.jpg "Sudska praksa")
Republika Srbija
VRHOVNI SUD
Rev2 1562/2024
09.10.2024. godina
Beograd
Vrhovni sud, u veću sastavljenom od sudija: Gordane Komnenić, predsednika veća, dr Ilije Zindovića, Marije Terzić, Dragane Mirosavljević i Dobrile Strajina, članova veća, u parnici tužioca AA iz ..., čiji je punomoćnik Filip Obućina, advokat iz ..., protiv tuženog Građevinskog društva „Invest gradnja“ DOO Beograd, čiji je punomoćnik Divna Matić, advokat iz ..., radi naknade štete, odlučujući o reviziji tužioca izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 4026/22 od 27.12.2023. godine, u sednici održanoj 09.10.2024. godine, doneo je
R E Š E NJ E
NE DOZVOLJAVA SE odlučivanje o posebnoj reviziji tužioca izjavljenoj protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 4026/22 od 27.12.2023. godine.
ODBACUJE SE kao nedozvoljena revizija tužioca izjavljena protiv presude Apelacionog suda u Beogradu Gž1 4026/22 od 27.12.2023. godine.
O b r a z l o ž e nj e
Presudom Prvog osnovnog suda u Beogradu P1 496/22 od 29.06.2022. godine, stavom prvim izreke, odbijen je kao neosnovan tužbeni zahtev tužioca da se obaveže tuženi da mu na ime naknade za neisplaćeni dinarski deo zarade isplati: na ime dinarskog dela zarade za avgust za period od 14.08.2014. godine isplati od neto 4.632,77 dinara sa zakonskom zateznom kamatom počev od 30.09.2014. godine do isplate; na ime dinarskog dela zarade za septembar 2014. godine iznos od neto 70.538,11 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 31.10.2014. godine do isplate; na ime dinarskog dela zarade za oktobar 2014. godine iznos od neto 63.402,37 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 30.11.2014. godine do isplate; na ime dinarskog dela zarade za novembar 2014. godine iznos od neto 31.552,76 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 31.12.2014. godine do isplate; na ime dinarskog dela zarade za decembar 2014. godine iznos od neto 4.231,96 dinara sa zakonskom zateznom kamatom od 31.01.2015. godine do isplate, kao i na svaki navedeni iznos uplati pripadajuće doprinose kod nadležnih organizacija i to: doprinose za penzijsko i invalidsko osiguranje kod Republičkog fonda za penzijsko i invalidsko osiguranje, doprinose za zdravstveno osiguranje kod Republičkog fonda za zdravstveno osiguranje i doprinose za osiguranje od nezaposlenosti kod Nacionalne službe za zapošljavanje. Stavom drugim izreke, odbijen je kao neosnovan tužbeni zahtev tužioca da se obaveže tuženi da mu na ime naknade za neisplaćeni devizni deo za vreme rada i bolovanje u inostranstvu isplati: na ime deviznog dela zarade za avgust 2014. godine za period od 14.08.2014. godine iznos od neto 720,56 USD u dinarskoj protivvrednosti na dan isplate, sa zakonskom zateznom kamatom od 30.09.2014. godine do isplate; na ime deviznog dela zarade za septembar 2014. godine iznos od neto 1.836,14 USD u dinarskoj protivvrednosti na dan isplate, sa zakonskom zateznom kamatom od 31.10.2014. godine do isplate; na ime deviznog dela zarade za oktobar 2014. godine iznos od neto 1.424,28 USD u dinarskoj protivvrednosti na dan isplate, sa zakonskom zateznom kamatom od 30.11.2014. godine do isplate, kao i na svaki navedeni iznos uplati pripadajuće doprinose kod nadležnih organizacija i to: doprinose za penzijsko i invalidsko osiguranje kod Republičkog fonda za penzijsko i invalidsko osiguranje, doprinose za zdravstveno osiguranje kod Republičkog fonda za zdravstveno osiguranje i doprinose za osiguranje od nezaposlenosti kod Nacionalne službe za zapošljavanje. Stavom trećim izreke, obavezan je tužilac da tuženom naknadi troškove parničnog postupka od 60.000,00 dinara.
Presudom Apelacionog suda u Beogradu Gž1 4026/22 od 27.12.2023. godine, stavom prvim izreke, odbijena je kao neosnovana žalba tužioca i potvrđena presuda Prvog osnovnog suda u Beogradu P1 496/22 od 29.06.2022. godine. Stavom drugim izreke, odbijen je zahtev tužioca za naknadu troškova postupka po žalbi, kao neosnovan. Stavom trećim izreke, odbijen je zahtev tuženog za naknadu troškova postupka po žalbi, kao neosnovan.
Protiv pravnosnažne presude donete u drugom stepenu, tužilac je blagovremeno izjavio reviziju zbog pogrešne primene materijalnog prava, s tim što je predložio da se revizija razmatra u smislu odredbe člana 404. ZPP.
O ovom pravu tužioca sudovi su odlučili uz primenu pozitivnih propisa u skladu sa utvrđenim činjeničnim stanjem. Pozivanje tužioca na određene presude Apelacionog suda u Nišu, nije od značaja jer se odluka u takvim presudama donosi na osnovu pojedinačno utvrđenog činjeničnog stanja a koje činjenično stanje je u naznačenim presudama drugačije u odnosu na činjenično stanje koje je utvrđeno u ovom predmetu.
Imajući u vidu navedeno Vrhovni sud nalazi da nisu ispunjeni uslovi za odlučivanje o reviziji tužioca kao izuzetno dozvoljenoj jer ne postoji potreba za razmatranjem pravnih pitanja od opšteg interesa ili u interesu ravnopravnosti građana kao ni potreba ujednačavanja sudske prakse ili novog tumačenja prava. Iz navedenih razloga odlučeno je kao u stavu prvom izreke.
Ispitujući dozvoljenost revizije u smislu člana 410. stav 2. tačka 5. ZPP Vrhovni sud je našao da revizija nije dozvoljena.
Prema članu 441. ZPP revizija je uvek dozvoljena u sporovima o zasnivanju, postojanju i prestanku radnog odnosa. Ukoliko se tužbeni zahtev odnosi na potraživanje u novcu u ovoj vrsti spora, dozvoljenost revizije se ima ceniti prema članu 403. stav 3. ZPP prema kome revizija nije dozvoljena ukoliko vrednost predmeta spora pobijenog dela ne prelazi dinarsku protivvrednost od 40.000 evra po srednjem kursu NBS na dan podnošenja tužbe.
Tužba radi naknade podneta je 28.07.2016. godine. Vrednost predmeta spora je 504.425,00 dinara.
Kako u sporovima iz radnog odnosa koji se odnose na potraživanje u novcu, vrednost predmeta spora pobijenog dela pravnosnažne presude ne prelazi dinarsku protivvrednost od 40.000 evra po srednjem kursu NBS na dan podnošenja tužbe, to revizija tužioca nije dozvoljena u smislu člana 403. stav 3. ZPP.
Na osnovu člana 413. ZPP, Vrhovni sud je odlučio kao u stavu drugom izreke.
Predsednik veća-sudija
Gordana Komnenić,s.r.
Za tačnost otpravka
Zamenik upravitelja pisarnice
Milanka Ranković
