Republika Srbija
VRHOVNI KASACIONI SUD
Rev2 1381/2022
09.02.2023. godina
Beograd

U IME NARODA

Vrhovni kasacioni sud, u veću sastavljenom od sudija: Vesne Subić, predsednika veća, Zorana Hadžića i Mirjane Andrijašević, članova veća, u parnici tužioca AA iz ..., koga zastupa punomoćnik Vlastimir Filipović, advokat iz ..., protiv tuženog Prvog prigradskog pozorišta „Lazarevac“ sa sedištem u Lazarevcu, koga zastupa Gradsko pravobranilaštvo Grada Beograda – Odeljenje Lazarevac, radi poništaja rešenja, odlučujući o reviziji tuženog izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 3520/21 od 21.01.2022. godine, u sednici veća održanoj dana 09.02.2023. godine, doneo je

P R E S U D U

ODBIJA SE, kao neosnovana, revizija tuženog izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 3520/21 od 21.01.2022. godine.

O b r a z l o ž e nj e

Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž1 3520/21 od 21.01.2022. godine odbijena je, kao neosnovana žalba, tuženog i potvrđena presuda Osnovnog suda u Lazarevcu P1 173/21 od 22.06.2021. godine kojom je usvojen tužbeni zahtev tužioca AA iz ... i poništeno rešenje tuženog Prvog prigradskog pozorišta „Lazarevac“ iz Lazarevca broj ../2016 od 29.12.2016. godine kao nezakonito, a kojim rešenjem je tužiocu otkazan ugovor o radu broj ../13 od 25.12.2013. godine, usled isteka roka na koji je zasnovan, utvrđeno je da je tužiocu radni odnos na određeno vreme kod tuženog prerastao u radni odnos na neodređeno vreme, odnosno postao radni odnos na neodređeno vreme, pa je obavezan tuženi da tužioca vrati na rad i obavezan je tuženi da tužicu plati, na ime troškova parničnog postupka, iznos od 93.750,00 dinara. Odbijeni su zahtevi tuženog i tužioca za naknadu troškova žalbenog postupka.

Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu tuženi je blagovremeno izjavio reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava.

Tužilac je podneo odgovor na reviziju.

Vrhovni kasacioni sud je ispitao pobijanu presudu, u smislu člana 408. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik RS“ broj 72/11...18/20), pa je ocenio da izjavljena revizija nije osnovana.

U postupku nije učinjena bitna povreda odredaba parničnog postupka iz člana 374. stav 2. tačka 2. Zakona o parničnom postupku na koju revizijski sud pazi po službenoj dužnosti, a revizijom se ne ukazuje na ostale bitne povrede odredaba parničnog postupka zbog kojih se revizija može izjaviti, u smislu člana 407. stav 1. tačka 2. i 3. ZPP.

Prema utvrđenom činjeničnom stanju tužilac je sa tuženim zaključio ugovor o radu sa nepunim radnim vremenom pod brojem ../201 od 17.12.2012. godine u trajanju od jedne godine sa početkom rada 25.12.2012. godine, na poslovima ... . Nakon toga, parnične stranke su zaključile aneks ugovora o radu dana 12.08.2013. godine, kojim je utvrđeno da je radni odnos zasnovan na određeno vreme u trajanju od tri godine počev od 25.12.2012. godine kao i da su izmenjeni radni zadaci, s tim što zaključenju aneksa nije prethodila ponuda za njegovo zaključenje. Parnične stranke su zaključile novi ugovor o radu broj ../2013 od 25.12.2013. godine kojim je tužilac zasnovao radni odnos na određeno vreme, na period od tri godine počev od 25.12.2013. godine, da bi zatim, bez učinjene ponude za zaključenje aneksa ugovora o radu stranke zaključile novi aneks broj 2 ugovora o radu broj ../2015 od 24.08.2015. godine, kojim je ugovoreno da je tužilac zasnovao radni odnos na period od tri godine počev od 25.12.2012. godine i da je raspoređen na poslovima ..., a da je imenovani prihvatio ponudu poslodavca za izmenu ugovora o radu broj ../12 od 25.12.2012. godine.

U smislu odredbe člana 2. aneksa ugovora o radu od 24.08.2015. godine tužicu je isteklo trajanje tog aneksa na dan 24.12.2015. godine, a tužilac je nesporno nastavio da radi do 24.12.2016. godine, kada mu je rešenjem tuženog broj ../2016 od 29.12.2016. godine otkazan ugovor o radu broj ../13 od 25.12.2013. godine, a nakon toga je izvršena odjava sa obaveznog socijalnog osiguranja. Od tada tužilac više nije obavljao faktički radne zadatke i bio je na evidnciji nezaposlenih lica kod Nacionalne službe za zapošljavanje u periodu od 30.12.2016. godine do 29.09.2017. godine, a bio je i korisnik prava na novčanu naknadu za slučaj nezaposlenosti u periodu od 25.12.2016. godine do 24.03.2017. godine.

Imajući u vidu ovako utvrđeno činjenično stanje sudovi su zaključili da se u konkretnom slučaju imaju primeniti odredbe člana 37. stav 6. Zakona o radu kojim su propisani uslovi za prerastanje radnog odnosa zaključenog na određeno vreme u radni odnos na neodređeno vreme. Novi radni odnos tužioca je trebalo da prestane istekom roka na koji je ugovoren aneksom broj 2 ugovora o radu od 24.08.2015. godine sa početkom primene od 25.08.2015. godine, na dan 24.12.2015. godine, jer je trajanje radnog odnosa ugovoreno u periodu od tri godine počev od 25.12.2012. godine. Međutim, tužilac je nakon toga nastavio da radi sve do 23.12.2016. godine, odnosno radio je duže od pet radnih dana od 24.12.2015. godine, zbog čega su se stekli uslovi da radni odnos zasnovan na određeno vreme preraste u radni odnos na neodređeno vreme, imajući u vidu da je tužilac sve vreme radio kod tuženog u kontinuitetu i obavljao istovrsne i sistematizovane poslove ..., počev od zaključenja ugovora o radu sa nepunim radnim vremenom od 17.12.2012. godine do aneksa broj 2 ugovora o radu od 24.08.2015. godine. S obzirom da je utvrđen preobražaj radnog odnosa tužiocu nije mogao da prestane radni odnos kod tuženog, zbog čega je poništeno kao nezakonito rešenje o otkazu ugovora o radu i obavezan tuženi da tužioca vrati na rad.

Na utvrđeno činjenično stanje nižestepeni sudovi su pravilno primenili materijalno pravo donoseći pobijanu odluku, za koju su dali dovoljno razloga, koje u svemu prihvata i Vrhovni kasacioni sud. Pored odredbe člana 37. stav 6. Zakona o radu pravilno je primenjena i odredba člana 50. Zakona o kulturi, koji je prestao da proizvodi pravno dejstvo Zakonom o izmenama i dopunama Zakona o kulturi 2016. godine, u periodu dok je trajao radni odnos tužioca kod tuženog, zbog čega nije postojalo ograničenje mogućnosti zasnivanja ugovora o radu na period od tri godine i novog zaključenja, kao i ograničenje da se ugovor o radu na neodređeno vreme može zaključiti sa zaposlenima koji imaju više od 20 godina ukupnog staža osiguranja za muškaraca odnosno više od 17,5 godina staža osiguranja za žene.