul 2019. godine iznos od 1.423,25 dinara

- za avgust 2019. godine iznos od 802,05 dinara

- za oktobar 2019. godine iznos od 702,84 dinara

sve sa zakonskom zateznom kamatom od poslednjeg dana u mesecu za prethodni mesec do isplate, u roku od 8 dana od dana prijema otpravka presude.

v) OBAVEZUJE tužena da tužiocu naknadi troškove prvostepenog i žalbenog postupka u iznosu od 90.012,64 dinara, u roku od 8 dana od dana prijema otpravka presude.

III OBAVEZUJE SE tužena da tužiocu naknadi troškove revizijskog postupka u iznosu od 41.765,78 dinara, u roku od 8 dana od dana prijema otpravaka presude.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Apelacionog suda u Nišu Gž1 5331/2022 od 22.12.2022. godine, odbijena je kao neosnovana žalba tužioca i potvrđena presuda Osnovnog suda u Leskovcu P1 66/2020 od 29.08.2022. godine, u stavovima prvom, drugom i četvrtom izreke, kojima je odbijen kao neosnovan tužbeni zahtev da se obaveže tužena da tužiocu, na ime naknade štete u visini razlike između pripadajuće minimalne i isplaćene zarade, za period od 01.01.2017. godine do 31.12.2019. godine, isplati ukupan iznos od 44.967,73 dinara, odnosno pojedinačne mesečne iznose, sa zakonskom zateznom kamatom od poslednjeg dana u mesecu za prethodni mesec do isplate, sve bliže navedeno u stavu prvom izreke, odbijen kao neosnovan tužbeni zatev da se obaveže tužena da tužiocu na ime naknade štete u visini razlike između pripadajućeg i isplaćenog dodatka na zaradu prema Zaključku Vlade RS 05br. 120- 335/2007-14 od 25.12.2008. godine, za period od 01.01.2017. godine do 31.12.2019. godine, isplati ukupan iznos od 26.361,16 dinara, odnosno pojedinačne mesečne iznose, sa zakonskom zateznom kamatom od poslednjeg dana u mesecu za prethodni mesec do isplate, sve bliže navedeno u stavu drugom izreke i odlučeno da svaka stranka snosi svoje troškove parničnog postupka.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tužilac je blagovremeno izjavio reviziju, zbog pogrešne primene materijalnog prava, sa predlogom da se o reviziji odluči kao o izuzetno dozvoljenojm primenom člana 404. Zakona o parničnom postupku.

Po oceni Vrhovnog suda ispunjeni su uslovi iz člana 404. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“, br. 72/2011…10/2023, u daljem tekstu: ZPP) za odlučivanje o reviziji kao o izuzetno dozvoljenoj, radi ujednačavanja sudske prakse, jer je Vrhovni sud u više odluka izrazio stav o pravu zaposlenih kod tužene na isplatu razlike između pripadajuće minimalne i isplaćene zarade i u visini razlike između pripadajućeg i isplaćenog dodatka na zaradu prema Zaključku Vlade RS od 25.12.2008. godine, koji se razlikuje od stava izraženog u pobijanoj presudi, zbog čega je primenom člana 404. ZPP odlučeno kao u stavu prvom izreke.

Ispitujući pobijanu presudu, u smislu člana 408. ZPP, Vrhovni sud je ocenio da je revizija tužioca osnovana.

U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP, na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju, tužilac je u radnom odnosu kod tužene. Rešenjem tužene od 07.03.2019. godine, raspoređen je na radno mesto ... u Odeljenju za ... opštinske uprave Opštine Lipljan, sa koeficijentom za obračun i isplatu plate od 8,85 uvećan po osnovu složenosti i odgovornosti za dodatni koeficijent od 1,20 tako da mu je ukupni koeficijent 10,05 i određeno da se utvrđena zarada uvećava po osnovu radnog angažovanja zaposlenih na Kosovu i Metohiji, na osnovu zaključka Vlade Republike Srbije 05 broj 120-335/2007-14 od 25.12.2008. godine za 50%, sa pravom na obračun po ovom rešenju od 01.02.2019. godine i pravom na dodatak na platu od 0,4% od osnovne plate za svaku punu godinu rada ostvarenog u radnom odnosu. Veštačenjem je prema prvoj varijanti utvrđena razlika između minimalne i osnovne zarade bez uvećanja po zaključku Vlade za sporni period od 50% koja iznosi 44.967,73 dinara i visina razlike zarade na ime tzv. „kosovskog dodatka“ koja iznosi 26.361,16 dinara. U drugoj vartijanti veštačenja prikazan je obračun razlike zarade koju je tužilac primio sa minulim radom i uvećanjem od 50% na ime “kosovskog dodatka” u odnosu na minimalnu zaradu prema kom postoji negativna razlika odnosno da zarada koju je tužilac primio je veća u odnosu na minimalnu zaradu za ukupan iznos od 393.522,62 dinara. Tužilac je precizirao tužbeni zahtev prema varijanti obračuna visine razlike između minimalne zarade i osnovne zarade tužioca bez uvećanja po Zaključku Vlade i visine razlike zarade na ime tzv. „kosovskog dodatka“.

