.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI KASACIONI SUD
Rev2 1351/2020
09.09.2021. godina
Beograd
U IME NARODA
Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: dr Dragiše B. Slijepčevića, predsednika veća, Jasmine Stamenković i dr Ilije Zindovića, članova veća, u pravnoj stvari tužioca AA iz ..., čiji su pravni sledbenici BB i VV, obe iz ..., čiji je punomoćnik Predrag Stojković, advokat iz ..., protiv tužene Republike Srbije, Ministarstvo odbrane, Sektor za materijalne resurse, Uprava za opštu logistiku, Direkcija za usluge i standarde VU Dedinje Beograd, koju zastupa Vojno pravobranilaštvo sa sedištem u Beogradu, radi utvrđenja i diskriminacije, odlučujući o reviziji tužioca izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 2856/19 od 12.07.2019. godine, u sednici održanoj 09.09.2021. godine, doneo je
P R E S U D U
ODBIJA SE kao neosnovana revizija tužioca izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 2856/19 od 12.07.2019. godine.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž1 2856/19 od 12.07.2019. godine, stavom prvim izreke, potvrđena je presuda Višeg suda u Beogradu P 2054/17 od 29.01.2019. godine kojom stavom prvim izreke je odbijen tužbeni zahtev tužioca da se utvrdi da je povređeno načelo jednakih prava i obaveza, čime je izvršena diskriminacija u oblasti rada na taj način što tužiocu kao profesionalnom pripadniku Vojske Srbije nije izvršena isplata jednokratne novčane pomoći na osnovu četiri pojedinačne odluke Ministarstva odbrane RS – Sektor za budžet i finansije i to broj 78-8 od 24.01.2013. godine, broj 961-3 od 11.07.2013. godine, broj 1189-2 od 01.10.2013. godine i broj 1507-3 od 23.12.2013. godine, te da je tužilac obavezan da tuženom na ime troškova postupka isplati iznos od 6.000,00 dinara u roku od 15 dana.
Protiv pravnosnažne drugostepene presude, pravni sledbenici tužioca BB i VV, obe iz ..., izjavile su blagovremenu i dozvoljenu reviziju zbog bitnih povreda odredaba parničnog postupka, pogrešne primene materijalnog prava i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja.
Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu presudu u granicama revizijskih razloga propisanih odredbom člana 408. Zakona o parničnom postupku (''Službeni glasnik RS'' br. 72/11... 55/14) i našao da revizija nije osnovana.
U sprovedenom postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. Zakona o parničnom postupku na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti.
Prema utvrđenom činjeničnom stanju, pravni prethodnik tužilja, AA, bio je u radnom odnosu kao civilno lice na službi LSCG-VU Dedinje, a prema rešenju broj .. od 06.03.2006. godine. Bio je raspoređen na radnom mestu ... u ... ustanovi u odseku ... za koje je sistematizacijom radnih mesta ustanove predviđena stručna sprema KV trgovačke službe. Zaključkom Vlade Republike Srbije broj 121-379/13-2 od 24.01.2013. godine utvrđeno je da je odobrena isplata jednokratne novčane pomoći profesionalnim pripadnicima Vojske Srbije. Prema naznačenoj odluci i kriterijumima sadržanima u istoj, utvrđeno je da jednokratna novčana pomoć pripada profesionalnom pripadniku Vojske Srbije koji je u radnom odnosu na neodređeno vreme, odnosno određeno vreme na dan 31.08.2013. godine i koji je ostvario pravo na platu za avgust 2013. godine odnosno naknadu plate zbog porodiljskog odsustva, nege deteta i posebne nege deteta, naknadu zbog privremene sprečenosti za rad, bolovanje duže od 30 dana i licu koje radi skraćeno radno vreme (invalid). Jednokratna pomoć u toku 2013. godine isplaćena je profesionalnim vojnim licima u Službi Vojske Srbije kao i drugim profesionalnim pripadnicim Vojske Srbije. Tužiocu AA nije isplaćena naznačena novčana pomoć na osnovu naznačenih odluka Ministarstva odbrane iz 2013. godine.
Pri ovako utvrđenom činjeničnom stanju, nižestepeni sudovi su zauzeli stanovište da radno angažovanje tužioca, tj. njegovo mesto zaposlenja kao lično svojstvo se ne može smatrati kao osnov za diskriminatorsko postupanje zasnovano na ovom obeležju. Nejednako postupanje nije zasnovano na ličnom svojstvu tužioca jer organizaciona jedinica u kojoj je tužilac raspoređen u okviru sistematizacije radnih mesta kod tužene se ne može smatrati obeležjem ličnosti. Stoga nižestepeni sudovi nalaze da u konkretnom slučaju nema povrede načela jednakosti iz člana 21. Ustava RS i člana 4. Zakona o zabrani diskriminacije i da nema povrede prava na osnovu rada jer postupanje tuženog poslodavca u skladu sa odlukom Ministarstva odbrane nije zasnovano na ličnom svojstvu. Stoga je tužbeni zahtev odbijen u celosti.
Vrhovni kasacioni sud nalazi da kod ovako utvrđenog činjeničnog stanja, pravilno su nižestepeni sudovi primenili materijalno pravo kada su odbili zahtev tužioca.
Pojam diskriminacije određen je Zakonom o zabrani diskriminacije (čl. 2. i 6), kao i Zakonom o radu (čl. 18, 19, 20. i 22), Ustavom Republike Srbije (član 21), Evropskom konvencijom za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda (član 14).
Diskriminaciju predstavlja neopravdano nejednako postupanje u istoj ili sličnoj situaciji po osnovu nekog ličnog svojstva. U ovom slučaju, po pravilnom zaključku nižestepenih sudova nema diskriminatorskog postupanja prema tužiocu. Odluke Ministarstva odbrane odnose se na jednokratnu novčanu naknadu za profesionalna lica u vojnoj službi, ali ne i na civila lica u službi Vojske Srbije. S obzirom da prema Zakonu o diskriminaciji, diskriminacija predstavlja neopravdano pravljenje razlike i stavljanje zaposlenog u nepovoljniji položaj s obzirom na njegovo lično svojstvo bez razumnog opravdanja, po pravilnom zaključku nižestepenih sudova nije svako pravljenje razlike između određenih lica, odnosno kategorija lica diskriminacija. Navodi tužioca da je diskriminisan po osnovu radnog angažovanja u Vojnodohodovnoj ustanovi ''Dedinje'' se ne mogu smatrati diskriminacijom jer tužilac u toku postupka nije učinio verovatnim da mu jednokratna novčana pomoć nije isplaćena zbog nekog njegovog ličnog svojstva, već zbog toga što je zaposlen kao civilno lice. I po oceni revizijskog suda radno angažovanje tužioca u Vojnoj ustanovi ''Dedinje'' ne može se smatrati ličnim svojstvom u smislu odredaba Zakona o diskriminaciji.
Na osnovu člana 414. ZPP odlučeno je kao u izreci.
Predsednik veća sudija
dr Dragiša B. Slijepčević, s.r.
Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Marina Antonić
