.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI KASACIONI SUD
Rev2 1380/2021
23.12.2021. godina
Beograd
U IME NARODA
Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija Zvezdane Lutovac, predsednika veća, Dragane Marinković i Ivane Rađenović, članova veća, u parnici tužioca AA iz ..., koga zastupa punomoćnik Mirjana Ćirković Midić, advokat iz ..., protiv tužene Republike Srbije – Ministarstvo unutrašnjih poslova, Policijska uprava ..., SPI ..., koju zastupa Državno pravobranilaštvo – Odeljenje u Užicu, radi naknade štete, odlučujući o reviziji tužioca izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž1 525/21 od 18.03.2021. godine, u sednici održanoj 23.12.2021. godine, doneo je
P R E S U D U
ODBIJA SE kao neosnovana revizija tužioca izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Kragujevcu Gž1 525/21 od 18.03.2021. godine, u preinačujućem delu.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Osnovnog suda u Užicu P1 9/20 od 29.10.2020. godine, stavom prvim izreke, usvojen je tužbeni zahtev tužioca i tužena obavezana da mu za period od 08.11.2014. do 08.11.2017. godine na ime manje isplaćene zarade po osnovu dodatka na platu za rad noću plati ukupan iznos od 2.273,42 dinara sa zakonskom zateznom kamatom na pojedinačne mesečne iznose bliže označeno u tom stavu izreke. Stavom drugim izreke tužena je obavezana da tužiocu naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 14.387,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti presude do isplate.
Presudom Apelacionog suda u Kragujevcu Gž1 525/21 od 18.03.2021. godine, stavom prvim izreke odbijena je kao neosnovana žalba tužene i potvrđena prvostepena presuda u delu stava prvog izreke kojim je usvojen tužbeni zahtev tužioca i tužena obavezana da mu isplati na ime noćnog rada za period od 08.11.2014. godine zaključno sa 30.04.2016. godine, iznos od 1.047,83 dinara sa zakonskom zateznom kamatom na pojedinačne mesečne iznose kako je to označeno u tom stavu izreke prvostepene presude. Stavom drugim izreke preinačena je prvostepena presuda u preostalom delu stava prvog, kao i stavu drugom izreke tako što je odbijen kao neosnovan tužbeni zahtev tužioca kojim je tražio da se tužena obaveže da mu na ime noćnog rada za period od 01.05.2016. do 08.11.2017. godine isplati ukupan iznos od 1.225,61 dinar sa zakonskom zateznom kamatom na pojedinačne mesečne iznose bliže označene u tom stavu izreke. Tužena je obavezana da tužiocu naknadi troškove parničnog postupka u iznosu od 10.028,00 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od izvršnosti do isplate.
Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu u preinačujućem delu, tužilac je blagovremeno izjavio reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava sa pozivom na odredbu člana 404. ZPP.
Vrhovni kasacioni sud je ocenio da je revizija tužioca dozvoljena po članu 403. stav 2. tačka 2. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“ broj 72/11...55/14), ispitao je pobijanu presudu na osnovu člana 408. tog zakona i utvrdio da revizija nije osnovana.
U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. ZPP na koju Vrhovni kasacioni sud pazi po službenoj dužnosti.
Prema utvrđenom činjeničnom stanju tužilac je u spornom periodu kao policijski službenik zaposlen u Policijskoj upravi u ..., Saobraćajna policijska ispostava ostvario časove noćnog rada koje mu tužena nije isplatila u visini utvrđenoj veštačenjem. Tužilac je u spornom priodu radio po smenama i u karnetu je upisan tačan broj sati rada noću. Rešenjem tužene od 15.05.2016. godine tužiocu je utvrđen ukupan koeficijent za obračun plate od 1,744 u kojem je između ostalog sadržan i koeficijent neredovnosti u radu u visini od 0,145.
Polazeći od ovako utvrđenog činjeničnog stanja, prvostepeni sud je usvojio tužbeni zahtev u celini, nalazeći da je tužena evidentirala sate noćnog rada tužiocu i obračunavala naknadu plate ali u manjem iznosu od propisanog, jer kroz osnovnu platu nije vrednovala rad noću.
Drugostepeni sud je delimično preinačio prvostepenu presudu i odbio tužbeni zahtev za isplatu razlike naknade zarade za rad noću od maja 2016. do 08.11.2017. godine, nalazeći da je tužiocu od 01.05.2016. godine tužena vršila obračun i isplatu plate po rešenju od 15.05.2016. godine, kojim je rad noću vrednovan kroz koeficijent neredovnosti u visini od 0,145.
Po oceni Vrhovnog kasacionog suda stanovište drugostepenog suda je pravilno.
Prema članu 184. Zakona o policiji („Službeni glasnik RS“ broj 6/16 koji je stupio na snagu 05.02.2016. godine), zaposleni u Ministarstvu ostvaruju pravo na platu, uvećanu platu, naknadu plate, naknadu troškova i druga primanja u skladu sa ovim zakonom (stav 1.), pri čemu se prava iz stava 1. ovog člana kao i struktura plate i koeficijenata plate utvrđuju posebnim aktom Vlade (stav 2.), a plata zaposlenog u Ministastru se sastoji od osnovne plate i uvećane plate (stav 3.). Po članu 185. stav 5. istog zakona koeficijent plate sastoji se iz zbira osnovnih i dodatnih koeficijenata, dok prema članu 187. stav 1. tačka 1, policijski službenik ostvaruje pravo na uvećanu platu u visini utvrđenoj ovim zakonom i to za rad noću – za svaki sat rada u visini 28,6% vrednosti radnog sata osnovne plate, ako takav rad nije vrednovan pri utvrđivanju osnovne plate. Po članu 12. Posebnog kolektivnog ugovora za policijske službenike („Službeni glasnik RS“ broj 22/15 i 70/15), policijski službenik ima pravo na dodatak na platu za rad noću (od 22,00 časa do 06,00 časova narednog dana) – 28,6% od osnovne plate.
Imajući u vidu navedeno, pravilno je stanovište drugostepenog suda da tužilac nema pravo na uvećanje plate u smislu člana 187. stav 1. tačka 1. Zakona o policiji. Procenat uvećanja plate po osnovu rada noću (28,6%) jeste predviđen navedenim članom Zakona o policiji, kao i članom 12. Posebnog kolektivnog ugovora za policijske službenike, ali je namenjen zaposlenima koji rade na poslovima na kojima rad noću nije vrednovan pri utvrđivanju osnovne plate, odnosno koji svoj rad obavljaju u redovnom radnom vremenu i nemaju neredovnosti u radu. U konkretnom slučaju tužiocu je rad noću vrednovan kroz koeficijent za obračun plate (koji sadrži i koeficijent neredovnosti, jer tužilac ima neredovnost u radu) pri vrednovanju poslova radnog mesta i isplaćuje mu se za svaki mesec, pa tužilac ne može zahtevati procenat uvećanja predviđen za rad noću koji se obavlja povremeno. Zato su neosnovani revizijski navodi tužioca o pogrešnoj primeni materijalnog prava.
Na osnovu člana 414. stav 1. ZPP Vrhovni kasacioni sud je odlučio kao u izreci.
Predsednik veća – sudija
Zvezdana Lutovac, s.r.
Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Marina Antonić