Polazeći od ovako utvrđenog činjeničnog stanja, nižestepeni sudovi su ocenili neosnovanim tužbeni zahtev, jer je isplaćena zarada tužioca, sa minulim radom i uvećanjem od 50% na ime tzv. “kosovskog dodatka” po osnovu Zaključka Vlade pravilno obračunata i isplaćena u višem iznosu u odnosu na obračunatu minimalnu zaradu, sa uvećanjem po osnovu minulog rada. Obezbeđenim sredstvima iz budžeta i isplatom u skladu sa Zaključkom Vlade tužiocu je isplaćena plata u visini minimalne zarade, pa tužilac neosnovano potražuje utuženu razliku.

Osnovani su navodi revizije da je ovakvo stanovište nižestepenih sudova zasnovano na pogrešnoj primeni materijalnog prava.

Odredbom člana 5. stav 1. Zakona o platama službenika i nameštenika u organima autonomne pokrajine i lokalne samouprave („Službeni glasnik RS“, broj 113/2017, 86/2019) propisano je da se osnovna plata službenika određuje množenjem osnovice sa koeficijentom, a stavom 2. istog člana da službenik ostvaruje pravo na isplatu minimalne zarade obračunate u skladu sa opštim propisima.

Zaključkom Vlade Republike Srbije 05 broj 120-335/2007-14 od 25.12.2008. godine predviđeno je da licima koja rade na teritoriji Kosova i Metohije pripada pravo na uvećanje osnovne zarade za 50%.

Tužiocu, primenom člana 5. stav 2. Zakona o platama službenika i nameštenika u organima autonomne pokrajine i lokalne samouprave, pripada pravo na isplatu minimalne zarade. Osim toga, tužiocu, shodno Zaključku Vlade Republike Srbije broj 120- 335/2007-14 od 25.12.2008. godine i Zakonu o budžetu, pripada i pravo na uvećanje pripadajuće zarade u visini od 50% mesečno na ime tzv. “kosovskog dodatka”. Prema nalazu veštaka tužiocu je obračunata plata u manjem iznosu od minimalne zarade i na taj iznos vršeno je uvećanje od 50% mesečno. Takav obračun nije pravilan. Tužilac ima pravo na isplatu plate u visini minimalne zarade i pravo na uvećanje od 50% obračunato na taj iznos. Isplaćena ukupna zarada tužiocu sa tzv. “kosovskim dodatkom” u spornom periodu je viša od minimalne zarade, ali je niža od iznosa koji se dobija obračunom plate u visini minimačne zarade uz uvećanje za 50% mesečno.

Stoga je tužena u obavezi da tužiocu naknadi štetu u visini razlike između pripadajuće minimalne i isplaćene zarade i u visini razlike između pripadajućeg i isplaćenog dodatka na zaradu prema Zaključku Vlade RS od 25.12.2008. godine, jer osnovna plata zaposlenog za puno radno vreme i standardni učinak ne može biti niža od minimalne zarade. Budući da je tužilac u spornom periodu ostvario i pravo na dodatak na zaradu shodno Zaključku Vlade RS od 25.12.2008. godine, koji je prema nalazu veštaka bio niži od propisanog, tužbeni zahtev je osnovan.

Iz navedenih razloga, Vrhovni sud je, primenom člana 416. stav 1. ZPP, stavom drugim izreke preinačio nižestepene presude i usvojio postavljeni tužbeni zahtev.

Prema uspehu tužioca u sporu, primenom člana 165. ZPP, pripada mu pravo na naknadu troškova prvostepenog i žalbenog postupka u ukupnom iznosu od 90.012,64 dinara i to: za sastav tužbe i jednog obrazloženog podneska u iznosu od po 9.000,00 dinara (18.000,00 dinara), za pristup i zastupanje tužioca od strane punomoćnika iz reda advokata na dva održana ročištu u iznosu od po 10.500,00 dinara (21.000,00 dinara), za pristup punomoćnika tužioca na jednom neodržanom ročištu u iznosu od 6.000,00 dinara, za troškove veštačenja u iznosu od 8.000,00 dinara, za sudsku taksu na tužbu i na prvostepenu presudu u iznosu od po 4.753,16 dinara (9.506,32 dinara), za sastav žalbe u iznosu od 18.000,00 dinara i za sudske takse na žalbu i odluku o žalbi u iznosu od po 4.753,16 dinara (9.506,32 dinara).

Tužiocu, prema uspehu u revizijskom postupku, primenom odredbi čl. 153, 154. i 163. ZPP pripada pravo na naknadu troškova revizijskog postupka u ukupnom iznosu od 41.765,78 dinara, i to za sastav revizije u iznosu od 18.000,00 dinara, kao i troškovi sudske takse na reviziju u iznosu od 9.506,31 dinara na odluku o reviziji u iznosu od 14.259,47 dinara, prema važećoj Tarifi o nagradama i naknadama troškova za rad advokata i Taksenoj tarifi iz Zakona o sudskom taksama. Iz navedenih razloga, primenom člana 165. ZPP odlučeno je kao u stavu trećem izreke.

Predsednik veća - sudija

Vesna Subić, s.r.

Za tačnost otpravka

Upravitelj pisarnice

Marina Antonić